Turkish Adaption of Event Satisfaction Scale in Recreational Activities

Yıl 2022, Cilt: 11 Sayı: 1, 420 - 427, 31.01.2022

İsmail Aydın

https://doi.org/10.33206/mjss.917773

Cited By: 2

Öz

 The aim of this study was to test Turkish reliability and validity of the "Event Satisfaction Scale" (ESS) developed by Oliver (1980), adapted to the leisure literature by Funk et al. (2011) and to examine its psychometric properties in the study. The research’s study group consisted of 391 individuals who receive recreational physical activity services from health and wellness clubs. "Event Satisfaction Scale" (ESS), “Oxford Happiness Questionnaire Short Form (OHQ-SF)”, “Subjective Happiness Scale (SHS)”, “Life Satisfaction Scale (LSS)” and “Recreational Flow Experience Scale (RFES)” were applied to all participants. “Confirmatory Factor Analysis (CFA)” was used for ESS’s construct validity, for criterion related validity, the correlations of ESS with other measuring methods used within the study were checked after ensuring the linguistic equivalence. The reliability of ESS was examined with composite reliability. The CFA result revealed that the single-factor structure of the scale was retained in the sample comprising Turkish people. The analysis performed for criterion related validity reveals that there was a statistically significant relationship between the other measurement tools that evaluate satisfaction and the ESS. In addition, the internal reliability value of the scale was found to be 0.91. The findings obtained from the study demonstrated that the Turkish version of the ESS might be accepted as a single factor structure, and that this form could be used as a valid and reliable measurement tool in evaluating the activity satisfaction levels of participants participating in recreational activities.

Anahtar Kelimeler

Event Satisfaction, Leisure, Validity, Reliability, Recreation

Rekreasyonel Faaliyetlerde Etkinlik Doyum Ölçeğinin Türkçe Uyarlaması

Öz

 Bu çalışmada, Oliver’ın (1980) geliştirdiği Funk, Jordan, Ridinger ve Kaplanidou’nun (2011) serbest zaman literatürüne uyarladığı Etkinlik Doyum Ölçeği’nin (EDÖ) hem Türkçe geçerlik-güvenirliğinin test edilmesi hem de psikometrik özelliklerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma gurubunu sağlık ve zindelik kulüplerinden rekreasyonel amaçlı fiziksel etkinlik hizmeti alan 391 kişi oluşturmaktadır. Katılımcılara tamamına “Etkinlik Doyum Ölçeği”, “Oxford Mutluluk Ölçeği Kısa Formu (OMÖ-K)”, “Öznel Mutluluk Ölçeği (ÖMÖ)”, “Yaşam Doyum Ölçeği (YDÖ)” ve “Rekreasyonda Akış Deneyim Ölçeği (RADÖ)” uygulanmıştır. Dil geçerliliği yapılan EDÖ’nün yapı geçerliği için “Doğrulayıcı Faktör Analizinden (DFA)” yararlanılmış, Ölçüt Bağıntılı Geçerliği için kullanılan diğer ölçeklerle olan ilişkisi hesaplanmıştır. EDÖ’nün güvenirlik düzeyi için ise iç güvenirlik katsayısı kullanılmıştır. DFA sonucunda belirlenen değerler, ölçeğin tek boyutlu yapısının Türk kültüründeki oluşan katılımcılarda da korunduğunu göstermektedir. Ölçüt bağıntılı geçerlik için yapılan analizi doyumu değerlendiren diğer ölçüm araçlarıyla EDÖ’nün istatiksel olarak anlamlı bir ilişkisinin olduğunu ortaya koymaktadır. Ayrıca EDÖ’nün iç güvenirlik değeri 0.91 olarak bulunmuştur. Araştırma kapsamında elde edilen bulguların EDÖ Türkçe formun tek faktörlü bir yapıda kabul edilebileceğini, bu formun rekreasyonel etkinliklere katılan katılımcıların etkinlik doyum düzeylerini değerlendirmede güvenilir ve geçerli bir ölçüm aracı olarak kabul edilebileceğini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Etkinlik Doyumu, Güvenirlilik, Geçerlilik, Rekreasyon, Serbest Zaman

Kaynakça

• Addis, M. ve Holbrook, M. B. (2001). On the conceptual link between mass customization and experiential consumption: An explosion of subjectivity. Journal of Consumer Behavior, 1, 50-66.
• Ateca-Amestoy, V. (2011). Leisure and subjective well-being. In S. Cameron (Ed.), Handbook on the economics of leisure (pp. 52-76). Cheltenham, England: Edward Elgar Publishing.
• Ayhan, C. ve Eskiler, E. (2020). Rekreasyonel katılımcılarda akış deneyiminin ölçülmesi: Ölçek geliştirme ve doğrulama. Journal of Human Sciences, 17(4), 1297-1311.
• Beard, J. G. ve Ragheb, M. G. (1980). Measuring leisure satisfaction. Journal of Leisure Research, 12, 20-33.
• Byrne, M. B. (1998). Structural equation modeling with LISREL, PRELIS and SIMPLIS: Basic concepts, applications, and programming. Lawrence Erlbaum Associates, Mahwah-New Jersey, London.
• Csikszentmihalyi, M. (1990). Flow: The psychology of optimal experience. New York: HarperCollins.
• Csikszentmihalyi, M., Larson, R. ve Prescott, S. (1977). The ecology of adolescent activity and experience. Journal of Youth and Adolescence, 6, 281-294.
• Diener, E., Emmons, R. A., Larsen, R. J. ve Griffin, S. (1985). The satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment, 49(1), 71-75.
• Doğan, T. ve Akıncı Çötok, N. (2011). Oxford mutluluk ölçeği kısa formunun Türkçe uyarlaması geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(36), 165-172.
• Doğan, T. ve Totan, T. (2013). Psychometric properties of Turkish version of the subjective happiness scale. The Journal of Happiness and Well-Being, 1(1), 23-31.
• Filo, K., Funk, D. C. ve O’Brien, D. (2009). The meaning behind attachment: Exploring camaraderie, cause, and competency at a charity sport event. Journal of Sport Management, 23, 361-387.
• Funk, D. C., Jordan, J., Ridinger, L. ve Kaplanidou, K. (2011). Capacity of mass participant sport events for the development of activity commitment and future exercise intention. Leisure Sciences, 33, 250-268.
• Hills, P. ve Argyle, M. (2002). The Oxford Happiness Questionnaire: A compact scale for the measurement of psychological well-being. Personality and Individual Differences 33, 1073- 1082.
• Hooper, D., Coughlan, J. ve Mullen, M. R. (2008). Structural equation modeling: Guidelines for determining model fit. The Electronic Journal of Business Research Methods, 6(1), 53-60.
• Hu, L. ve Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling: A Multidisciplinary Journal, 6(1), 1-55.
• Jöreskog, K. G. ve Sörbom, D. (2002). The Student Editions of LISREL 8.53 for Windows. Lincolnwood. IL: Scientific Software International, Inc.
• Karlı, Ü., Polat, E., Yılmaz, B. ve Koçak, S. (2008). Serbest zaman tatmin ölçeği’nin (sztö-uzun versiyon) geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Spor Bilimleri Dergisi, 19(2), 80-91.
• Lyubomirsky, S. ve Lepper, H. S. (1999). A measure of subjective happiness: Preliminary reliability and construct validation. Social Indicators Research, 46, 137-155.
• Meydan, C. ve Şeşen, H. (2015). Yapısal eşitlik modellemesi Amos uygulaması. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Newman, D. B., Tay, L. ve Diener, E. (2014). Leisure and subjective well-being: A model of psychological mechanisms as mediating factors. Journal of Happiness Studies, 15(3), 555-578.
• Oliver, R. L. (1980). A cognitive model of the antecedents and consequences of satisfaction decisions. Journal of Marketing Research, 17, 460-469.
• Oliver, R. L. (1997). Satisfaction: A behavioral perspective on the consumer (2nd ed.). New York, NY: McGraw-Hill.
• Stiglitz, J. E., Sen, A. ve Fitoussi, J. P. (2009). Report by the commission on the measurement of economic performance and social progress. [Available online at: https://www.economie.gouv.fr/files/finances/presse/dossiers_de_presse/090914mesure_perf_eco_progres_social/synthese_ang.pdf] Erişim Tarihi: 10 Şubat 2021.
• Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2006). Using multivariate statistics (Fifth edition). New York: Pearson Education.
• Theodorakis, N. D., Kiki Kaplanidou, K. ve Karabaxoglou, I. (2015). Effect of event service quality and satisfaction on happiness among runners of a recurring sport event. Leisure Sciences, 37, 87-107.
• Van Praag, B. M. ve Ferrer-i-Carbonell, A. (2004). Happiness quantified: A satisfaction calculus approach. Oxford, England: Oxford University Press.
• Wheaton, B., Muthen, B., Alwin, D. F. ve Summers, F. (1977). Assessing reliability and stability in panel models. JSTOR, [Available online at: https://www.jstor.org/stable/pdf/270754.pdf] Erişim Tarihi: 10 Ocak 2021.
• Yetim, Ü. (1991). Kişisel projelerin organizasyonu ve örüntüsü açısından yaşam doyumu (Doktora Tezi). Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Yilmaz, V. ve Ilhan Dalbudak, Z. (2018). Investigation of intermediary variable effect: An application on high speed train operations. International Journal of Management, Economics and Business, 14(2), 517-534.