Character of Interpretation in the Context of Quran Tafsir

Yıl 2020, Cilt: 17 Sayı: 1, 7 - 24, 30.06.2020

Şevket Kotan

https://doi.org/10.17131/milel.690771

Öz

This article examines some of the foundations on which existential hermeneutics is based in comparison with the classical Quran tafsir models and focuses on new possibilities for the Quran tafsir. These foundations are related to interpreter as the subject of tafsir, text as the object of tafsir, and character of the interpretation as a consequence of this undertaking and inquiry itself. On the other hand, the discipline of classical Quran tafsir, de-spite focusing on the text historically, linguistically, and aesthetically, does not examine enough the character of human as the interpreting subject. This can be thought of as the weak side of the classical tafsir despite its historical, linguistic, and aesthetic successes. Because on the one side of the event of interpretation is the interpreter. The event of interpretation comes about as the outcome of the interpreter’s effort in understanding the text. In this regard, hermeneutics is an approach that puts forward the interpreter by examining the character of the interpreter rather than of the text’s and it strongly emphasizes the existential relationship between the interpretation and the interpreter.

Anahtar Kelimeler

Tafsir, interpretation, hermeneutics, disclosure of existence, subject-object, understanding, historicity

Kur’an Tefsiri Bağlamında Yorumun Mahiyeti

Öz

Bu makale, klasik Kur’an tefsiri modellerine karşılık varoluşsal hermenöti-ğin üzerine oturduğu bazı temelleri inceleyerek, Kur’an tefsiri için ye-ni/farklı imkanlar üzerinde durmaktadır. Bu temeller, tefsirin öznesi olarak müfessirin, başka bir ifadeyle yorumcunun, nesnesi olarak ta metnin ve yo-rumcuyla metnin diyaloğunda ortaya çıkan yorum hadisesinin mahiyeti ile doğrudan ilişkilidir. Buna karşılık klasik tefsir disiplininin, tarihsel, dilsel ve sanatsal açıdan metnin üzerinde derinlemesine yoğunlaşmış olmasına rağmen anlayan/yorumlayan özne olarak insanın mahiyetine dair kayda de-ğer bir soruşturma yapmadığı gözlenmektedir. Bu durum tarihsel, dilsel ve sanatsal açılardan elde ettiği başarısına rağmen klasik tefsir faaliyetinin zayıf tarafı olarak düşünülebilir. Çünkü yorum hadisesinin bir tarafında yorumcu vardır. Yorum hadisesi ise, yorumcunun metni anlama konusun-daki çabasının bir hasılası olarak ortaya çıkmaktadır. Bu bakımdan her-menötik, metinden daha çok yorumcunun mahiyetini soruşturarak onu öne çıkaran bir yaklaşımdır ve yorum ile yorumcu arasındaki varoluşsal ilişkiyi güçlü şekilde vurgulamaktadır

Anahtar Kelimeler

Tefsir, yorum, hermenötik, varlığın ifşası, özne-nesne, anlama, tarihsellik

Kaynakça

• Bilen, Osman. Çağdaş Yorumbilim Kuramları. Ankara: 2002.
• Gadamer, Hans-Georg. Hakikat ve Yöntem. Çev. Hüsamettin Arslan, İsmail Yavuzcan. İstanbul: 2008. c. I-II.
• _______. “Tarih Bilinci Sorunu”, Toplum Bilimlerinde Yorumcu Yaklaşım. ss. 79-106. Çev. Taha Parla, İstanbul: Hürriyet Vakfı Yayınları, 1990.
• _______. Gadamer, “Dilthey’ın Tarihselliğin Güçlüklerine Dolanışı”, Metinlerle Hermeneutik Dersleri, Der. Doğan Özlem. İzmir: 1994.
• Kotan, Kur’an ve Tarihselcilik. İstanbul: Beyan, 2001.
• Özlem, Doğan. Tarih Felsefesi. İstanbul: 1992.
• Palmer, Richarde E., Hermenötik. Çev. İbrahim Görener. İstanbul: 2002.
• Tatar, Burhanettin. Felsefi Hermenötik ve Yazarın Niyeti. Ankara: Vadi, 1999.