Keman Eğitiminde Çoksesli Aranje Tekniklerinin Kullanımı

Yıl 2017, Cilt: 13 Sayı: 1, 290 - 302, 16.04.2017

Alper Tunga Özcan

https://doi.org/10.17860/mersinefd.305980

Öz

Bu araştırma; çok sesli aranje tekniklerinin, keman eğitiminde, müzikal kazanımlar
açısından etkilerinin belirlenmesini hedeflemektedir. Araştırmanın deney ve
kontrol grubu katılımcıları, 2012-2013 eğitim-öğretim yılında İstanbul
Üniversitesi Devlet Konservatuvarı, Mimamr Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Devlet Konservatuvarı ve
Me.Ü. Devlet
Konservatuvarlarında keman eğitimi almakta olan on sekiz öğrenciden
oluşmaktadır. Araştırma için; öntest - sontest deney kontrol gruplu yarı
deneysel model kullanılmıştır. Deney grubunda (n=9) çoksesli aranje teknikleri
ile keman eğitimi, kontrol grubunda ise (n=9) eşliksiz (geleneksel) yöntemle
çalışılmıştır. Araştırmanın veri toplama aracı olarak Zdzinski ve Barnes (2002)
“Yaylı Çalgılar Performans Değerlendirme Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmanın bulguları; çoksesli aranje
teknikleriyle keman eğitimi alan öğrencilerin, eşliksiz eğitim alan öğrencilere
oranla, müzikal kazanımlara ulaşmada daha etkili olduğu şeklindedir.

Anahtar Kelimeler

Keman eğitimi, müzikal kazanım, çoksesli aranje teknikleri, etüt, eşlik, entonasyon, tonal duyum, cümle yapısı, müzikal ifade

Kaynakça

• Abeles, H.F. (1973). Development and validation of a clarinet performance adjudication scale. Journal of Research in Music Education, 21, 246-255.
• Açıkgöz, K. (2003). Aktif öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Bergee, M. J. (1987). Use of an objectively-constructed rating scale for the evaluation of brass juries: A criterion-related study. Journal of Research in Music Education, 5(5), 6-15.
• Büyüköztürk, Ş. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Byo, J.L. (1990). Recognition of intensity contrasts in the gestures of beginning conductors. Journal of Research in Music Education, 38(3), 157-163.
• Erkuş, A. (2011). Bilimsel araştırma süreci (3. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Flesch, C. (2000). The art of violin playing. New York: Carl Fischer LLC.
• Fox, D.B. (2000). Music and the Baby’s Brain: Early Experiences. Music Educators Journal, 87 (2), 23-28.
• Lee, S.A. (2005). Methods and techniques of teaching first semester cello performance majors: Four approaches by four master teachers. Published doctoral dissertation. The University of Miami.
• Özmenteş, S. (2005). Müzik eğitiminin boyutları. Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(9), 93-97
• Schleuter, S. (1997). A sound approach to teaching instrumentalists. New York: Schirmer Books.
• Sözer, V. (1986). Müzik ve müzisyenler ansiklopedisi. C: 1. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Şendurur, Y. (2001). Keman eğitiminde etkili öğrenme-öğretme yaklaşımları. G.Ü. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(3), 145-155.
• Uçan, A. (1996). İnsan ve müzik insan ve sanat eğitimi. Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları, İkinci Basım.
• Zdzinski, S.F., & Barnes G.V. (2002). Development and validation of a string performance rating scale. Journal of Research in Music Education, 50, 245.