BEDEN EĞİTİMİ ÖĞRETMENLERİNİN COVID 19 SÜRECİNDE ÇEVRİMİÇİ ÖĞRENMEYE YÖNELİK HAZIRBULUNUŞLUK DÜZEYİ

Yıl 2022, Cilt: 51 Sayı: 233, 489 - 500, 15.02.2022

Burhan Parsak , Leyla Saraç

https://doi.org/10.37669/milliegitim.788088

Öz

Bu araştırmanın amacı beden eğitimi öğretmenlerinin çevrimiçi öğrenmede hazırbulunuşluk düzeylerinin cinsiyete göre farklılaşıp farklılaşmadığını ve öğretmenlerin yaş ve öğretmenlik deneyim süreleri ile aralarında anlamlı bir ilişki olup olmadığını incelemektir. Araştırmanın örneklemini Adana’da görev yapan 39 kadın (x̅yaş= 36.64±6.71) 69 erkek (x̅yaş= 39.29±6.50) olmak üzere toplam 108 beden eğitimi öğretmeni oluşturmaktadır. Araştırmada Hung (2016) tarafından geliştirilen, Türkçe’ye uyarlaması Baran ve Özen (2020) tarafından yapılan “Çevrimiçi Öğrenmede Öğretmen Hazırbulunuşluğu Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde Mann-Whitney U ve Spearman korelasyon kullanılmıştır. Araştırmanın bulgularına bakıldığında cinsiyete göre çevrimiçi öğrenme hazırbulunuşluğu toplam ölçek puanları (Med.kadın= 4.06, Med.erkek= 4.06, U= 1340.00, p= .97) arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı, hem erkek hem de kadın öğretmenlerin çevrimiçi öğrenmeye yönelik hazırbulunuşluk düzeylerinin yüksek olduğu; beden eğitimi öğretmenlerinin yaşları ile toplam hazırbulunuşluk düzeyi (r= -.123, p= .03) arasında ve beden eğitimi öğretmenlerinin öğretmenlik deneyimi ile toplam hazırbulunuşluk düzeyi (r= -.216, p= .02) arasında düşük düzeyde anlamlı ve ters yönde bir ilişki olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Beden eğitimi, öğretmen, çevrimiçi öğrenme, hazırbulunuşluk

Kaynakça

• ADNAN, M. VE BOZ-YAMAN, B. (2017). Mühendislik öğrencilerinin e-öğrenmeye dair beklenti, hazır bulunuşluk ve memnuniyet düzeyleri. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education, 8(2), 218-243.
• AKKOYUNLU, B. VE KURBANOĞLU, S. (2003). Öğretmen adaylarının bilgi okuryazarlığı ve bilgisayar öz-yeterlik algıları üzerine bir çalışma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 1-10.
• ALMANTHARİ, A., MAULİNA, S., & BRUCE, S. (2020). Secondary school mathematics teachers’ views on e-learning ımplementation barriers during the covıd-19 pandemic: The case of Indonesia.Eurasia journal of mathematics, Science and Technology Education, 16(7), em1860.
• ARROİO, A. (2020). The value of educatıon ın the context of covıd-19 pandemıc. Problems of Educatıon in the 21st Century Vol. 78, No: 3.
• BAKER, C. (2010). The impact of instructor immediacy and presence for online student affective learning, cognition, and motivation. Journal of Educators Online, 7(1), n1.
• BARAN, H. VE ÖZEN, E. (2020). Çevrimiçi öğrenmede öğretmen hazırbulunuşluğu ölçeğinin Türkçe uyarlaması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Open & Dictance Learning Conference. Eskişehir.
• BLUME, C. (2020). German teachers’ digital habitus and their pandemic pedagogy. Postdigital Science and Education, 1-27.
• BOCKERMANN, I. (2014). Kultivierte haltungen von lehrkräften zu digitalen medien?. In Jahrbuch Medienpädagogik 11 (pp. 173-187). Springer VS, Wiesbaden.
• CELEN, F. K., CELİK, A. VE SEFEROGLU, S. S. (2018). Yükseköğretimde çevrim-içi öğrenme: Sistemde yaşanan sorunlar ve çözüm önerileri. Journal of European Education, 1(1), 25-34.
• ÇELEN, F. K. VE SEFEROĞLU, S. S. (2016). Hizmet-içi eğitim etkinlikleri kapsamında çevrim-içi ortamların kullanılması: Gözlemler, sorunlar ve çözüm önerileri üzerine değerlendirmeler. Çağdaş Yönetim Bilimleri Dergisi, 3(1), 1-13.
• ÇOBANOĞLU, A. A., UZUNBOYLAR, O. VE ALTUN, E. (2017). Çevrimiçi öğrenme hazırbulunuşluk, tutum ve algılanan çevrimiçi sosyalliğin işbirlikli harmanlanmış bir derste incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 16(63), 1218-1229.
• ÇUBUKÇU, Z. (2011). Yaşam boyu öğrenmenin gereği olarak bilgi ve iletişim teknolojileri. NWSA: Education Sciences, 6(1), 1023-1038.
• DEMİRHAN, G., BULCA, Y., SAÇLI, F. VE KANGALGİL, M. (2014). Beden eğitimi öğretmenlerinin uygulamada karşılaştıkları sorunlar ve çözüm önerileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(29-2), 57-68.
• ERGÜNEY, M. (2015). Uzaktan eğitimin geleceği: MOOC (massive open online course). Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4(4), 15-22.
• FRAENKEL, J. R., WALLEN, N. E., & HYUN, H. H. (2012). How to design and evaluate research in education. (Eighth Edition) Published by McGraw-Hill. New York,
• GÜRER, M., TEKİNARSLAN, E. VE YAVUZALP, N. (2016). Opinions of instructors who give lectures online about distance education. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 7(1), 47-78.
• MİLLİ EĞİTİM BAKANLIĞI [MEB] (2020). http://www.meb.gov.tr/bakan-selcuk-koronaviruse-karsi-egitim-alaninda-alinan-tedbirleri-acikladi/haber/20497/tr. Erişim tarihi: 26.08.2020.
• YÜKSEK ÖĞRETİM KURULU [YÖK] (2020). https://www.yok.gov.tr/Sayfalar/Haberler/2020/coronavirus_bilgilendirme_1.aspx. Erişim Tarihi: 26.08.2020.
• HUİZİNGA, J. (2015). Homo Ludens; oyunun toplumsal işlevi üzerine bir deneme. (5. Basım). (M. A. Kılıçbay, Çev.). İstanbul: Ayrıntı yayınları.
• HUNG, M. (2016). Teacher readiness for online learning: Scale development and teacher perceptions. Computer & Education, 94, 120-133.
• LİVARİ, N., SHARMA, S., & VENTÄ-OLKKONEN, L. (2020). Digital transformation of everyday life–How COVID-19 pandemic transformed the basic education of the young generation and why information management research should care?. International Journal of Information Management, 102183.
• LOYENS, S. M., MAGDA, J., & RİKERS, R. M. (2008). Self-directed learning in problem-based learning and its relationships with self-regulated learning. Educational Psychology Review, 20(4), 411-427.
• MUSTANGİN, M., & RİSWANTO, B. (2020). The challenges and opportunities; CIPP model for evaluation for TEFL following the covid-19 pandemic. Jurnal Teknologi dan Bisnis, 2(1), 29-39.
• ÖZEN, G., GÜLLÜ, M. VE UĞRAŞ, S. (2016). Beden eğitimi öğretmenlerinin beden eğitimi ders içi ve dışı etkinliklerinde teknolojik araç ve gereçlerin kullanımı ile ilgili görüşleri. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 1(1), 24-37.
• ÖZKÖK, A. (2009). Çevrimiçi öğrenme ortamlarında disiplinlerarası yaklaşım. Akademik Bilişim, 9.
• SAKAL, M. (2017). Çevrimiçi öğrenmede öğrencilerin hazırbulunuşluk düzeylerinin demografik özelliklerine göre incelenmesi. Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi, 18(39), 71.
• SORAK, Z. (2020). Cooperation in the educational process during the corona 19 virus epidemic in the Republic of Serbia. Izuzetna Deca: Obrazovanje I Tretman Posebno İzdanje: Obrazovni i Omladinski Rad Danas, 451-460.
• SZOSTAK, J., & LAURANT, P. (2011). The forgotten face of regular physical exercise: A ‘natural’anti-atherogenic activity. Clinical Science, 121(3), 91-106. UZUN. T., ÖZDEM, G., VE KARA E. (2018). Öğretmenlerin iletişim becerileri ile öğrencilerin derse ilgileri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(3), 622-636.
• YALNIZ, N., KÖSEOĞLU, E., KAPLANOĞLU, A., VE ALTİN, S. (2020). Covid 19 pandemisi ve hizmet içi eğitim. Yoğun Bakım Hemşireliği Dergisi, 24(EK-1), 81-82.
• YAMAMOTO, G. T. VE ALTUN, D. (2020). Coronavirüs ve çevrimiçi (online) eğitimin önlenemeyen yükselişi. Üniversite Araştırmaları Dergisi, 3(1), 25-34.
• YÜCEL, A. S. VE DEVECİOĞLU, S. (2011) Spor eğitiminde bilgi ve iletişim teknolojilerinin kullanımı. Sport Sciences, 7(2), 1-17.
• ZHANG, W., WANG, Y., YANG, L., & WANG, C. (2020). Suspending classes without stopping learning: China’s education emergency management policy in the COVID-19 Outbreak. Journal of Risk Financial Management, 13(3), 55.