İşkoliklik ve Bireysel Mutluluk Arasındaki İlişkinin Turizm Akademisyenleri Açısından İncelenmesi

Yıl 2019, Cilt: 8 Sayı: 4, 3500 - 3315, 15.10.2019

Özge Güdü Demirbulat , Gencay Saatcı , Cevdet Avcıkurt

https://doi.org/10.33206/mjss.460701

Cited By: 1

Öz

Bu çalışmanın temel amacı; işkoliklik ve bireysel mutluluk arasındaki
ilişkinin belirlenmesidir. Bu amaç doğrultusunda; Türkiye’de çalışan turizm akademisyenlerinin,
işkoliklik ve bireysel mutluluk düzeyleri iki farklı ölçek kullanılarak
ölçülmeye çalışılmıştır. Bu bağlamda; çalışmada, işkolikliğin ölçülmesi için
DUWAS işkoliklik ölçeği, bireysel mutluluğun ölçülmesi için ise Oxford Mutluluk
Ölçeği kullanılmıştır. Araştırma kapsamında toplam 119 turizm akademisyenine
elektronik posta yoluyla ulaşılarak, anket uygulanmıştır. Anketler sonucu elde
edilen veriler, uygun istatistiksel yöntemler yardımıyla çeşitli analizlere
tabi tutulmuştur. Bulgular doğrultusunda, günlük hayatlarının büyük çoğunluğunu
iş yerinde geçiren akademisyenlere, hem çalışma hayatlarının verimliliği hem de
bireysel mutlulukları açısından önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

İşkoliklik, Bireysel Mutluluk, Turizm Akademisyenleri

Analysıs Of The Relationship Between Workaholism and Individual Happiness in Terms Of Tourism Academicians

Öz

The main purpose of this study is to determine the relationship between workaholism and individual happiness. In accordance with this purpose the level of workaholism and individual happiness of the tourism academicians working in Turkey have been tried to be measured using two different scales. In this context; DUWAS scale was used to measure workaholism and the Oxford Happiness Scale was used to measure individual happiness. A total of 119 tourism academicians were reached via e-mail and a questionnaire was applied. After the survey is implemented, the data that were taken into consideration were analyzed by using the frequency and percentage values to determine the general characteristics of the academicians. The results obtained from the surveys were subjected to various analyzes with the aid of appropriate statistical methods. According to the research findings; it is possible to say that the level of workaholism, in terms of both the general workaholism and workaholism sub-dimensions, and the level of individual happiness of tourism academicians were at a level just above the average. On the other hand; it was found that there was a significant but weak relationship between the level of workaholism and the level of individual happiness of tourism academicians. In this study the relationship between the workaholism and individual happiness levels and some demographic variables (gender, marital status, having a child, working status of spouse, age group, title and professional experience) were also investigated. According to this there is no significant difference in terms of workaholism according to the variables of gender, marital status, having a child, working status of spouse, age group, title and professional experience. When an evaluation is made in terms of individual happiness levels of academicians while there is no significant difference according to the working status of spouse, title and professional experience variables, it is determined that there is a significant difference according to having a child and age group variables.

Anahtar Kelimeler

Workaholism, Individual happiness

Kaynakça

• Akdağ, Füsun ve Yüksel, Müberra. (2010). İnsan Kaynakları Yönetimi Açısından İşkoliklik ve Algılanan Stres İlişkisinde Kontrol Odağının Rolü. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 2(1), 47-55.
• Andreassen, C.S., Ursin, H. ve Eriksen, H.R. (2007) The Relationship Between Strong Motivation to Work, “Workaholism” and Health. Psychology & Health, 22(5), 615-629.
• Bal, E.A., Arıkan, S. ve Günaydın, S.C. (2017). İşkolikliğin Olası Öncelleri: Kişilik, Değerler ve Kariyer Hedefleri. İş’te Davranış Dergisi, 2(2), 50-67.
• Balkaya, Ş., Yorulmaz, Y.İ., Çolak, İ. ve Altınkurt, Y. (2016). Farklı Çalışan Tipindeki Öğretim Elemanlarının İşkoliklik Eğilimleri ve Tükenmişlik Düzeyleri (Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Örneği). K. Beycioğlu, N. Özer, D. Koşar, İdris Şahin (Ed.), Eğitim Yönetimi Araştırmaları içinde (s.34-48). Ankara: Pegem Akademi.
• Burke, R.J., Richardsen, A.M. ve Mortinussen, M. (2004). Workaholism Among Norwegian Managers: Work and Well‐Being Outcomes. Journal of Organizational Change Management, 17(5), 459-470.
• Doğan, Tayfun ve Tel, Fatma Dilek. (2011). DUWAS İşkoliklik Ölçeği Türkçe Formunun (DUWASTR) Geçerlik ve Güvenirliğinin İncelenmesi. AİBÜ Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 61-69.
• Doğan, Tayfun ve Sapmaz, Fatma. (2012). Oxford Mutluluk Ölçeği Türkçe Formunun Psikometrik Özelliklerinin Üniversite Öğrencilerinde İncelenmesi. Düşünen Adam Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi, 25, 297-304.
• Emhan, A., Mete, M. ve Emhan, A. (2012). Kamu ve Özel Sektör Çalışanlarında İşkoliklik ve Obsesyon Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Dicle Tıp Dergisi, 39(1), 75-79.
• Gürel, Esra Bulgurcu ve Altunoğlu, A. Ender. (2016). İşkoliklik, İş Stresi ve Yaşam Doyumu Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi: Muğla İlinde Bir Araştırma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(42), 1431-1438.
• Gürkan, Tanju. (2018). Akademisyen Olmak. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 2(2), 440-446.
• Kara, Feyza Meryem ve Gücal, Ali Çağrı. (2016). Akademisyenlerde İşkolikliğin Belirlenmesinde Serbest Zamanda Sıkılma Algısının Rolü. Başkent Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi, 1(1), 48-63.
• Kesen, Mustafa. (2015). Örgütsel Bağlılığın İşkoliklik Üzerindeki Etkisi: Görgül Bir Araştırma. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(4), 53-68.
• Lyubomirsky, S., Sheldon, K.M. ve Schkade, D. (2005). Pursuing Happiness: The Architecture of Sustainable Change. Review of General Psychology, 9(2), 111-131.
• McMillan, L.H.W., O’Driscoll, M.P., Marsh, N.V. ve Brady, E.C. (2001). Understanding Workaholism: Data Synthesis, Theoretical Critique, and Future Design Strategies. International Journal of Stress Management, 8(2), 69-91.
• Mert Şencan, Merve Nur. (2016). Beş Faktör Kişilik Özellikleri İle İşkolizm Arasındaki İlişkinin İncelenmesi: Kamu Sektöründe Çalışanlar Üzerinde Bir Araştırma. MANAS Journal of Social Studies, 5(3), 229-246.
• Naktiyok, Atılhan ve Karabey, Canan Nur. (2005). İşkoliklik ve Tükenmişlik Sendromu. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2, 179-198.
• Öncül, M.S., Tağraf, H. ve Özkan, A.M. (2013). Akademik Personelde İşkoliklik: Cumhuriyet Üniversitesinde Bir Araştırma. M.K. Demirci, G. Eren Gümüştekin, D. Ergun Özler, C. Giderler Atalay (Ed.), 21.Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı içinde (s.181-185). Nobel Akademi: Ankara.
• Pekdemir, Işıl ve Koçoğlu, Merve. (2014). İşkoliklik İle İş Yaşam Dengesi Arasındaki İlişkide Kişilik Özelliklerinin Aracılık Rolü Üzerine Bir Araştırma. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 309-337.
• Schaufeli, W.B., Taris, T.W. ve Bakker, A.B. (2006). Dr Jekyll or Mr Hyde? On the Differences Between Work Engagement and Workaholism. Edt. Ronald J. Burke, In Research Companion to Working Time and Work Addiction, Edward Elgar Publishing: USA. ss.193-217.
• Schaufeli, W.B., Shimazu, A ve Taris, T.W. (2009). Being Driven to Work Excessively Hard: The Evaluation of a Two-Factor Measure of Workaholism in The Netherlands and Japan. Cross-Cultural Research, 43(4), 320-348.
• Serçeoğlu Neslihan ve Selçuk, Gökalp Nuri. (2016). Konaklama İşletmelerinde Çalışan Personelin İşkoliklik Eğilimleri ile Hizmet Odaklılık İlişkisi: TRA1 Bölgesinde Bir Araştırma. Turizm Akademik Dergisi, 3(1), 39-55.
• Shimazu, A., Schaufeli, W.B., Kamiyama, K. ve Kawakami, N. (2015). Workaholism vs. Work Engagement: the Two Different Predictors of Future Well-being and Performance. International Journal of Behavioral Medicine, 22, 18-23.
• Snir, Raphael ve Harpaz, Itzhak. (2012). Beyond Workaholism: Towards a General Model of Heavy Work Investment. Human Resource Management Review, 22, 232-243.
• Ulukök, Esra ve Akın, Adnan. (2016). İşkoliklik ve Kariyer Tatmini. Uluslararası Bilimsel Araştırmalar Dergisi, 1(2), 62-71.
• Ural, Ayhan ve Kılıç, İbrahim. (2013). Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS ile Veri Analizi. (Gözden Geçirilmiş ve Genişletilmiş 4. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Yüksekbilgili, Zeki ve Akduman, Gülbeniz. (2015). Kuşaklara Göre İşkoliklik. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(19), 415-440.
• Yüksekbilgili, Zeki ve Akduman, Gülbeniz. (2016a). Bireysel Mutluluk ve İşkoliklik İlişkisi. KOSBED, 31, 95-112.
• Yüksekbilgili, Zeki ve Akduman, Gülbeniz. (2016b). Demografik Faktörlere Göre İşkoliklik. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(57), 512-525.