Modern Arap Şairlerinin Fasih Dil ve Günlük Konuşma Dilleri Arasındaki İlişki Diyalektiği

Yıl 2022, , 439 - 466, 31.12.2022

Abdelkarim Amın Mohamed Solıman , Senem Ceylan

https://doi.org/10.47502/mizan.1184731

Öz

Yaşayan eski dillerden biri olan Arapça, insanların yazı ve konuşma dili olarak kullandığı, farklılıklarıyla ve tezatlıklarıyla birlikte kurallarına da bağlı bir dildir. Yazı ve konuşma dili arasındaki farklılık, bu iki dil arasında uyuşmazlıklara ve zaman zaman tartışmalara neden olmaktadır. Bu tartışmalar, modern çağda İslam medeniyetinin gerilemesi, Arapların batının egemenliği altına girmesi ve şiirde modernleşme hareketi ekseninde gelenekten kopmaya çağıran davet ile daha da yoğunlaşmıştır. Fasih Arapça, günlük dilden onu farklı kılan ve ayıran fesahat ve belagatını hala korumasına rağmen bu tartışma ve diyalektiklerden etkilenmiştir. Arap şiirinin modernleşmesi ile birlikte, şiir diline yakınlık ile günlük konuşma diline uzaklık boyutunda şiirsel bir dil sorunu da doğmuştur. Modern dönem Arap şairleri bu soruna karşı tutumlarını ortaya koyarak görüşlerini bildirmişlerdir. Bu çalışma, modern Arap şairlerinin eserleri aracılığıyla fasih dil ile günlük konuşma dilleri arasındaki bu tartışmaları sunmak ve Arap şiirinde yerel olarak kullanılan konuşma dili (العامية) ile yeni konuşma dilinin (المحكية) kullanımına ilişkin tutumlarının ortaya konulmasını amaçlanmaktadır. Şairlerin şiirde kullanılacak olan dil bağlamında ileri sürdükleri görüşleri incelenmiştir. Çalışmada eleştirel analiz yöntemi kullanılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Fasih Dil, Halk Dili, Arap Şairler, Modernizm, Diyalektik

Kaynakça

• Adonis, Siyâsetu’ş-Şi‘ri dirâsetun fî’ş-Şi‘riyyeti’l-A‘rabiyyeti’l-Muâ‘sırati, Beyrut, Dâru’l-Âdâb, 1. Bs., 1985.
• Adonis, Fâtihatu li-Nihâyâti’l-Karni, Beyrut, Dâru’l-A‘vdeti, 1. Bs., 1980.
• Adonis, Hâ Ente Eyyuhe’l-Vakti, Beyrut, Dâru’l-Âdâb, 2. Bs., 1993.