Change Management In Machine Mold Industry: A Research In Bursa

Yıl 2023, Cilt: 12 Sayı: 4, 1443 - 1457, 11.10.2023

Nilüfer Rüzgar

https://doi.org/10.33206/mjss.1270527

Öz

Change is an inevitable consequence of globalization. Especially in production sector, organizations that cannot adapt to the changes and make innovations, cannot last their life spans long. In addition, without professional management of changes, the possibilty of chaotic situations emerges. Thus, the employees resist change and adopt negative perceptions towards change. In production sector there is a wide variety of industrial branches; therefore it constitutes importance to make researches on specific branches, especially on which requires contemporary technology use. Therefore, machine mold industry comes afore in the context that technology changes in an accelerating pace and not only keeping up with these changes but also keeping employees adapted to the constant changes without hesitation is crucial. In this context, the purpose of this study is to find out the attitudes of machine mold industry employees towards organizational change. In the scope of the research, the white collar employees that work in machine mold businesses that are active in Bursa City Nilüfer District Organized Industrial Zone, Türkiye, has been defined as sample. The data gathered is analysed via SPSS 22.0 packet programme and according to the findings there is not a statistically significant difference between demografical qualities of participants and the all dimensions of the scale (p >0,05).

Anahtar Kelimeler

Change, Change Management, Production Sector, Machine Mold Industry

Makina Kalıp Endüstrisinde Değişim Yönetimi: Bursa’da Bir Araştırma

Öz

Değişim, küreselleşmenin kaçınılmaz bir sonucu olarak iş hayatında süreklilik göstermektedir. Özellikle üretim sektöründe değişimlere uyum sağlayamayan ve yenilik üretemeyen örgütler ömürlerini uzun süre koruyamamaktadırlar. Buna ek olarak, değişiklikler profesyonel bir biçimde yönetilmediği takdirde, kaotik durumların ortaya çıkma olasılığı da oluşmakta ve bu durum da tehlike arz edebilmektedir. Böylece, çalışanlar değişime direnmekte ve değişime karşı olumsuz algılar benimseyebilmektedirler. Üretim sektöründe çok çeşitli sanayi dalları bulunduğu bilinmektedir. Bu nedenle belirli branşlarda, özellikle çağdaş teknoloji kullanımını gerektiren alanlarda detaylı araştırma yapılması büyük önem arz etmektedir. Bu noktada da teknolojinin artan bir hızla değişmesi bağlamında makine kalıp sektörü öne çıkmakta ve sadece bu değişimlere ayak uydurmak değil, aynı zamanda çalışanların sürekli değişimlere tereddütsüz ayak uydurabilmeleri de büyük önem taşımaktadır. Bu çerçevede bu çalışmanın amacı, makine kalıp sektörü çalışanlarının örgütsel değişime yönelik tutumlarını ortaya çıkarmaktır. Araştırma kapsamında Türkiye’nin Bursa İli Nilüfer İlçesi Organize Sanayi Bölgesi’nde faaliyet gösteren makine kalıp işletmelerinde görev yapan beyaz yakalı çalışanlar örneklem olarak belirlenmiştir. SPSS 22.0 paket programında analiz edilen verilerden elde edilen bulgulara göre, katılımcıların demografik özellikleri ile kullanılan ölçeğin tüm boyutları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamaktadır (p >0,05).

Anahtar Kelimeler

Değişim, Değişim Yönetimi, Üretim Sektörü, Makine Kalıp Endüstrisi

Kaynakça

• Akçakaya, M. & Yücel, N. (2007). Değişim mühendisliği ve Türk kamu yönetiminde uygulanabilirliği. Sayıştay Dergisi. 66-67. 3-34.
• Akdemir, A. (Ed.). (2016). Örgütlerde stratejik yönetim. (1. Baskı). Ankara: Orion Kitabevi.
• Allaham Vural, M. (2021). Yönetimin yeni yüzü: Değişim yönetimi. Yıldız Social Sciences Institute Journal. 5(1). 65–69.
• Balcı, A. (1995). Örgütsel gelişme. Ankara: Pegem Yay. No:18.
• Barutçugil, İ. (2004). Organizasyonda duyguların yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayınları.
• Bass, B. M. (1990). From transactional to transformational leadership: Learning to share the vision. Organizational Dynamics. 19(3). 19-31.
• Batmas, H.K. (2020). Konaklama işletmelerinde inovasyon ve değişim yönetimi hakkında nitel bir araştırma. (Yayınlanmış üksek lisans tezi). T.C. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
• Bhatt, R. (2017). Theoretical perspective of change management. Clear International Journal of Research in Commerce and Management. 8(2). 34-36.
• Bumin, B. (1990). İşletmelerde organizasyon geliştirme ve çatışma yönetimi. Ankara: Gazi
• Burnes, B. and Jackson, P. (2011). Success and in organizational change: An exploration of the role of values. Journal of Change Management. 11(2). 133–162.
• Çalar, İ. (2005). Türk işletmeciliğinde değişim ve değişim yönetimi. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Çalışkan, A. (2007). Organizasyonel değişim yönetimi ve Azerbaycan Cumhuriyeti'ndeki Türk menşeli işletmelerde bir uygulama. (Yayınlanmamış Doktora tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
• CIPFA (The Chartered Institute of Public Finance & Accountancy). Auditing for Change Management and Transformation. https://www.cipfa.org/policy-and-guidance/publications/a/auditing-for-change- management-and-transformation-online.
• Erdogan, İ. (2002). Egitimde Degişim Yönetimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Eser, G. (2017). Değişim yönetimi uygulamalarında başarı faktörlerinin belirlenmesi ve uygulamaya yönelik bir model önerisi. Business and Economics Research Journal. 8(4). 815-834.
• Göksel, A. G. & Yıldız, L. (2021). Üniversite öğrencilerinin bilimsel araştırmaya yönelik tutumları: Spor Bilimleri Fakültesi örneği. Avrasya Spor Bilimleri Araştırmaları. 6(1). 1-14.
• Güçlü, N. & Şehitoğlu, E. T. (2006). Örgütsel değişim yönetimi. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi. (13). 240-254.
• Güleryüz, İ. & Kurt Yılmaz, B. (2020). Change management in Turkısh literature: A bibliometric analysıs. International Journal of Eurasia Social Sciences. 11(40). 380-416.
• Hammer, M. & Champy, J. (1998). Değişim mühendisliği, iş idaresinde devrim için bir manifesto. İstanbul: Sabah Yayınları.
• Hill, L. A. (2003). Becoming a manager. USA: Harvard Business School Press.
• Hill, L. A. (2015). Değişimi yönetmek. İstanbul: Optimist Yayınları.
• Karamazakcadik, A. (2007). Sayıştay’da değişim yönetimi. Sayıştay Dergisi. (65). 43-51.
• Kerman, U. & Öztop, S. (2014). Kamu çalışanlarının örgütsel değişim yönetimine yönelik algısı. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 1(19). 89-112.
• Kılıç, S. (2016). Cronbach’ın Alfa güvenilirlik kat sayısı. Journal of Mood Disorders. 6(1).
• Kılınç, A. (2018). Ortaöğretim öğretmenlerinin değişmeye ilişkin tutumları. (Tezsiz yüksek lisans projesi). T.C. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
• Koçel, T. (2018). İşletme yöneticiliği (17. B.). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Kotter, J. (1999). Değişimi yönetmek: Dönüşüm çabaları neden başarısız kalıyor? Harvard Business Review.
• May, G. & Stahl, B. (2017). The significance of organizational change management for sustainable competitiveness in manufacturing: Exploring the firm archetypes. International Journal of Production Research. 55(15). 4450-4465.
• Mengi Tarhan, B., Doğan, S. & Ayrancı, B. (2020). Değişim Yönetiminde İç Denetçinin Rolü. Muhasebe ve Denetime Bakış.(61). 147-164.
• Oktay, H. (2004). Değişim yönetimi ve kurum kimliği üzerindeki etkileri. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Owens, R. G. (1987). Organizational behavior in education. New Jersey: Prentice-Hall International Inc.
• Özkalp, E. & Kırel, Ç. (1990). Örgütsel davranış. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Özkara, B. (1999). Evrimci ve devrimci örgütsel değişim. Afyon: İleri Ofset.
• Rosen, R. H. (1998). İnsan yönetimi, (Çev.: Gündüz Bulut). İstanbul: MESS Yayınları.
• Sabuncuoğlu, Z. & Tüz, M. (1998). Örgütsel psikoloji. Bursa: Alfa Yay.
• Sayılı, H. (2002). Örgütsel değişimde psikolojik sözleşme ihlalleri ve bir uygulama örneği. (Yayınlanmamış doktora tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Sherehiy, B., Karwowski, W. & Layer, J. K. (2007). A review of enterprise agility: Concepts, frameworks, and attributes. International Journal of Industrial Ergonomics. 37(5). 445-460.
• Sirkin, H., Keenan, P. & Jackson, A. (2013). Değişimi yönetmenin zor yanı. İstanbul: Optimist Yayınları.
• Sucu, M. (2020). Değişim yönetimi ile ücret ve ödüllendirme sistemi arasındaki ilişki: Sivil havacılık sektöründe faaliyet gösteren yer hizmetleri işletmelerinde bir araştırma. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 57. ·
• Tokat, B. & Kara, H. (1999). Yeniden yapılanma (Restructuring) stratejileri. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 3(2). 237-252.
• Türk Dil Kurumu (1983). Türkçe Sözlük (7. B.). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Yeniçeri, Ö. (2002). Örgütsel değişmenin yönetimi. Nobel, Ankara.
• Zengin, Ş. & Bekmezci, M. (2021). İşletmelerde değişim yönetimi ve inovasyon. Toros Üniversitesi İİSBF Sosyal Bilimler Dergisi. 8(15). 10-28.