Sivil Toplum Kuruluşlarında Sosyal Sorumluluk Anlayışı: Yeşilay Örneği

Yıl 2020, Cilt: 5 Sayı: 1, 11 - 20, 26.03.2020

Özgür Selvi , Selin Afacan Gülhanım Biçici

Öz

ÖZ

Her geçen gün gelişen dünyada toplumun dinamikleri değişmektedir. Son dönemlerde bu dinamikler arasında sosyal sorumluluk anlayışı hızla yükselmiştir. Bu anlayış bir kuruluşun yaşadığı çevreye, topluma ve tüm paydaşlarına karşı gerçekleştirdiği sorumlu davranışlarını anlatmaktadır. Kuruluşlar, sosyal sorumluluk faaliyetlerini yerine getirirken paydaşlarına olan yükümlülükleri ve olumlu itibar kazanma amaçları ile hareket ederler. Bu faaliyetler sonucu olumlu itibar kazanan kuruluşların başarıları da paralel olarak artmaktadır. Sosyal sorumluluk yalnızca bir sektörü değil toplumun pek çok kesimini ilgilendiren bir kavramdır. Sosyal sorumluluk yaklaşımının benimsendiği bu geniş alan içerisinde sivil toplum kuruluşları önemli bir rol üstlenmektedir. Toplumsal menfaat ve refah için birçok alanda faaliyet gösteren sivil toplum kuruluşları hedef kitleleri, gönüllüleri ve kurumsal çalışanları ile sosyal sorumluluk alanına katkıda bulunmaktadır. 

Anahtar Kelimeler

Sosyal Sorumluluk, Paydaşlar, Sivil Tolum Kuruluşları

Social Responsibility Approach in Civil Society Organizations: The Case of Yeşilay

Öz

Our world is constantly changing everday and society's social dinamics change with it. Among these dinamics, understanding of social responsibility has quickly risen in recent times. This understanding extends to a corporation's responsible actions towards its social surroundings, the community it serves and all its shareholders. When trying to fulfill their social responsibilities organizations act in the best interests of their shareholders by obligation as well as their desire to gain positive reputation and respect. Organizations that gain positive reputation in direct result of these actions will correspondently gain success. Social responsibility is not just related to a single industry, it is a concept that affects all classes of society. Non-government organizations bear crucial liabilities in the wide scope that emcompasses this social responsibility approach. Non-government organizations take many actions for the benefit of society and social welfare, therefore they contribute to the field of social responsibilty through and for their target audience, volunteers and employees. In this study, Social Responsibility Studies of Yeşilay were examined.

Anahtar Kelimeler

Social responsibility, non-profit organisation

Kaynakça

• KAYNAKÇA Akar, H. (2019). ‘Kurumsal İtibar Yönetimi’, Halkla İlişkiler ve Uygulama Alanları Yeni Eğilimler, Ed: Özgür Selvi ve Zülfiye Acar Şentürk, Eğitim Yayınevi, Konya. Aktan, C. ve Börü, D. (2007). ‘Kurumsal Sosyal Sorumluluk’, Kurumsal Sosyal Sorumluluk, Ed: Coşkun Can Aktan, İGİAED Yayını, İstanbul, ss. 6-24. Aktan, C. ve Vural, İ. Y. (2007). “Çokuluslu Şirketler ve Sosyal Sorumluluk”, Kurumsal Sosyal Sorumluluk, Ed: Coşkun Can Aktan, İGİAED Yayını, İstanbul. Argüden, Y. (2007). “Kurumsal Sosyal Sorumluluk”, Kurumsal Sosyal Sorumluluk, Ed: Coşkun Can Aktan, İGİAED Yayını, İstanbul, ss. 25-30. Aslan, M. ve Kaya, G. (2004). “1980 Sonrası Türkiye’de Siyasal Katılımda Sivil Toplum Kuruluları”, Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 5(1), ss. 213-223. Ateşoğlu, İ. ve Türker, A. (2010). “Konaklama İşletmelerinin Sosyal Sorumluluk Faaliyetlerine Yaklaşımı: Muğla İli Örneği”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(3), ss. 207-226. Banerjee, S. B. (2008). “Corporate Social Responsibility: The Good, the Bad and the Ugly”, Critical Sociology, 34(1), ss. 51-79. Canöz, K. (2010). Sağlık Kuruluşlarında Halkla İlişkiler Uygulamaları, Palet Yayınları, Konya. Capital GFK, (2018). Kurumsal Sosyal Sorumluluk Araştırması, https://www.gfk.com/fileadmin/user_upload/dyna_content/TR/GfK_Capital_Kurumsal_Sosyal_Sorumluluk_Arastirmasi_2018.pdf. Carena, A. ve Matten, D. (2004). Business Ethics, New York: Oxford University Press Inc. Clarkson, Max B.E. (1995). “A Stakeholder Framework for Analyzing and Evaluating Corporate Social Performance”, Academy of Management Review, 20, 1, ss. 95. Çelik, A. (2007). “Şirketlerin Sosyal Sorumlulukları”, Kurumsal Sosyal Sorumluluk, Ed: Coşkun Can Aktan, İGİAED Yayını, İstanbul. Diken, A. (2006). “Örgütsel Verimlilik ve Örgütlerde Sosyal Sorumluluk İlkesi”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu Dergisi, 8(1-2), ss.37-49. Doğan, N. (2008). “Kurumsal Sosyal Sorumluluk Girişimleri”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu Dergisi, 10(1-2), ss. 517-538. Folger, J. (2012). ‘What is an NGO non-governmental organization? http://www.investopedia.com/ask/answers/13/what-is-non-government-organization.asp, Erişim Tarihi: 20.07.2019. Freeman, R. E. ve Mcvea, J. F. (2001). “A Stakeholder Approach to Strategic Management”, SSRN Electronic Journal. Göcenoğlu, C. ve Onan, I. (2008). “Türkiye’de Kurumsal Sosyal Sorumluluk Değerlendirme Raporu”, http://kssd.org/site/dl/uploads/CSR_Report_in_Turkish.pdf. Güven, S, (2016). “Kurumsal İletişim Bağlamında Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve Etik İlişkisi”, Akdeniz İletişim Dergisi, 26, ss. 133-154. Kayalar, M. ve Özmutaf, N. M. (2007). “Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve Yönetişim Kültürü Bağlamında Etkileşim”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 12(2), ss. 107-119. Kelgökmen, D. (2010). “İşletmelerin Kurumsal Sosyal Sorumluluk Düzeylerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Literatür Taraması”, Ege Akademik Bakış, 10(1), ss. 303-318. Keyman, F. (2010). “Avrupa’da ve Türkiye’de Sivil Toplum”, http://www.stgm.org.tr/tr/icerik/detay/avrupa-da-ve-turkiye-de-sivil-toplum. Kotler, Philip ve Lee, Nancy (2006). Kurumsal Sosyal Sorumluluk, (Çeviren: Sibel Kaçamak), İstanbul: MediaCat Yayınları. Kömürcü, H. ve Yıldırım, Y. (2016). “Özel Eğitim Kurumlarının Sosyal Sorumluluk Uygulamalarının Değerlendirilmesi”, AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(2), ss.143-170. Munılla, Linda S. ve Miles, Morgan P. (2005). “The Corporate Social Responsibility Continuum as a Component of Stakeholder Theory”, Business and Society Review, 110:4, ss.373-374. Özüpek, N. (2005). Kurum İmajı ve Sosyal Sorumluluk, Tablet Kitapevi, Konya. Saran, M., Coşkun, G., İnal Zorel, F., Aksoy, Z. (2011). “Üniversitelerde Sosyal Sorumluluk Bilicinin Geliştirilmesi: Ege Üniversitesi Topluma Hizmet Uygulamaları Dersi Üzerine Bir Araştırma”, Yaşar Üniversitesi Dergisi, 6 (22), ss. 3732-3747. Schepers, Donald H. (2006). “Three Proposed Perspectives of Attitude Toward Business’ Ethical Responsibilities and Their Implication for Cultural Comparison”, Business and Society Review, (111:1), ss.18-20. Selvi, Ö. ve Şentürk, Z. A. (2016). “Sosyal Sorumluluk Projelerinin Uygulanmasında Toplumsal Duyarlılık Projesi Dersinin Önemi: Gaziantep Üniversitesi Örneği”, “İş, Güç” Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 18(1), ss. 139-160. Solmaz, B. (2007). Kurumsal İletişim Yönetimi, Tablet Kitapevi, Konya. Şahin, L. ve Öztürk, M. (2009). “Küreselleşme Sürecinde Sivil Toplum Kuruluşları ve Türkiye’deki Durumu”, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (54), ss.3-29. Windsor, D. (2006). “Corporate Social Responsibility: Three Key Approaches”, Journal of Management Studies, 43:1 January, ss. 98. Yıldırım, G. (2015). “Girift Bir İlişki: Kurumsal Sosyal Sorumluluk Bağlamında Kurumsal İtibar”, Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve Kurumsal İtibar, Ed: Mine Demirtaş, Derin Yayınları, İstanbul. https://www.dernekler.gov.tr/. http://sozluk.gov.tr/. https://dictionary.cambridge.org. https://www.yesilay.org.tr http://www.erdemyilmaz.com.tr http://www.yedam.org.tr