Public Sphere and Books: A Metatheoretical Observation on The Structural Transformation of the Public Sphere

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 2, 353 - 365, 31.12.2021

Sedat Doğan

https://doi.org/10.47951/mediad.1033747

Cited By: 1

Öz

Is it possible to consider society as an order of intersubjective interaction with reference to the subjects determined by their rational faculties? If such a thing is factually possible and normatively desirable, we have to adopt a view of human and society that assumes a necessary link between emancipation and reasoning. This assumption requires that subjects make reasoning part of an intersubjective rational deliberation through speech or writing. This issue points to the relationship between the public sphere and traditional media. It is debatable whether there is a causal relationship between these two phenomena, but there is a consensus that the two are related to the birth of modern secularity. The importance of the subject stems from the fact that it is still on the agenda in almost the same context today. The debate between deliberative democracy and the public nature of new media can be given as an example. We will try to (i) relate the relationship between the public sphere and books with Habermas’s work called The Structural Transformation of the Public Sphere, which has become a classic in the field, and (ii) obtain a diversified picture in terms of the public functions of the book.

Anahtar Kelimeler

Habermas, Public Sphere, The Structural Transformation of the Public Sphere, Rational Subject, Secular Society

Kamusallık ve Kitap: Kamusallığın Yapısal Dönüşümü Üzerine Metateorik Bir Gözlem

Öz

Toplumun rasyonel yetileriyle belirlenen öznelere atıfla öznelerarası bir etkileşim düzeni olarak düşünülmesi mümkün müdür? Böyle bir şey olgusal açıdan mümkün ve normatif açıdan savunulabilir ise bunun koşulu, özgürleşim ile muhakeme arasında zorunlu bağ varsayan bir insan ve toplum görüşü benimsemektir. Bu varsayım öznelerin muhakeme yetisini konuşma veya yazı aracılığıyla öznelerarası bir rasyonel müzakerenin parçası kılmasını gerektirir. Bu konu kamusallık ile geleneksel medya arasındaki ilişkiye işaret eder. Bu iki olgu arasında nedensel bir ilişki olup olmadığı tartışmalıdır; fakat ikilinin modern sekülerliğin doğuşuyla ilgili olduğu konusunda fikir birliğinden söz edilebilir. Konunun önemi günümüzde hemen hemen aynı bağlamda hala gündemde olmasından kaynaklanır. Postseküler toplum tartışması bağlamında müzakereci demokrasi ile yeni medya ortamlarının kamusal niteliği arasındaki tartışma örnek verilebilir. Bu nedenle çalışmada, literatürde eksikliği hissedilen, metateorik düzey ve buna uygun bir yöntem belirlenmiştir. Bunun için (i) kamusallık ile kitap arasındaki ilişkiyi Habermas’ın Kamusallığın Yapısal Dönüşümü isimli ve alanda klasik haline gelmiş çalışmasıyla ilişkilendirmeye, (ii) kitabın kamusal işlevleri açısından içerikçe çeşitlenen bir resim elde etmeye çalışacağız. Habermas kamusallık ile kitap ilişkisini rasyonel müzakere zemininde dikkate aldığında, burjuva kamusallığı modelinde kültürel akıl üreten okuma faaliyetinin önemini ve tüketim kültürüne dayalı okumanın devlet ile toplum arasındaki olumlu ayrımı giderdiğini vurgular.

Anahtar Kelimeler

Habermas, Kamusallık, Kamusallığın Yapısal Dönüşümü, Rasyonel Özne, Seküler Toplum

Kaynakça

• Baert, P. (2017). Jürgen Habermas. B. S. Turner ve A. Elliott içinde, Çağdaş Toplum Kuramından Portreler. (B. Özkul, Çev). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Benton, T. ve Craib, I. (2008). Sosyal bilim felsefesi. (Ü. Tatlıcan ve B. Binay, Çev.). Bursa: Sentez Yayıncılık.
• Berman, M. (2006). Katı olan her şey buharlaşıyor. (B. Peker ve Ü. Altuğ, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Calhoun, C. (1992). Introduction: Habermas and the public sphere. C. Calhoun içinde, Habermas and The Public Sphere. Massachussets: The MIT Press.
• Çiğdem, A. (2008). Akıl ve toplumun özgürleşimi: Jürgen Habermas üzerine bir çalışma. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Dereli, M. D. (2020). Sanala veda: Sosyal medya ve dönüşen dindarlık. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Eken, M. (2021). Çevrim İçi dindarlık: M neslinin inanç pratikleri. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Giddens, A. (2018). Jürgen Habermas. Q. Skinner içinde, Çağdaş Temel Kuramlar (A. Demirhan, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Habermas, J. (1972). Knowledge and human interests. (J. J. Shapiro, Trans.) Boston: Beacon Press.
• Habermas, J. (1974). The public sphere. New German Critique, (3), 49-55.
• Habermas, J. (1981). Modernity versus postmodernity. New German Critique,(22), 3-14.
• Habermas, J. (1998). Sosyal bilimlerin mantığı. (M. Tüzel, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Habermas, J. (2001). İletişimsel eylem kuramı. (M. Tüzel, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Habermas, J. (2005). Kamusallığın yapısal dönüşümü. (T. Bora ve M. Sancar, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Habermas, J. (2008). Notes on a post secular society. http://www.signandsight.com/features/1714.html adresinden alındı.
• Habermas, J. (2010). İdeoloji olarak teknik ve bilim. (M. Tüzel, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Kant, I. (1999). Pratik aklın eleştirisi. (I. Kuçuradi, Çev.). Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu.
• Kant, I. (2020). Yargı yetisinin eleştirisi. (A. Yardımlı, Çev.). İstanbul: İdea Yayınevi.
• Karaarslan, F. (2015). Postseküler din halleri: Dinin dijitalleşmesi. M. Çamdereli, B. Ö. Doğan ve N. K. Şener (Dü.) içinde, Medya ve Din 2 (s. 13-44). İstanbul: Köprü Kitapları.
• Topakkaya, A. (2020). Antik Yunan’dan günümüze hermeneutik. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Turner, B. S. (2012). Postseküler toplumda din. (Ö. Güngör, Çev.). Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 12(3), 199-224.
• Vandenberghe, F. (2016). Alman sosyolojisinin felsefi tarihi. (V. S. Öğütle, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.