Helala Duyarlı Turistlerde Sürdürülebilir Turizm Gelişmesine Yönelik Algı Araştırması

Yıl 2020, Cilt: 9 Sayı: 4, 2600 - 2610, 13.10.2020

Hüseyin Pamukçu , Ömer Saraç , Orhan Batman

https://doi.org/10.33206/mjss.743693

Cited By: 3

Öz

İslamiyet; çevreyi korumayı emreden, israfı yasaklayan ve toplumların sosyal yaşantısı ve inancına saygı duyan semavi bir dindir. İslam dininin gereklerine göre turizm faaliyeti gerçekleştiren bireylerin sürdürülebilir turizme katkı sağladığı düşünülmektedir. Bu doğrultuda bu araştırmanın temel amacı, İslam dinine mensup helal duyarlı turistlerin sürdürülebilir turizm gelişimine yönelik algılarının ortaya koyulmasıdır. Veriler beş yıldızlı helal konseptli otellerde konaklayan toplamda 486 kişiden anket tekniği ile toplanmıştır. Araştırma sonuçları helal duyarlı turistlerin turizm faaliyeti gösterdikleri destinasyonun sürdürülebilirliğine duyarlı olduklarını ve İslam dinin gerekleri arasında sayılan çevrenin korunması ve israftan kaçılması emirlerini benimsediklerini göstermektedir. Helal duyarlı turistlerin sürdürülebilir turizmin gelişiminde öncelikle çevresel konulara dikkat ettiği ve sürdürülebilir turizm gelişiminde uzun vadeli planlamaların yapılması gerektiği düşüncesinde oldukları tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Helal Turizm, sürdürülebilirlik, turist algısı

Kaynakça

• Abdollahzadeh, G. & Sharifzadeh, A. (2014). Rural residents’ perceptions toward tourism development: A study from Iran, International Journal of Tourism Research, 16 (2), 126-136.
• Alagöz, G., Güneş, E. ve Uslu, A. (2015). Otel işletmeleri ve seyahat acentaları yöneticilerinin sürdürülebilir turizme bakış açısı: Bir alan araştırması, Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Elektronik Dergisi, 6 (14), 83-98.
• Arpacı, Ö. ve Batman, O. (2015). Helal Konseptli Otel İşletmelerinin Yüksek ve Düşük Sezonda Algılanan Hizmet Kalitesinin Müşteri Sadakati ve Müşteri Değeri Üzerine Etkisi helal turizm. Seyahat ve Otel İşletmeciliği Dergisi, 12(3), 73-86.
• Arslan Ayazlar, R. (2016). Sürdürülebilir turizm tutum (SUS-TAS) ölçeğinin geçerlilik ve güvenilirlik çalışması: Didim yerel halk örneği, II. Ulusal Sürdürülebilir Turizm Kongresi, 28-30 Nisan 2016, Adrasan, Antalya, 242-256.
• Assante, L. M., Wen, H. I. & Lottig, K. J. (2012). Conceptualization of modeling resident attitudes on the environmental impacts of tourism: A case study of Oahu, Hawaii, Tourism Planning & Development, 9 (2), 101-118.
• Avcıkurt, C. ve Güdü Demirbulat, Ö. (2016). Turist rehberlerinin sürdürülebilir turizme bakış açısı, Journal of Tourism Theory and Research, 2 (2), 173-191.
• Aydın, A. A. (1966). İslam’ın Seyahate Verdiği Önem. Diyanet İşleri Başkanlığı DiniAhlaki- Edebi- Mesleki Aylık Dergisi. 5.8, 201-203.
• Batman, O. (2017). Sorularla Helal Turizm / Helal Turizm Nedir veya Ne Değildir?, I. International Halal Tourism Congress, 07-09 Nisan 2017, Antalya/ Türkiye.
• Batman, O. ve Arpacı, Ö. (2016). Helal Turizmin Felsefi Teorisi Uygulaması, OmniScriptum GmbH Co. KG:Türkiye Alim Kitaplari.
• Büyükşalvarcı, A., Şapçılar, M. C. ve Adabalı, M. M. (2016). Konya mentioned as the tourism capital of islamic world and effects of Konya’s tourism, Journal of International Social Research, 9(45), 1054-1064.
• Collin, P. H. (2004). Dictionary of environment & ecology. ISBN-13: 978-1-4081-0222-0, 265 S, Bloomsbury Publishing Plc, London.
• Çakılcıoğlu, M. (2013). Turizm Odaklı Sürdürülebilir Kalkınma İçin Bir Yöntem Önerisi, Tasarım+Kuram Dergisi, 9 (16), 27-42.
• Dağlı, Z. (2018). Sürdürülebilir turizmin gelişimine yönelik yerel halkın tutumlarını incelemeye ilişkin bir araştırma: Akçakoca destinasyonu, Seyahat ve Otel İşletmeciliği Dergisi, 15 (3), 603-619.
• Deng, J., King, B. & Bauer, T. (2002). Evaluating Natural Attractions for Tourism. Annals of Tourism Research, 29(2), 422-438.
• Dolnicar, S., Crouch, G. I., & Long, P. (2008). Environment-friendly tourists: what do we really know about them?. Journal of Sustainable Tourism, 16(2), 197-210.
• Kahraman, N. ve Türkay, O. (2014). Turizm ve Çevre, Ankara: Detay Yayıncılık.
• Kaya, M.C., ve Batman, O., (2017). Helal Turizm Yaklaşımı Sürdürülebilir Turizmin Araçlarından Biri Olabilirmi? I. International Halal Tourism Congress, 07-09 Nisan 2017. Antalya/ Türkiye.
• Kim, K., Uysal, M. & Sirgy M. J. (2013). How does tourism in a community impact the quality of life of community residents?, Tourism Management, (36), 527-540.
• Koçoğlu, C. M., Saraç, Ö. ve Batman, O. (2020). Safranbolu’da Sürdürülebilir Turizm Gelişmesine Yönelik Yerel Halkın Tutumları, Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 4(1): 202-219.
• Kozak, M., ve Martin, D. (2012). Tourism life cycle and sustainability analysis: Profit-focused strategies for mature destinations. Tourism Management, 33(1), 188-194.
• Kozak, N., Kozak, M.A. ve Kozak, M. (2014). Genel Turizm İlkeler Kavramlar, (16. Baskı), Ankara: Detay Yayıncılık.
• Lim, C. & McAleer, M. (2005). Ecologically Sustainable Tourism Management. Environmental Modelling & Software, 20(11), 1431- 143.
• Nunnally, J. C. & Bernstein, I. H. (1994). Psychometric Theory (3rd ed.), New York, McGraw-Hill.
• Özdamar, Ö. (2003). Modern Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Eskişehir: Kaan Kitabevi.
• Pamukcu, H., ve Sarıışık, M. (2020). Suggestions for standardization of halal tourism in the hospitality industry. Journal of Islamic Marketing.
• Pamukçu, H. (2017). Konaklama İşletmelerinde Helâl Turizm Standardizasyonu Önerisi. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• Sarac, O., Batman, O. & Kiper, V. O. (2019). Comparing hedonism with responsible tourism diversities. Journal of Tourismology, Advance online publication. https://doi.org/10.26650/jot.2019.5.2.0018
• Saraç, Ö. ve Tanrısever, C. (2018). Kastamonu’da Yeniden İşlevlendirilen Tarihi Yapıların Sürdürülebilirliğe Etki Eden Çekicilik Faktörleri. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 29 (2), 151-163.
• Sarı, Y. (2017). Bir Alternatif Turizm Çeşidi Olarak “Tefekkür Turizmi” Üzerine Kavramsal Bir Çalışma, I. International Halal Tourism Congress, 07-09 Nisan 2017. Alanya, 503-508.
• Scherer, R. Wiebe, F. A., Luther, D. C. & Adams, J. S. (1988). Dimensionality of coping: Factorstability using the ways of coping questionnaire, Psychological Report, (62), 763-770.
• Sekaran, U. (1992). Research Methods for Business, A Skill Building Approach, USA, John Wiley&Sons Inc.
• Swarbrooke, J. (1999). Sustainable Tourism Management (2nd Edition). London, CABI Publishing.
• Şen, S. D. (2010). Turizmin çevresel etkileri ve bir çözüm olarak ekoturizm, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Mersin Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitisü.
• Tekin, Ö. A. (2014). "İslami Turizm: Dünyadaki ve Türkiye'deki Genel Durum Üzerine Bir İnceleme". Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(29), 750-766.
• Tekin, Ö. A. (2016). İslami Turizm Konseptinde Hizmet Veren Konaklama İşletmeleri Üzerine Bir İnceleme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 9. 42, 2046-2058.
• Tekin, Ö. A. ve Yılmaz, E. (2016). "İslami Turizm Konseptinde Hizmet Veren Konaklama İşletmeleri Üzerine Bir İnceleme". Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(42), 2046-2058.
• Türkay, O. ve Saraç, Ö. (2019). Altyapı, üstyapı ve çevre sorunlarının turist şikayetleri kapsamında değerlendirilmesi ve yerel yönetimlerin çözüm potansiyeli: Antalya örneği. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 10(Ek Sayı), 98-110
• Weaver, D. & Oppermann, M. (2000). Tourism Management, Australia: John Wiley Sons
• Yeşiltaş, M., Cankül, D. ve Temizkan, R. (2012). The effects of religious lifestyle on hotel selection. Electronic Journal of Social Sciences, 39, 193-217.