Aim: This study aimed to evaluate the effects of the conventional etching and primer (CEP) method and
the self-etching primer (SEP) method on demineralization while rebonding the brackets.
Material and Methods: Sixty extracted maxillary first premolar teeth were divided into 4 groups, each
containing 15 teeth. The teeth in Groups 1 and 2 were bonded using CEP, and those in Groups 3 and
4 were bonded using SEP. After the first bonding, adjacent surfaces of the brackets were measured
using DIAGNOdent pen, and demineralization values were recorded (T0). The teeth were kept in a
demineralization solution for 15 days in a 37°C incubator. Then, all brackets were debonded. The teeth
in Groups 1 and 3 were rebonded using CEP, and those in Groups 2 and 4 were rebonded using
SEP. In this way, via the enamel surface conditioning prior the first bonding and rebonding, the groups
were constructed as; Group 1 (CEP-CEP), Group 2 (CEP-SEP), Group 3 (SEP-CEP) and Group 4
(SEP-SEP). The teeth were kept in the same solutions by same way (T1). The Kolmogorov-Smirnov
test was used to determine whether or not the data were normally distributed, the Wilcoxon test was
used for comparisons within groups, and the Mann-Whitney U and Kruskal-Wallis tests were used for
comparisons between groups. p<0.05 was considered significant.
Results: At T1, the demineralization values in Group 1 obtained from all surfaces were found to be
significantly higher than those in Groups 3 and 4 (p<0.05). The amount of increase in demineralization
between T0 and T1 was observed to be the greatest on the gingival surfaces and the smallest on
occlusal surfaces in all groups. Regardless of the enamel surface measured, the mean increase in
values on all surfaces was the highest in Group 1 and the lowest in Group 4.
Conclusion: Considering the effects of orthodontic bracket rebonding on the enamel surface, the selfetching
primer method produces less enamel demineralization than the conventional etching and primer
method.
Amaç: Bu çalışma, yeniden yapıştırılan braketlerde geleneksel asitle pürüzlendirme yöntemi ile selfetching
primer yönteminin demineralizasyon üzerindeki etkilerini değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
Gereç ve Yöntemler: 60 adet çekilmiş maksiller birinci premolar diş, her biri 15’er diş içeren 4 gruba
ayrıldı. Braketler, Grup 1 ve 2’de asit ile pürüzlendirme ile, Grup 3 ve 4’te self-etching ile yapıştırıldı.
İlk yapıştırma işleminden sonra braketlerin komşu yüzeyleri DIAGNOdent pen kullanılarak ölçüldü
ve demineralizasyon değerleri kaydedildi (T0). Dişler 37°C inkübatörde 15 gün demineralizasyon
solüsyonunda bekletildi. Daha sonra tüm braketler koparıldı. Braketler, Grup 1 ve 3’teki dişlerde asitle pürüzlendirme ile, Grup 2 ve 4’teki dişlerde ise self-etching primer ile tekrar yapıştırıldı. Böylece, ilk yapıştırma ve tekrar yapıştırma öncesi
mine yüzey hazırlığı ile gruplar şu şekilde oluşturuldu; Grup 1 (asitle pürüzlendirme/asitle pürüzlendirme), Grup 2 (asitle pürüzlendirme/selfetching),
Grup 3 (self-etching/asitle pürüzlendirme) ve Grup 4 (self-etching/self-etching). Dişler aynı solüsyonlarda aynı şekilde bekletildi
(T1). Verilerin homojen dağılıp dağılmadığını belirlemek için Kolmogorov-Smirnov testi, grup içi karşılaştırmalarda Wilcoxon testi ve gruplar
arası karşılaştırmalarda Mann-Whitney U ve Kruskal-Wallis testleri kullanıldı. p<0.05 anlamlı kabul edildi.
Bulgular: T1 döneminde Grup 1’de tüm yüzeylerden elde edilen demineralizasyon değerleri Grup 3 ve 4’e göre anlamlı şekilde yüksek
bulundu (p<0.05). Tüm gruplarda T0 ve T1 arasındaki demineralizasyon artış miktarının en fazla gingival yüzeylerde, en az oklüzal
yüzeylerde olduğu görüldü. Ölçülen mine yüzeyinden bağımsız olarak, tüm yüzeylerdeki değerlerin artış ortalaması Grup 1’de en yüksek,
Grup 4’te en düşüktü.
Sonuç: Ortodontik braketlerin yeniden yapıştırılmasının mine yüzeyine etkileri göz önüne alındığında, self-etching primer yöntemi geleneksel
asitle pürüzlendirme yöntemine göre daha az mine demineralizasyonu oluşturur.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Ağustos 2023 |
Kabul Tarihi | 7 Haziran 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 7 Sayı: 2 |
Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi’nin bilimsel yayım organıdır.
Ulusal ve uluslararası tüm kurum ve kişilere elektronik olarak ücretsiz ulaşmayı hedefleyen hakemli bir dergidir.
Dergi yılda üç kez olmak üzere Nisan, Ağustos ve Aralık aylarında yayımlanır.
Derginin yayım dili Türkçe ve İngilizcedir.