Bu araştırmada, Mersin Üniversitesi idari çalışanlarının, yalnızlık durumları ile iş doyumu düzeyleri arasındaki ilişki belirlenmeye çalışılmaktadır. Araştırmanın çalışma grubu, genel idare hizmetleri sınıfında görevli 279 katılımcıdan oluşmaktadır. Katılımcıların çalışma yaşamında yalnızlık konusundaki görüşleri, “İş Yaşamında Yalnızlık Ölçeği” ile iş doyumu konusundaki görüşleri “Minnesota İş Doyum Ölçeği” ile belirlenmiştir. Katılımcıların iş doyumu ve çalışma yaşamı yalnızlık puanlarının, bağımsız değişkenlere göre analizinde t-testi ve varyans analizi teknikleri kullanılmıştır. Katılımcıların iş doyumları ile çalışma yaşamında yalnızlık puanları arasındaki ilişki korelasyon analizi tekniği ile belirlenmiştir. Yine katılımcıların yalnızlık puanlarının, iş doyumunu yordama düzeyini belirlemek üzere regresyon analizi tekniği kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, katılımcıların yalnızlık düzeyleri ile iş doyumları arasında ters yönlü bir ilişki bulunmaktadır. Erkek katılımcıların ve 20 yıldan fazla kıdeme sahip olan çalışanların, iş doyumu düzeyleri daha yüksektir. Üst unvandakiler, astlarına göre, evli olanların, bekârlara göre, iş doyumu düzeyleri daha yüksektir. Astların amirlerine göre, duygusal yoksunluğu ve iş yaşamında yalnızlığı daha fazladır. Bekâr çalışanların, evli çalışanlara göre, yalnızlık düzeyleri daha yüksektir. Katılımcıların iş doyumu ile yalnızlık düzeyleri arasında negatif yönlü bir ilişki bulunmaktadır. Yine katılımcıların, yalnızlık düzeyleri, onların iş doyumu düzeylerinin anlamlı bir yordayıcısıdır.
çalışma yaşamında yalnızlık İş doyumu üniversite idari çalışanları
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 13 Ekim 2020 |
Gönderilme Tarihi | 18 Mayıs 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 9 Sayı: 4 |
MANAS Journal of Social Studies (MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi)