Behaviorist and Functionalist Interpretation of the Turing Test

Yıl 2024, , 43 - 57, 01.09.2024

Fadime Erciyes

https://doi.org/10.51404/metazihin.1280648

Öz

In his 1950 article titled “Computing Machinery and Intelligence,” Alan Turing attempted to reduce human intelligence to the ability to solve problems and posed the famous question "Can machines think? In contemporary discussions of artificial intelligence and philosophy of mind, the question of what 'thinking' means has been shaped by different theories of mind. According to philosophical behaviorism, for example, intelligence is measured in terms of observable behavior and is defined by a person's interactions with and responses to their environment. Accordingly, one can decide whether a machine is intelligent by checking whether it can solve a problem that requires intelligence. The functionalist definition of intelligence, on the other hand, is to define all mental states in terms of their functional role, i.e. the sum of causal relations between sensory inputs and behavioral and verbal outputs. Thus, according to functionalism, any system that can perform these functions can be said to have a mind or intelligence. However, the lack of common agreement between these theories adds to the complexity of defining intelligence. Tests such as the Turing test also fail to adequately characterize a common understanding of intelligence and offer a perspective that reduces human intelligence merely to problem solving skills. The central aim of this study is to discuss how the concept of intelligence can be understood in the context of different theories of mind and, from this point of view, to examine the concept of thinking (and hence understanding) through the Turing test, which is based on a specific imitation game. Based on this examination and analysis, the paper concludes that a machine or digital software cannot possess a conscious intelligence equivalent to that of a human being–an intelligence that includes the ability to think and understand as a necessary condition.

Anahtar Kelimeler

Turing test, artificial intelligence, thinking, behaviorism, functionalism

Turing Testinin Davranışçı ve İşlevselci Yorumu

Öz

Alan Turing 1950 yılında yayımladığı Computing Machinery and Intelligence adlı makalesinde insan zekâsını problem çözme yeteneğine indirgeyerek meşhur “Makineler düşünebilir mi?” sorusunu ortaya atmıştır. Günümüz yapay zekâ ve zihin felsefesi tartışmalarında ise “düşünme”nin ne anlama geldiği sorusu çeşitli zihin teorileri etrafında şekillenmiştir. Örneğin, felsefi davranışçılığa göre zekâ, gözlemlenebilir davranışlara göre ölçülür ve bir kişinin çevresiyle etkileşimleri ve bu etkileşimlere verdiği tepkilere dayalı olarak tanımlanır. Buna göre, bir makinenin zeki olup olmadığına, zekâ gerektiren bir problemi çözüp çözemediğine bakılarak karar verilebilir. İşlevselciliğin zekâ tanımı ise, tüm zihinsel durumları işlevsel rolleriyle, yani duyumsal girdiler ile davranışsal ve sözel çıktılar arasındaki nedensel ilişkilerin toplamı ile tanımlamak şeklindedir. Dolayısıyla, işlevselciliğe göre, bu işlevleri yerine getirebilen herhangi bir sistemin zihne veya zekâya sahip olduğunu söylemek mümkündür. Ancak, bu teoriler arasında ortak bir anlayışın olmaması, zekâ tanımının karmaşıklığını arttırmaktadır. Turing testi gibi testler de genel bir zekâ anlayışını yeterince karakterize edememekte ve insan zekâsını yalnızca problem çözme becerisine indirgeyen bir perspektif sunmaktadır. Bu çalışmanın merkezi amacı, zekâ kavramının farklı zihin kuramları bağlamında nasıl anlaşılabileceğini tartışmak ve buradan hareketle belli bir taklit oyununa dayanan Turing testi üzerinden düşünme (ve dolayısıyla anlama) kavramını masaya yatırmaktır. Çalışma, bu inceleme ve analizlere dayanarak bir makine veya dijital yazılımın insanınkine eş değer bir bilinçli zekâya—düşünme ve anlama becerisini de gerek koşul olarak içeren bir zekaya—ilkece sahip olamayacağı sonucuna ulaşmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Turing testi, yapay zekâ, düşünme, davranışçılık, işlevselcilik

Kaynakça

• Churchland, P. M. (2012). Madde ve Bilinç. Çev. Berkay Ersöz. İstanbul: Alfa Yayınları.
• Descartes, R. (2007). Meditasyonlar. Çev. İsmet Birkan. Ankara: BilgeSu.
• Fodor, J. A. (1975). The Language of Thought. Cambridge: MIT Press.
• Fodor, J. A. (1995). The Elm and The Expert: Mentalese and its Semantics. Cambridge: MIT Press.
• French, R. (1990). “Subcognition and the Limits of the Turing Test.” Mind, 99 (393) (January): 53–65.
• Gökel, N. (2020). “İşlevselciliğin Platonik Rengi.” Felsefelogos, 60: 29-44.
• Hofstadter, D. R. ve Dennet, D. C. (2008). Aklı’n Gözü. Çev. Füsun Doruker. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınevi.
• Katz, M. (2014). Jerry Fodor and The Representational Theory of Mind. A. Bailey (Der.), Philosophy of Mind: The Key Thinkers içinde (s. 169-188). New York: Bloomsbury.
• Lyons, W. (2014). Gilbert Ryle and Logical Behaviourism. A. Bailey (Der.), Philosophy of Mind: The Key Thinkers içinde (s. 85-102). New York: Bloomsbury.
• Penrose, R. (1999). Kral’ın Yeni Usu I: Bilgisayar ve Zekâ. Çev. Tekin Dereli. İstanbul: TÜBİTAK.
• Putnam, H. (1979). Mind, Language and Reality. Cambridge: Cambridge University Press.
• Ryle, G. (2008). The Concept of Mind. London: Hutchinson House.
• Searle, J. (1990). “In the Brain’s Mind a Computer Program?” Scientific American, Vol: 262 (January): 26-31.
• Searle, J. (1996). Akıllar, Beyinler ve Bilim. Çev. Kemal Bek. İstanbul: Say Yayınları.
• Shagrir, O. (2014). “Hilary Putnam and Computational Functionalism.” A. Bailey (Der.), Philosophy of Mind: The Key Thinkers (147- 168). New York: Bloomsbury.
• Turing, A. M. (1950). “Computing Machinery and Intelligence.” Mind, Vol: LIX, No: 236 (October): 433-460.
• Tye, M. (2015). “Qualia.” E. N. Zalta (Der.), The Stanford Encyclopedia of Philosophy içinde. Alındığı URL: http://plato.stanford.edu/entries/qualia/
• Arıkan Sandıkcıoğlu, P. (2013). Perception with and without Concepts: Searching for a Nonconceptualist Account of Perceptual Content. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Glymour, C. (1999). “Kitap İncelemesi: A Mind Is a Terrible Thing to Waste” [Jaegwon Kim, Mind in a Physical World: An Essay on the Mind-Body Problem and Mental Causation adlı eserin incelemesi]. Review of Metaphysics, 53 (4): 937-938.
• Sosis, C. (2016, 28 Eylül). “David J. Chalmers ile Söyleşi: What Is It Like to Be a Philosopher?” [Yüz Yüze Görüşme]. Alındığı URL: http://www.whatisitliketobeaphilosopher.com/#/david-chalmers/