TÜRKİYE – ÇİN İLİŞKİLERİ VE MEDYA FALİYETLERİNİN ARAŞTIRILMASI

Yıl 2021, Sayı: 11, 435 - 454, 30.03.2021

Sait Şahin

https://doi.org/10.32579/mecmua.815598

Cited By: 1

Öz

Türkiye-Çin siyasi ilişkilerin 1971’de kurulmasıyla diyalog ve işbirlikleri rasyonel bir şekilde artış göstermiştir. Türkiye’nin uluslararası politikalarına Batı’dan gereken desteği bulamaması, batı bloğundaki yerini ciddi şekilde sorgulamasına neden olmuştur. Özellikle Suriye'de ve doğu Akdeniz’de yaşananlar Türk dış politikasında geleneksel tercihlerin kökten sarsılmasına neden olarak, alternatif ittifak arayışlarını kaçınılmaz kılmıştır. Bu sürecin sonunda tecrübe edinen Türkiye, Şangay Beşlisi'nin kapsayıcılığı hakkında yakından ilgilenmeye başladı. Rusya ve Çin'in siyasi öncüsünde oluşan bu beşli, Türkiye ile ilişkilerini ekonomik ve siyasi açıdan yeni bir işbirliği fırsatı olarak görmektedir. ‘Bir kuşak, Bir yol’ projesinin orta koridor fonksiyonunu üstlenen Türkiye İpek Yolu projesinin önemli parçası haline gelmiştir. Son yıllarda Çin-Türkiye siyasi ilişkileri pozitif gelişme göstermesi Çin menşeli medya kuruluşların Türkiye'ye olan ilgisini artırmış durumdadır. Buna bağlı olarak medya sektöründeki yatırımlar artış göstermiştir. Türkiye ve Çin’in ortak çıkarları doğrultusunda gelişen siyasi ilişkilerde medya dördüncü kuvvet olarak ön plana çıkmaktadır. Yumuşak Güç politikasını benimseyen Çin 21.yüzyıl İpek Yolu projesini ve Çin kültürünü tanıtmak amacıyla medya yatırımlarını arttırarak önem vermektedir. Bu makalede Çin Türkiye siyasi ilişkilerinin tarihi gelişimi ve karşılıklı dostluk ilişkilerinin yanı sıra iki ülke arasında bulunan mevcut medya anlaşmaları ve medya faaliyetlerindeki amaçları nitel veri toplama yöntemiyle analiz ederek özgün araştırma çalışması yapılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Türkiye, Çin, Medya, Siyasi İlişkiler, Bir kuşak Bir yol

Destekleyen Kurum

Northwest University

Proje Numarası

20197249

Teşekkür

Makalemizi yayınlama fırsatı verdiğiniz için teşekkürler.

INVESTIGATION OF THE TURKEY-CHINA RELATIONS AND ITS MEDIA MOVEMENTS

Öz

Turkey-China dialogue and cooperation that started in 1971 showed an increase in a rational manner. Because Turkey does not find the necessary support from the West in international politics, it has led to serious questioning its place. Especially the events in Syria and the eastern Mediterranean caused the traditional preferences in Turkish foreign policy to be shaken radically and made the search for alternative alliances inevitable. Eventually, Turkey began to engage about inclusiveness of Shanghai Quintet. This quintet sees as a new business opportunity its relations with Turkey in terms of economic and political. Turkey has become an important position as a central corridor at the ‘One Belt, One Road Project’. Because of China-Turkey relations show positive developments, media organizations originating in China have increased the interest in Turkey. In political relations media stands out as the fourth power. China attaches importance media by increasing investments in order to promote the 21st century Silk Road project and Chinese culture. In this article, an original research study will be conducted by analysing mutual friendship relations and historical development of political relations as well as aims of media activities and existing media agreements between China-Turkey with the qualitative data collection method.

Anahtar Kelimeler

Turkey, China, Media, Political Relations, One Belt One Road

Proje Numarası

20197249

Kaynakça

• Adibelli, B. (2016). Turkish and Chinese Relations from Ottoman to Today. Istanbul: IQ Culture and Art Publishing.
• Atalay, Canan. (2014). Mao-Tun (Metehan) Period in the Asian Hun State. KMU Journal of Social and Economic Research 16, Number II: pp.107.
• Aziz, A. (2014). Communication and a Gift to Prof. Dr. Ersan İlal. Hyperlink Publications. pp.68-100-298.
• Bilgin, H. (2010). China in Terms of Strategic. Publications of the International Strategic Research Organization.
• Boztepe, Y. (2016). Chinese Media in Turkey as a Soft Power Source. Anadolu University Journal of Social Sciences, 16 (4), pp.98.
• Candarlıoglu, G. (2011). Aids that made by Uighurs to the Chinese and Their Insight. Journal of History, 0 (31), pp.37-46. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/iutarih/issue/9603/119850
• Colakoglu, S. (2012). Turkey and China Relations: Unilateral Love?. Middle East Analysis, 45 (4). pp.53.
• Dilek, S., Ozdemir, B., Istikbal, D. (2019). Turkey-China Economic Relations in the Asian Century. (2019) (SETA) Politics, Economy and Society Research Foundation. SETA Publications. 11 (1). pp.59.
• Durdular, A. (2016). China’s One Belt, One Road Project and Its Influence on Sino-Turkish Relations. Eurasia Studies.
• 1Durdular, A. (2018). China's Shareholder Relations and Turkey-China Strategic Cooperation. Eurasia Studies, 53(20). pp.1-2.
• Gokten, Kerem. (2016). China’s Outward Direct Investments: Historical and Contemporary Perspective. Economic Approach Association. Ankara, Association. 27(101). pp.31-32.
• Istanbul Chamber of Industry. (2020, October 14). Succeed in the Chinese market. Istanbul Chamber of Industry Publications, 2010/20: 14. [Web log post]. Retrieved from http://www.iso.org.tr/sites/1/upload/files/cin-95.pdf
• Kafesoglu, Ibrahim. (2008). Turkish-Islamic Synthesis. Otuken Inc. publication: Istanbul.
• Kalathil, Shanthi (2011). China’s Soft Power in the Information Age: Think Again. ISD Working Papers in New Diplomacy. http://isd.georgetown. edu/files/Kalathil_Chinas_Soft_Power. pdf (20 October 2012).
• Karaca K.R. (2007). The Question of Eastern Turkistan in Turkey-People’s Republic of China Relations. Academic Perspective, Volume 1, Issue 1. pp.239.
• Kitfield, J. (2002). The Turkish Model, National Journal. 34(9). pp. 498-606.
• Ma Ming Da And Ma Yi. (2010). Ming Yu Ao Si Man Tu Er Qi Di Guo, Wu Yi Da Xue Xue Bao (She Hui Ke Xue Ban), Vol. 12, No.1, pp. 70-74.
• Ormeci, Ozan. (2013). the US-China Rivalry in the 21st Century. SDU Faculty of Arts and Sciences Journal of Social Sciences, August 2013, volume 29, pp.2.
• Saray, M.O ve Gokdemir, L. (2007). Growrh Stages Of China Economics (1978-2005). Journal of Yasar University, 2 (7), pp.663.
• Sezen S. (2007). Transformation to Socialist Market Economy in the People's Republic of China, Amme Administration Magazine,Vol 40, Issue 1, March 2007, pp. 27-56.
• Simsek, Orhan. (2018). Diversity Increasing in Chinese Foreign Investments and the New Silk Road Economic Belt. M. Sert, A. A. Eren (Ed.), Political Economy: Ankara: Political Bookstore in Elegant Tombstones.
• Tasagil, Ahmet. (2003). Gokturks I. Turkish Historical Society Press, Ankara. pp.3-7.
• Timurtas, M.E. (2018). The Role of the Economic and Political History of the People’s Republic in The Present Development Process. The Sakarya Journal of Economics, Volume 7, Number 1, pp.65.
• Tuna, Amine. (2012). Assimilation and Discrimination in East Turkestan. IHH Humanitarian Relief Foundation Research Publications Unit. Istanbul: pp.13.
• UNCTAD, (2010). World Investment Report 2010: Investing in a Low Carbon Economy. New York and Geneva: United Nations Press.
• Yang Jianxin and Ma Manli. (1990). Northwest Nations Relations, History of Xibei Minzu Guanxi Shi (西北民族关系史 :), (Transl. Sarıtas Eyup), Nations Publication, Pekin. pp.202-203.