Akademik Sahtekârlık Ölçeği’nin Türkçeye Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 1, 70 - 81, 26.01.2021

Faruk Caner Yam , Seher Balcı Çelik

https://doi.org/10.33206/mjss.747547

Cited By: 1

Öz

Bu çalışmada Bahsir ve Bala’nın (2017) geliştirdiği altı boyut ve 23 maddeden oluşan Akademik Sahtekârlık Ölçeği Türkçeye uyarlanmıştır. Uyarlama çalışmasında ölçek Türkçeye çevrilmiş ve dil eş değerliği incelenmiştir. Araştırmanın örneklem grubunun 182 erkek ve 230 kadın olmak üzere 412 üniversite öğrencisinde oluşmaktadır. Ölçeğin yapısı doğrulayıcı faktör analizi incelenmiştir. Yapılan analiz sonucunda ölçeğe ait birinci düzey faktör analizi (x2/df = 3.21 GFI = .98, IFI = . 93, CFI = .93, NFI = .91 AFGI = .97 ve RMSEA = .073) ve ikinci düzey faktör analizi (x2/df = 3.24 GFI = .97, IFI = . 93, CFI = .93, AFGI = .96 ve RMSEA = .074) faktör analizi model uyum indekslerinin ölçeğin yapısının kabul edilebilir uyuma işaret ettiği görülmüştür. Ayrıca çalışmada Akademik Sahtekarlık Ölçeği’nin Cronbach’s Alpha iç tutarlık katsayısı.92 bulunmuştur. Diğer açıdan ölçüt geçerliği Akademik Sahtekarlık Ölçeği ile Akademik Sahtekârlık Eğilimi Ölçeği arasındaki korelasyon kat sayısı hesaplanmış ve iki ölçekten elde edilen puanların uyum sağladığı görülmüştür. Ayrıca Akademik Sahtekârlık Ölçeği'nin Türkçe formunun ayırt edicilik düzeyini belirlemek için %27 alt-üst grup puan ortalama farkları, bağımsız örneklemli t-testi ile incelenmiştir. Diğer açından üniversite öğrencilerinin akademik sahtekârlık düzeyleri bazı değişkenler açısından incelenmiş ve sonuçlar alan yazın ışığında tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Akademik Sahtekârlık, , Geçerlik, Güvenirlik, Ölçek, Uyarlama

Kaynakça

• Akbulut, Y., Şendağ, S., Birinci, G., Kılıçer, K., Şahin, M.C. ve Odabaşı, H. F. (2008). Exploring the types and reasons of Internet-triggered academic dishonesty among Turkish undergraduate students: development of Internet-triggered academic dishonesty scale (ITADS). Computers and Education, 51(1), 463-473.
• Albers-Miller, N. D., Straughan R. D. ve Prenshaw P. J. (2000). The relationship between cheating and university choice: An analysis of student perceptions". İçinde Capozzoli E.A.,Tudor R.K., and McKee D, (Ed.), Advances in Marketing, Southwestern Marketing Association, Troy State University and Kennesaw State University.
• Antonio, D. L. ve Michael, W. B. (1983). Short-term predictive validity of demographic, affective, personal and cognitive variables in relation to 2 criterion measures of cheating behaviors. Educational and Psychological Measurement, 43(2), 467-483.
• Aluede, O., Omoregie, E. O ve Osa-Edoh, G. I. (2006). Academic dishonesty as a contemporary problem in higher education: How academic advisors can help. Reading Improvement, 43 (2), 97-106.
• Arslantaş, C. C. ve Acar, G. (2008). Perceptions of academic and business dishonesty among senior level students. Yönetim, 60, 32-49.
• Avaroğulları, M. (2012). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının ve öğretim elemanlarının intihal problemine yönelik tutum ve davranışları. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Baysen, F., Baysen, E. ve Çakmak, N. (2017). Lise öğrencilerinin intihal ile ilgili kavram yanılgılarının giderilmesinde uluslararası Bakalorya Programı’nın etkisi. Bilgi Dünyası, 18 (1), 1-20.
• Błachnio, A., & Weremko, M. (2011). Academic cheating is contagious: The influence of the presence of others on honesty. A study report. International Journal of Applied Psychology, 1(1), 14-19.
• Barzegar, K., & Khezri, H. (2012). Predicting academic cheating among the fifth grade students: The role of self-efficacy and academic self-handicapping. Journal of Life Science and Biomedicine, 2(1), 1-6.
• Büyükgöze, H. (2017). Öğretmen adaylarının akademik sahtekârlık eğilimlerinde öz yeterlik ve akademik kontrol odağının rolü. MCBÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 15 (1), 801-822.
• Bricault, D. (1998). Legal aspects of academic dishonesty: Policies, perceptions, and realities. Retrieved Sept, 15, 2004.
• Certel, Z., Bahadır, Z., Saracaloğlu, S. ve Varol, R. (2017). Beden eğitimi öğretmen adaylarının kopya çekme eğilimleri ve akademik kontrol odaklarının incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 6 (2), 259-271.
• Coşkan, C. (2010). The effects of self-control and social influence on academic dishonesty: An experimental and correlational investigation. Master’s thesis. Middle East Technical University, Ankara.
• Dames, K.M. (2007). Understanding plagiarism and how it differs from copyright infringement. Computers in Libraries, 27(6), 24-27.
• Dey, S.K. ve Sobhan, M. A. (2006). Impact of unethical practices of plagiarism on learning, teaching and research in higher education: some combating strategies. Information Technology Based Higher Education and Training, 2006. ITHET'06. 7th International Conference içinde (s. 388-393).
• Ersoy, A. (2014). İnternet kaynaklarından intihal yaptığımın farkında değildim: Bir olgubilim araştırması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35, 47-60.
• Eraslan, A. (2011) Matematik öğretmen adayları ve kopya: Hiç çekmedim desem yalan olur!. Eğitim ve Bilim, 36(160), 52-64. Franklyn-Stokes, A., ve Newstead, S. E. (1995). Undergraduate cheating: who does what and why?. Studies in higher education, 20(2), 159-172.
• Ferrari, J. R. (2005). Impostor tendencies and academic dishonesty: Do they cheat their way to success? Social Behavior and Personality: an international journal, 33(1), 11-18.
• Gümüşgil, O. Üstün, Ü. D., Işık, U. ve Demirel, D.H. (2013). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin akademik sahtekârlık eğilim düzeylerinin değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi Dergisi, 11(2), 131-138.
• Grimes, P. W. (2004). Dishonesty in academics and business: A cross-cultural evaluation of student attitudes. Journal of Business Ethics, 49(3), 273-290.
• Haines, V. J., Diekhoff, G. M., LaBeff, E. E. ve Clark, R. E. (1986). College cheating: Immaturity, lack of commitment, and the neutralizing attitude. Research in Higher Education, 25(4), 342–54.
• Hu, L.T., ve Bentler, P.M.(1999). Cut off criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6(1), 1-55.
• Ikupa, J. C. B. (1997). Causes and cure of examination malpractices. The Business Administrator, 1(1), 38-39.
• Imran, A. M., & Nordin, M. S. (2013). Predicting the underlying factors of academic dishonesty among undergraduates in public universities: a path analysis approach. Journal of Academic Ethics, 11(2), 103-120.
• Hançer, A. H. (2017). Fen bilgisi öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutumlarının akademik sahtekârlık eğilimleri üzerindeki etkisi. Electronic Turkish Studies, 12(6).
• Jurdi, R., Hage, H. S., & Chow, H. P. (2011). Academic dishonesty in the Canadian classroom: Behaviours of a sample of university students. Canadian Journal of Higher Education, 41(3), 1-35.
• Karım, S., & Ghavam, E. (2011). The relationship between self-control, self-effectiveness, academic performance and tendency towards academic cheating: A case report of a university survey in Iran. Malaysian Journal of Distance Education, 13(2), 1-8.
• Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equations modeling (2nd ed). New York: Guilford.
• Kerkvliet J., & Sigmund C. L. (1999). Can we control cheating in the classroom? The Journal of Economic Education, 30(4), 331‐343.
• Kibler, W. L. (1993). A framework for addressing academic dishonesty from a student development perspective. NASPA Journal, 31(1), 8-18.
• Köse, Ö. ve Arıkan. A. (2011). Reducing plagiarism by using online software: An experimental study. Contemporary Online Language Education Journal, 1, 122-129.
• Memduhoğlu, H. B. ve Tayiz, V. (2016). Eğitim fakültesi öğrencilerinin akademik sahtekârlık eğilimlerinin değerlendirilmesi. 15. Uluslararası Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu Tam Metin Bildiriler Kitabı içinde (s.629- 639).
• Nora, W. L. Y., & Zhang, K. C. (2010). Motives of cheating among secondary students: The role of self-efficacy and peer influence. Asia Pacific Education Review, 11(4), 573-584.
• Leech, N. L., Barrett, K. C., & Morgan, G. A. (2008). SPSS for intermediate statistics: Use and interpretation. New York: L. Erlbaum Associates.
• Lanier, M. M. (2006). Academic integrity and distance learning. Journal of Criminal Justice Education, 17(2), 244‐261.
• Lambert, E. G., Hogan, N. L., & Barton, S. M. (2003). Collegiate academic dishonesty revisited: What have they done, how often have they done it, who does it, and why did they do it? Electronic Journal of Sociology, 7(4), 1-27.
• Murdock, T. B., & Anderman, E. M. (2006). Motivational perspectives on student cheating: Toward an integrated model of academic dishonesty. Educational Psychologist, 41(3), 129-145.
• 32-Maurer, H., Kappe, F., ve Zaka, B. (2006). Plagiarism-A Survey. Journal of Universal Computer Science, 12 (8), 1050-1084.
• Quaye, B. R. (2013). How the course context affects students’ decisions about academic dishonesty. In Lilly International Conference on College Teaching.
• Ömür, Y. E., Aydın, R. ve Argon, T. (2014). Olumsuz değerlendirilme korkusu ve akademik sahtekârlık. Eğitim ve İnsani Bilimler Dergisi, 5 (9), 131-149.
• Özden, M., ve Özdemir Özden, D. (2015). Öğretmen adaylarına göre akademik usulsüzlük davranışları. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 5 (1), 88‐98.
• Roth, N. L., & McCabe, D. L. (1995). Communication strategies for addressing academic dishonesty. Journal of College Student Development, 36(6), 531-541.
• Stubbings, R., & Brine, A. (2003). Plagiarism and the role of the library. Library & Information Update, 2(12), 42-44.
• Swift, C. O. ve Nonis, S. (1998). When no one is watching: Cheating behavior on projects and assignments. Marketing Education Review, 8 (1), 27-36.
• Seven, M. A. ve Engin, A. O. (2008). Eğitim fakültesi öğrencilerinin kopya çekmeye duydukları ihtiyaç ve kopya çekme sebepleri. Atatürk Üniversitesi S.B.E. Dergisi, 11 (1),121-136.
• Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Şahin, Ç. ve Altınay, Y. B. (2009, 1-3 Mayıs). İlköğretim 1. kademedeki öğrencilerin düşünme becerilerini ve yaratıcılıklarını geliştirmek amacıyla aktif araştırmacı olarak araştırma tekniklerini kullanma becerilerinin değerlendirilmesi. The First International Congress of Educational Research, Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
• Şentürk, L. ve Aktaş, E. (2015). Türkiye’de ve Romanya’da okutulan ana dili Türkçe ders kitaplarının değer iletimi açısından karşılaştırılması. Değerler Eğitimi Dergisi, 13 (29), 215-243.
• Şimşek, Ö.F. (2007). Yapısal eşitlik modellemesine giriş: Temel ilkeler ve lisrel uygulamaları. Ankara: Ekinoks Yayınları. Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2007). Using multivariate statistics. 5. basım. Boston: Pearson Education.
• Tadesse, T., & Getachew, K. (2010). An exploration of undergraduate students’ selfreported academic dishonesty at Addis Ababa and Jimma Universities. Ethiopian Journal of Education and Sciences, 5(2), 77-99.
• Thomas, D. (2017). Factors that explain academic dishonesty among University Students in Thailand. Ethics & Behavior, 27(2), 140-154. Türk Dil Kurumu, Büyük Türkçe Sözlük, 16 Aralık 2018 tarihinde http://www.tdk.gov.tr/index.php? option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS.5c1572ce29df55.97878019 adresinden erişildi.
• Tan, Ş. (2001). Sınavlarda kopya çekmeyi önlemeye yönelik önlemler. Eğitim ve Bilim, 26(122).
• Topsakal, C. (2011). Eğitim fakültesi öğretmen adaylarının aldıkları disiplin cezaları üzerinde bir inceleme. Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, 1 (7), 287-316.
• Tüba (Türkiye Bilimler Akademisi). (2000). Bilimsel araştırmalarda etik ve sorunları. Ankara: TÜBA
• Whitley, B. E., Jr. (1998). Factors associated wıth cheating among college students: A review. Research in Higher Education, 39 (3), 235-274.
• Yangın, S. ve Kahyaoğlu, M., İlköğretim Öğretmen Adaylarının Kopya Çekmeye Yönelik Tutum ve Görüşleri, Balıkesir Universitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (21), 2009, 46-55.
• Yıldırım, S. (2015). Üniversite öğrencilerinin akademik başarı, akademik erteleme, kopya çekme ve devamsızlık durumlarının yordayıcısı olarak sosyal bağlılık. Yüksek lisans tezi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat.
• Zimerman, M. (2012). Digital natives, searching behavior and the library. New Library World, 113(3-4), 174-201.