TÜRKİYE’DE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK RAPORLAMASI: 2008-2017 YILLARI ARASI YAYINLANMIŞ SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK RAPORLARININ İNCELENMESİ

Yıl 2019, Cilt: 21 Sayı: 2, 305 - 323, 03.07.2019

Abdurrahman Gümrah , Semih Büyükipekçi

https://doi.org/10.31460/mbdd.521540

Cited By: 6

Öz

Bu
çalışmanın amacı Türkiye’de sürdürülebilirlik raporlamasının mevcut durumunun
tespit edilmesidir. Ayrıca rapor yayınlayan işletmelerin büyüklükleri ile
raporlarında yer yerdikleri gösterge sayıları arasında bir ilişkinin bulunup
bulunmadığı da araştırma kapsamında tespit edilmeye çalışılmıştır. Bu bağlamda
Türkiye’de 2008-2017 yılları arasında yayınlanmış sürdürülebilirlik raporları
içerik analizi yöntemiyle incelenmiştir. Çalışma sonucunda Türkiye’de 2008-2017
yılları arasında en fazla raporun holding sektöründe faaliyet gösteren
kuruluşlar tarafından, en az raporun kar amacı gütmeyen ve elektronik
sektöründe faaliyet gösteren kuruluşlar tarafından yayınlandığı tespit
edilmiştir. Yine çalışma sonucunda küçük ve orta ölçekli işletmeler ile büyük
ve çok uluslu işletmeler arasında raporda yer verilen gösterge sayılarında
istatistiksel olarak anlamlı farklılığın olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Sürdürülebilirlik Raporlaması, Küresel Raporlama Girişimi, İçerik Analizi

SUSTAINABILITY REPORTING IN TURKEY: A STUDY ON PUBLISHED SUSTAINABILITY REPORTS BETWEEN 2008 – 2017

Öz

The aim of
this study is to determine the current state of sustainability reporting in
Turkey. In addition, whether there is a relationship between the size of the
companies that publish the reports and the number of indicators in their
reports has been tried to be determined within the scope of the research. In
this context, sustainability reports published between the years of 2008-2017
in Turkey were examined with content analysis method. Study results showed the
highest reported by organizations in Turkey in the activities of the holding
sector between the years 2008-2017, in which at least report published by the
non-profit organizations operating in the electronics industry and have been
identified. As a result of the study, it was determined that there was a
statistically significant difference between the small and medium sized
enterprises and large and multinational enterprises in the number of indicators
included in the report.

Anahtar Kelimeler

Sustainability Reporting, Global Reporting Initiative, Content Analysis

Kaynakça

• Chousa, J. P. ve Castro, N. R. (2006). Integrating Sustainability Into Traditıonal Financial Analysis. S. Schaltegger, M. Bennett ve R. Burritt (Ed.), Sustainability Accounting and Reporting içinde (ss. 83–108). Springer.
• Ekergil, V. ve Göde, M. Ö. (2017). Küresel Raporlama Girişimi (GRI) Standartlarına Göre Seçilen Otellerin Sürdürülebilirlik Raporlarının Analizi ve Değerlendirilmesi. Business and Economics Research Journal, 8(4), 859–871.
• Gökten, P. O. (2017). Su Muhasebesi ve GRI 303 Su 2016 Sürdürülebilirlik Raporlaması Standardı. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 19(4), 957–980.
• Gümrah, A. ve Tanç, Ş. G. (2018). Sürdürülebilirlik Raporlarının İçerik Kalitesi: BİST Sürdürülebilirlik Endeksinde Bir Uygulama. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, Özel Sayı(20), 334–357.
• Hancıoğlu, Y., Gülençler, İ. ve Tünel, R. K. (2018). Yeşil Yaklaşımlar ve Sürdürülebilirliğin Yükselişi: İşletmeler Sürdürülebilirlik Raporlarına Neden Önem Veriyor? International Journal of EconomicandAdministrativeStudies, 17(Özel Sayı), 229–244.
• Herzig, C. ve Schaltegger, S. (2006). Corporate sustainability reporting: an overview. Sustainability Accounting and Reporting, 301–324. doi:10.1007/978-1-4020-4974-3_13
• Kiliç, M., Kuzey, C. ve Uyar, A. (2015). The impact of ownership and board structure on Corporate Social Responsibility (CSR) reporting in the Turkish banking industry. Corporate Governance: The international journal of business in society, 15(3), 357–374.
• Nations, U. (1987). Report of the world commission on environment and development: Our common future. Oxford.
• Orazalin, N. ve Mahmood, M. (2018). Economic, environmental, and social performance indicators of sustainability reporting: Evidence from the Russian oil and gas industry. Energy Policy, 121, 70–79.
• Özkan, A., Tanç, Ş. G. ve Taşdemir, B. (2018). Sürdürülebilirlik Açıklamaları Kapsamında Kurumsal Sosyal Sorumluluğun Karlılık Üzerine Etkisi: BİST Sürdürülebilirlik Endeksinde Bir Araştırma. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 20(3), 560–577.
• Paun, D. (2018). Corporate sustainability reporting: An innovative tool for the greater good of all. Business Horizons.
• Şahin, Z. ve Çankaya, F. (2018). Türkiye’de GRI Rehberine Göre Hazırlanan Sürdürülebilirlik Raporlarının İçerik Analizi. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 20(4), 860–879.Schaltegger, S., Bennett, M. ve Burritt, R. (2006). Sustainability Accounting and Reporting: Development, Linkages and Reflection. Springer.
• Schaltegger, S., Herzig, C., Kleiber, O. ve Müller, J. (2002). Sustainability Management In Business Enterprises Concepts and Instruments for Sustainable Organisation Development. Berlin.
• Şendurur, U. ve Temelli, F. (2018). Türkiye’de Faaliyet Gösteren Geleneksel Bankalar ve Katılım Bankalarının Sürdürülebilirlik Açısından Karşılaştırılması. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 20(2), 330–346.
• Uysal, T. U. ve Yazıcı, N. (2016). Bir Rekabet Aracı Olarak Sürdürülebilirlik Raporlaması Ve Dış Güvence Gerekliliği. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 8(2), 121–126.
• Yıldırım, G., Kocamış, U. T. ve Kuzu, S. (2018). Finansal Performansın Sürdürülebilirlik Raporlaması Üzerine Etkisi: BİST100 Şirketleri Üzerinde Bir İnceleme. Muhasebe ve Vergi Uygulamaları Dergisi, Özel Sayı, 625–635.
• Yükçü, S. ve Kaplanoğlu, E. (2016). Sürdürülebilir Kalkınmada Finansal Olmayan Raporlamanın Önemi. Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi, 18(Özel Sayı), 63–101.
• Yüksel, F., Kayalı, C. ve Kayalı, N. (2018). Sürdürülebilirlik Raporlaması ve XBRL. Muhasebe ve Vergi Uygulamaları Dergisi, Özel Sayı, 110–131.