ORTAOKULLARDA DAĞITILAN ÖĞRENCİ KARNELERİ HAKKINDA ÖĞRETMENLERİN GÖRÜŞLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 2, 82 - 100, 31.12.2020

Abdullah Dağtaş , Tuğba Tanrıverdi

Öz

Araştırmanın amacı, ortaokullarda dağıtılan öğrenci karneleri hakkında öğretmenlerin görüşlerinin neler olduğunu ortaya çıkarmak ve değerlendirmektir. Nitel araştırma yaklaşımı kapsamında tasarlanan araştırmaya, ortaokulda derse giren 10 farklı branştaki toplam 26 öğretmen katılmıştır. Veriler, araştırmacılar tarafından geliştirilen ve öğretmenlerin görüşlerini yazılı olarak belirttikleri Karne Görüş Formu aracılığıyla toplanmıştır. Verilerin analizinde, içerik analizi tekniklerinden kategorisel analiz tekniğine başvurulmuştur. Veriler önce kodlanmış, ardından kodları genel düzeyde açıklayan kategoriler belirlenmiştir. Üç ana kategori ile bunlardan ikisine ait beş alt kategori altında bulgular sıralanmıştır. Bulgulara göre karnelerin öğretmenler tarafından olumlu görülen en dikkate değer yanı, öğrenci ve ailelere geribildirimde bulunma özelliğidir. Ayrıca karneler, akademik başarısı yüksek olan öğrenciler için pekiştireç görevi yapmaktadır. Ancak karnelerde, öğrencilerin daha çok akademik başarıları üzerinde durulmakta ve karneler, akademik başarısı düşük olan öğrencilerde baskı ya da kaygı oluşturmaktadır. Aile ve toplumda bu öğrencilere karşı olumsuz bir algının ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Öğrencilerde, öğrenmeden ziyade not odaklı bir çalışma anlayışı oluşturmaktadır. Bunların yanı sıra öğretmenlerin, karnelerin objektif bir değerlendirme ürünü olmaları ve karnelerde, öğrencilerin bireysel farklılıkları ile ilgi ve yetenekleri hakkında bilgi verilmesi gerektiği gibi çeşitli görüşlere sahip oldukları belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

ölçme ve değerlendirme, öğrenci karneleri, öğretmen görüşleri

Kaynakça

• Akbaba, S. (2006). Eğitimde motivasyon. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 343-361.
• Akbay, F. (11-14 Mayıs 2016). Karnelerin sağ tarafı: Öğretmen görüşleri. 15. Uluslararası Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, Muğla.
• Akdağ, G. (2011). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirmeye ilişkin yeterlilik algıları ve görüşleri (Adıyaman ili örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Adıyaman Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Adıyaman.
• Arslan, Y. (2011). Ölçme ve değerlendirme gelişim programının beden eğitimi öğretmen adayları ve ders verdikleri öğrencilerinin ölçme ve değerlendirmeye ilişkin algı düzeylerine etkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Aydoğdu, F., İrice, N., Akpınar, M., Akalın, A. ve Polat, B. (2016). Çocuğu ilkokula devam eden ebeveynlerin karne konusundaki görüşlerinin değerlendirilmesi. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi, (1-2-3), 53-62.
• Bahar, M., Nartgün, Z., Durmuş, S. ve Bıçak, B. (2015). Geleneksel-tamamlayıcı ölçme ve değerlendirme teknikleri öğretmen el kitabı. (7. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Baltacı, A. (2019). Nitel araştırma süreci: nitel bir araştırma nasıl yapılır?. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (AEÜSBED), 5(2), 368-388.
• Başol-Göçmen, G. (6-9 Temmuz 2004). Değerlendirme genel bir bakış: Kriter-referanslı (mutlak) ya da norm-referanslı (bağıl) değerlendirme. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Malatya.
• Boston, B. (2002). The concept of formative assessment. Practical, Assessment, Research, and Evaluation, 8(9). DOI: https://doi.org/10.7275/kmcq-dj31
• Can, Ş. (2005). Öğretme-öğrenmede ipuçları ve pekiştireçlerin rolü. Muğla Üniversitesi SBE Dergisi, 14, 97-109.
• Çakmak, M., İpek, T., Bulut, E., Aldemir, E. ve Özdaş, F. (11-14 Mayıs 2017). Ortaokul öğrencilerinin karne kavramına ilişkin metaforik algıları. Al-farabi 1 st International Congress on Social Scienses, Gaziantep.
• Çankaya, N. (2019). Halk eğitim merkezlerinde eğitim alan yetişkinlerin motivasyonuna etki eden unsurların incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.
• Çelenk, S. (2003). Okul başarısının ön koşulu: okul aile dayanışması. İlköğretim Online E Dergi, 2(2), 28-34.
• Çelik, S. (2011). Öğretmen tutumları ile ilköğretim 5. sınıf öğrencilerinin benlik saygısı düzeyleri arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Çubukçu, Z. ve Gültekin, M. (2006). İlköğretimde öğrencilere kazandırılması gereken sosyal beceriler. Bilig, 37, 155-174.
• Demirel, Ö. (1998). Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme. (s. 131-145). Türkçe öğretimi. (Ed.: S. Topbaş). Türkçe Öğretmenliği Lisans Tamamlama Programı, Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
• Demirkol, M. (2018). Sınıf öğretmenlerinin ölçme değerlendirme araçlarını kullanmalarına yönelik web tabanlı modül tasarımı ve değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Durak, H. İ. (2002). Eğitimde ölçme ve değerlendirmenin (sınama) öğretim üyeleri tarafından bilinmesi gereken temel ilkeleri. Tıp Eğitimi Dünyası, 7, 43-46.
• Eviren, Ö. S. (2017). Eğitimde değerlendirme modelleri. Sınırsız Eğitim Araştırması Dergisi, 2(3), 57-76.
• Güler, N. (2018). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. (12. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Güler, N. ve Gelbal, S. (2010). Açık uçlu matematik sorularının güvenirliğinin klasik test kuramı ve genellenebilirlik kuramına göre incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 10(2), 991-1019.
• Güneş, F. (2013). Türkçe öğretimi yaklaşım ve modeller. Ankara: Pegem Akademi.
• Güneş, M., Aras, K., Karakaş, M., Kartal, A. (24-26 Nisan 2017). İlkokullarda dağıtılan karneler ile sınıf öğretmenlerinin görüşleri. (s. 319-323). I. Uluslararası Sınırsız Eğitim ve Araştırma Sempozyumu Bildiri Tam Metin Kitabı. Bartın: Sınırsız Eğitim ve Araştırma Derneği.
• Henderson, R. (2008). It’a digital life! Digital literacies, multiliteracies, and multimodality. The Middle Years, 16(2), 11-15.
• Jabbarifar, T. (2009). The improve of classroom assessment and evaluation in educational system. Proceedings of the 2nd International Conference of Teaching and Learning. INTI University, Malaysia.
• Karabacak, K. ve Öztunç, M. (2014). Öğrenci karnelerinin aile görüşmeleri ile dağıtılması. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7, 287-300.
• Karaman, P. (2014). Öğretmen adaylarının ölçme-değerlendirme okuryazarlıklarının belirlenmesi ve mikro-öğretim yoluyla geliştirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.
• Kealey, E. (2010). Assessment and evaluation in social work education: formative and summative approaches. Journal of Teaching In Social Work, 30(1), 64-74. DOI: 10.1080/08841230903479557
• Kemp, S. & Scaife, J. (2012). Misunderstood and neglected? Diagnostic and formative assessment practices of lecturers. Journal of Education for Teaching, 38(2), 181-192. DOI: 10.1080/02607476.2012.656443
• Korkmaz, Ö., Şahin, A. ve Yeşil, R. (2011). Öğretmenlerin bilimsel araştırmalara ve araştırmacılara ilişkin düşünceleri. Kuramsal Eğitimbilim, 4(2), 109-127.
• Korkut, H. M. (2019). Fen edebiyat ve eğitim fakültesi mezunu fen bilimleri öğretmenlerinin ölçme ve değerlendirme okuryazarlıklarının belirlenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Zonguldak.
• Küçükahmet, L. (2008). Öğretimde planlama ve değerlendirme. (22. baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• MEB. (2020). Sınıf rehberlik programı (Okul öncesi, ilkokul, ortaokul ve ortaöğretim/lise). Ankara: MEB Yayınları.
• Menteş, R. (2012). Öğretmenlerin ölçme ve değerlendirme uygulamalarının belirlenmesi ve hizmet içi eğitim ihtiyaçlarının saptanması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yakın Doğu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Lefkoşa.
• Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. (2nd edition). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Nartgün, Z. (2007). Aynı puanlar üzerinden yapılan mutlak ve bağıl değerlendirme uygulamalarının notlarda farklılık oluşturup oluşturmadığına ilişkin bir inceleme. Ege Eğitim Dergisi, 8(1), 19-40.
• Özcan, M. (2011). Bilgi çağında öğretmenin eğitimi, nitelikleri ve gücü- bir reform önerisi. Ankara: Türk Eğitim Derneği (TED) İktisadi İşletmesi.
• Özenç, M. (2013). Sınıf öğretmenlerinin alternatif ölçme ve değerlendirme yeterliliklerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Özer-Özkan, Y. (2019). Ölçme ve değerlendirme ile ilgili temel kavramlar. (s. 1-22.) Eğitimde ölçme ve değerlendirme. (Editör: B. Çetin). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Pullu, S. (2008). Sınıf öğretmenlerinin ilköğretim programlarındaki ölçme ve değerlendirmeye yönelik görüşleri ve uygulamaları (Elazığ ili örneği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• Serdarer-Kuzu, B. (2016). Öğretmenlerin ölçme ve değerlendirme sürecine yönelik tutumlarını ölçen bir ölçek geliştirme çalışması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Şahin, Y. (2018). Yabancı dilde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Pegem Akademi.
• Tan, Ş. (2014). Öğretimde ölçme ve değerlendirme- Kpss el kitabı. (10. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Turan, M., Bozkurt, E., Kartal, A., Başar, B. Ş., Yıldız, M. ve Karakaş, M. (21-24 Nisan 2016). İlkokullarda dağıtılan karneler ile öğrenci velilerinin görüşleri. 25. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Antalya.
• Turgut, M. F. ve Baykul, Y. (2013). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. (5. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• URL1: Güncel Türkçe sözlük. (https://sozluk.gov.tr/) (E. T. 10.07.2020).
• URL2: 4 dönem 4 karne. (https://www.milliyet.com.tr/gundem/4-donem-4-karne-1212435) (E. T. 12.08.2020).
• Üzümcü, Ö. (2016). Nitel araştırma yöntemine sahip tezlerin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 32, 327-340.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (8. tıpkı basım). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, A., Ünal, A. ve Çelik, M. (2011). Öğretmen kavramına ilişkin öğretmen, yönetici ve müfettiş algılarının analizi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(2), 92-109.