The Effect of Preschool Education Applied in The Garden on Children’s Problem Behaviors and Social Skills

Yıl 2022, Cilt: 11 Sayı: 1, 128 - 142, 31.01.2022

Şenay Şirin Kaya , Arzu Özyürek

https://doi.org/10.33206/mjss.896591

Cited By: 3

Öz

The study aimed to examine the effects of preschool education activities applied in the garden on children’s problem behaviors and social skills. The group under study consisted of 19 girls and 21 boys, 40 children in total, attending 2 kindergartens and 2 preschools affiliated to the Ministry of Family and Social Policies in Ankara city center. 20 children, 10 girls, and 10 boys, from one kindergarten and one preschool, were assigned to the experimental group whilst 9 girls and 11 boys, 20 children in total, attending the other kindergarten and preschool were assigned to the control group. The experimental design with a pre-test/post-test control group was used in this study. While the experimental group carried out all-day activities in the garden for three months, the control group continued their education inside the school. Preschool and Kindergarten Behavior Scale developed by Merrell (1994) was used as a pre-test and post-test. Mann Whitney U test, Wilcoxon Signed Ranks Test, Spearman-Brown Correlation Coefficient was used in the evaluation of the data. As a result; A decrease in the problem behaviors of the children assigned to the experimental group, and a meaningful increase in their social skills were observed after the experiment, compared to before. In general, it was determined that there was a significant relationship between children’s social skills and problem behaviors, and as social skills increased problem behaviors decreased.

Anahtar Kelimeler

Garden activities, Preschool term, Social skill, Problem behavior

Bahçede Uygulanan Okul Öncesi Eğitimin Çocukların Problem Davranışlarına ve Sosyal Becerilerine Etkisi

Öz

 Bu araştırmada, bahçede uygulanan okul öncesi eğitim etkinliklerinin çocukların problem davranışlarına ve sosyal becerilerine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Ankara İl merkezinde Aile Sosyal Politikalar Bakanlığına bağlı iki anaokuluna devam eden 19 kız, 21 erkek olmak üzere toplam 40 çocuk oluşturmuştur. Bir anaokulundan 10 kız ve 10 erkek 20 çocuk deney grubuna, diğer anaokulundan ise 9 kız, 11 erkek 20 çocuk kontrol grubuna atanmıştır. Araştırmada ön test-son test kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Deney grubu üç ay süreyle tüm gün etkinliklerini bahçede gerçekleştirirken kontrol grubu okul içinde eğitimlerine devam etmiştir. Verilerin toplanmasında, Okul Öncesi ve Anasınıfı Davranış Ölçeği ön test ve son test olarak kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde Mann Whitney U Testi, Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi, Spearman Brown korelasyon katsayısından yararlanılmıştır. Sonuç olarak; deneysel uygulama öncesinden sonrasına deney grubundaki çocukların problem davranışlarında azalma, sosyal becerilerinde ise anlamlı düzeyde artış gözlemlenmiştir. Genel olarak çocukların sosyal becerileri ile problem davranışları arasında anlamlı bir ilişki olduğu, sosyal beceriler arttıkça problem davranışların azaldığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Bahçe etkinlikleri, Açık alan etkinlikleri, Okul öncesi dönem, Sosyal beceri, Problem davranış

Kaynakça

• Açıkgöz, K. Ü. (2002). Aktif öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Akdağ, Z. ve Erdiller, Z. (2006). Okulöncesi eğitim çağındaki çocuklara çevre bilincini kazandırmak için gönüllü kuruluşlar ile işbirliği yapmak. VII. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, 7-9 Eylül, Ankara.
• Akkılıç Kansu, N. (2009). Çocuklar ve Doğa. Ekoloji - Çevre Kirliliği - Yenilenebilir Enerji. Erişim adresi: http://www.ekoloji.biz/cevre-dostlari/cocuklar-ve-doga.html, sitesinden 26.12.2019 tarihinde erişilmiştir.
• Akman, B., Baydemir, G., Akyol, T., Arslan, A. Ç. ve Kükütçü, S. K. (2011) Okul öncesi öğretmenlerinin sınıfta karşılaştıkları sorun davranışlara ilişkin düşünceleri. E. Journal of New World Sciences Academy Education Sciences, 6(2), 1715-1731.
• Alisinanoğlu, F. ve Kesicioğlu, O. S. (2010). Okul öncesi dönem çocuklarının davranış sorunlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Giresun ili örneği). Kuramsal Eğitim Bilim Dergisi. Journal of Theoretical Educational Science, 3(1), 0-0.https://dergipark.org.tr/tr/pub/akukeg/issue/29340/313969.
• Anlıak, Ş. ve Dinçer, Ç. (2005). Farklı eğitim yaklaşımları uygulayan okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden çocukların kişiler arası problem çözme becerilerinin değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38(1), 149-166.
• Arabacı, N. ve Çıtak, Ş. (2017). Okul öncesi dönemdeki çocukların “oyun” ve “açık alan (bahçe)” etkinlikleri ile ilgili görüşlerinin incelenmesi ve örnek bir bahçe düzenleme çalışması. Mediterranean Journal of Educational Research, 11(21), 28-43.
• Avcıoğlu, H. (2003). Okulöncesi dönemdeki çocuklara sosyal becerilerin öğretilmesinde işbirlikçi öğrenme yöntemi ile sunulan öğretim programının etkililiğinin incelenmesi. OMEP Dünya Konsey Toplantısı ve Konferansı, 5-11 Ekim, Kuşadası/Türkiye.
• Ay, Y., Anagün, Ş. S. ve Demir, Z. M. (2015). Sınıf öğretmeni adaylarının fen öğretiminde okul dışı öğrenme hakkındaki görüşleri. Electronic Turkish Studies, 10(15),103-118.
• Balım, A. G. (2013). The effect of mind-mapping applications on upper primary students’ success and inquiry-learning skills in science and environment education. International Research in Geographical and Environmental Education, 22(4), 337-352.
• Başal, H. A. (2005). Çocuklar için uygulamalı çevre eğitimi. İstanbul: Morpa.
• Berk, L. E. & Winsler, A. (1995). Scaffolding Children's Learning: Vygotsky and Early Childhood Education. NAEYC Researchin to Practice Series. Volume 7. National Association for the Education of Young Children, 1509 16th Street, NW, Washington, DC 236-1426 (NAEYC Catalog 146).
• Birkan, B. (2002). Çocuklarda davranış sorunları ve başa çıkma yolları. Çoluk Çocuk Aylık Anne Baba Eğitimci Dergisi, 17, 18-20.
• Burdette, H. L. ve Whitaker, R. C. (2005). A national study of neighborhood safety, outdoor play, television viewing, and obesity in preschool children. Pediatrics, 116(3), 657-662.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, 11.baskı. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Carr, E. G. ve Durand, V. M. (1985). The social communicative basis of severe behavior problems in children (Eds: Reiss ve R. R. Bootzin), The oretical issues in behavior therapy (pp. 219 254). New York: Academic Press.
• Ceylan, R. ve Yiğitalp, N. (2018). Aile katılımlı ve aile katılımsız sosyal beceri eğitiminin çocukların sosyal becerilerine etkisi. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(6), 119-1127.
• Civelek, P., & Akamca, G. Ö. (2017). Açık alan etkinliklerinin okul öncesi dönemdeki çocukların bilimsel süreç becerilerine ait kazanımlarının gelişimine etkisi. Electronic Turkish Studies, 12(18).
• Çelik, A. (2012). Okul öncesi eğitim kurumlarında açık alan kullanımı: Kocaeli örneği. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 43(1), 79-88.
• Dearing, C. G., Kilburn, S. ve Lindsay, K. S. (2014). Validation of the sperm class analyser CASA system for sperm counting in a busy diagnostic semen analysisla boratory. Human Fertility, 17(1), 37-44.
• Derman, M. T. ve Başal, H. A. (2013). Okulöncesi çocuklarında gözlenen davranış problemleri ile ailelerinin anne-baba tutumları arasındaki ilişki. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 115-144.
• Eratay, E. (2011). Okul Öncesi Çocuklarında Davranış Problemleri. Education Sciences, 6(3), 2347-2362.
• Frey, K. S., Nolen, S. B., Edstrom, L. V. S. ve Hirschstein, M. K. (2005). Effects of a school-based social–emotional-competence program: Linking children's goals, attributions and behavior. Journal of Applied Developmental Psychology, 26(2), 171-200.
• Gezgin, N. (2009). Okul öncesi eğitimi öğretmenlerinin kullandıkları sınıf yönetimi stratejileri (Yüksek Lisans Tezi). Uludağ Üniversitesi.
• Kandır, A. (2000). Öğretmenlerin beş-altı yaş çocuklarında görülen davranış problemlerine ilişkin bilgi ve tutumları. Gazi Üniversitesi Mesleki Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 42-50.
• Louv, R. (2005). Nature Deficit. Orion, 70-71 https://www.firenewsroom.org/sites/default/files/Louv-Health-JulAug05.pdf adresinden 25.06.2020 tarihinde erişilmiştir.
• Özbey, S. (2010). Okul öncesi çocuklarda uyum ve davranış problemleriyle başa çıkmada ailenin rolü. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 21(21), 9-18.
• Özyürek, A. ve Ceylan, Ş. (2014). Okul öncesi çocuklarda sosyal becerilerin desteklenmesi konusunda öğretmen ve veli görüşlerinin belirlenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35(1), 99-114.
• Poyraz Tüy, S. (1999). 3-6 yaş arasındaki işitme engelli ve işiten çocukların sosyal beceri ve problem davranışları yönünden karşılaştırılmaları (Yüksek Lisans Tezi), Ankara: Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Poyraz, H. ve Dere, H. (2003). Okul öncesi eğitiminin ilke ve yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Priest, S. (1986). Redefining outdoor education: A matter of many relationships. Journal of Environmental Education, 17(3), 13-15.
• Senemoğlu, N. (2001). Öğrenme nasıl oluşmaktadır. Öğrenmenin Oluşumu. Ankara: MEB. Modül, 1.
• Sivri, H. (1993). Fiziksel ve mekânsal çevrenin çocuk davranışlarına ve gelişimine etkileri-çocuk için oluşturulacak çevrelerde tasarım verilerinin saptanmas. (Doktora Tezi), İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Strasburger, V. C., Teglasi, H. ve Rothman, L. (2001). Stories a classroom-based program toreduce aggressive behavior. Journal of School Psychology, 39(1), 71-94.
• Temel, Z. F. ve Dere, H. (1999). Okul öncesi eğitimde yaklaşımlar. gazi üniversitesi anaokulu/anasınıfı öğretmeni el kitabı. İstanbul: Ya-Pa.
• Tepebağ, D. ve Aktaş Arnas, Y. (2017). Okul öncesi öğretmenlerinin okul bahçesini eğitsel amaçlı kullanımına yönelik görüşlerinin incelenmesi. Uluslararası Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmaları Dergisi, 2(2), 50-67.
• Tsai, J. T. (2006). The identification of the components for an outdoor education curriculum in Taiwan (Thesis). Indiana University, USA.
• Turney, K. ve McLanahan, S. (2015). The academic consequences of early childhood problem behaviors. Social science research, 54, 131-145.
• Uyanık Balat, G., Şimşek, Z. ve Akman, B. (2008). Okul öncesi eğitim alan çocukların davranış problemlerinin anne ve öğretmen değerlendirilmeleri açısından karşılaştırılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34(34), 263-275.
• Wake, M., Hesketh, K. ve Waters, E. (2003). Television, computeruse and body massindex in Australian primary school children. Journal of Paediatrics and Child Health, 39(2), 130-134.
• White, R. (2004). Young children's relationship with nature: Its importance to children's development and the earth's future. https://www.whitehutchinson.com/children/articles/childrennature.shtml.29.08.2020.
• Yavuzer, H. (2001). Eğitim ve gelişim özellikleriyle okul çağı çocuğu (7. Basım). İstanbul: Remzi Yayınevi.
• Yavuzer, H. (2005). Doğum öncesinden ergenlik sonuna çocuk psikolojisi. İstanbul: Remzi Yayınevi.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2003). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. İstanbul: Seçkin Yayıncılık.
• Yumuş, M. (2013). Okul öncesi eğitimcilerin 36-72 ay aralığındaki çocukların davranış problemleri ile ilgili görüşlerinin incelenmesi ve başa çıkma stratejilerinin belirlenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Zachrisson, H. D. ve Dearing, E. (2015). Family in comedy namics, early childhood education and care, and early child behavior problems in Norway. Child Development, 86(2), 425- 440.