Silahlı bir güç olan ordunun, parçası olduğu yönetimin içinde ayrı bir güç merkezi olarak yönetimde söz sahibi olması veya yönetimi ele geçirmesi yönündeki gayretler, Osmanlı Devleti’nin merkezî gücünü kaybettiği son dönemlerde ziyadesiyle artmıştır. Askerî personelin siyasete müdahil olmasında kendi görev alanından kaynaklanan istenmeyen gidişata engel olmak maksatlı niyet/tutumlar olmakla birlikte silahlı gücün komutasını elinde bulunduranların daha büyük güç elde etme arzularının da etkisi olmuştur. Askerî liderlerin ordunun aslî işlevlerinin önüne geçen şahsi hırsları; diğer ordu mensupları arasında huzursuzluk yaratmak, disiplini bozmakla birlikte diğer bir kısmının hak arayışı mücadelesine girdikleri ve/veya yeni bir güç odağı oluşturma hırsına sürüklenmelerine de sebep olmuştur.
Batı etkisiyle açılan modern askerî okullardan mezun olan ve mektepli adı verilen askerler ile alaylı olarak tabir edilen askerler arasındaki gücü elinde bulundurma mücadelesi Osmanlı’nın 19.yüzyıl sonları ile 20.yüzyıl başlarına damgasını vurmuştur.
Avrupa ülkelerine eğitime gönderilen subayların etkisinde ve özellikle Rumeli’nde görev yapan mektepli subayların dahlinde ve idaresinde gerçekleşen Jön Türk Hareketi, ordu içinde askerin siyasete müdahalesinin ilk örneğini teşkil etmesi bakımından incelenmeğe değer görülmüştür.
Askerî Siyaset Jön Türkler İttihat ve Terakkî Cemiyeti II. Abdülhamid
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Yakınçağ Osmanlı Tarihi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 7 Ocak 2025 |
Gönderilme Tarihi | 16 Ağustos 2024 |
Kabul Tarihi | 19 Ağustos 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 4 Sayı: 7 |