ULUSLARARASI TOPLUMUN KİTLESEL GÖÇLERE TEPKİSİ VE ULUSLARARASI GÖÇ YÖNETİMİ: SURİYE KRİZİ ÖRNEĞİ

Yıl 2020, Cilt: 17 Sayı: 46, 653 - 672, 30.10.2020

Sibel Çetiner

Öz

Uluslararası göçler, tüm toplumları ve toplumların birbirleriyle olan ilişkilerini derinden etkilemektedir. Suriye krizi, hem Arap Baharı sürecinin devamı niteliğinde olması hem de Ortadoğu’nun dünya sisteminin en hassas bölgelerinden biri olması sebebiyle kısa sürede tüm dünyanın gündem konusu haline gelmiştir. Ancak, Suriye krizinin çözümü ve Suriye’de yaşanan iç savaşın sona erdirilmesi noktasında uluslararası toplumun tepkisi göz önüne alındığında gerekli adımların atılamadığı görülmektedir. Ayrıca Suriye krizi konusunda uluslararası toplum üzerine düşen sorumluluğu yerine getirmemiş, inisiyatif almaktan kaçınmıştır. Bu anlamda Avrupa Birliği ülkeleri başta olmak üzere tüm toplumlar, daha çok ulusal sınırlarını koruma endişesi ve güvenlik kaygısıyla hareket etmişlerdir. Buna karşın Türkiye, Suriye’deki iç savaştan can güvenliği nedeniyle kaçmak zorunda kalan Suriyelilere açık kapı politikası uygulamıştır. Suriye’deki insani durum karşısında uluslararası toplumun dışlayıcı bir tutum içinde olması, yaşadıkları ülkeyi terk etmek zorunda kalan Suriyelilerin %64,5’ine Türkiye’nin ev sahipliği yapmasına yol açmıştır.

Anahtar Kelimeler

Uluslararası Göç, Göç Yönetimi, Suriye Krizi, Arap Baharı

Destekleyen Kurum

Yükseköğretim Kurulu

Proje Numarası

YÖK 100/2000 Programı

Teşekkür

Bu çalışma YÖK 100/2000 Doktora Burs Programı Göç Çalışmaları Öncelikli Alanı kapsamında gerçekleştirilen “Suriye Krizi Özelinde Uluslararası Göç Sorunu, Yönetimi ve Uluslararası Göç Sorununun Ev Sahibi Ülkeye Sosyo-Ekonomik Etkileri:Türkiye Örneği” başlıklı doktora tezinden üretilmiştir. Bu çalışmayı 100/2000 YÖK Doktora Bursu Programı kapsamında destekleyen Yükseköğretim Kuruluna teşekkür ederim.

Kaynakça

• Ağır, O. Ve Takar, M. (2016). Rusya-Suriye İlişkilerinin Tarihsel Arka Planı. KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 13(2), s.285-306.
• Ağır, O. ve Aksu, Z. (2017). Birleşmiş Milletler ’in Suriye Krizine Yönelik Politikalarının Değerlendirilmesi. ASSAM International Refereed Journal, 4(9), s.43-55.
• Akbaş, Z., 2012. ‘Ortadoğu’da Değişim Süreci ve Türk Dış politikası’, Akademik Yaklaşımlar Dergisi, 3(1), s.51-73.
• Altunışık, M.B., 2011. Arap Ayaklanmaları: Dönüşümü etkileyen Faktörler. Mülkiye Dergisi, 35(272), s.93-102.
• Aral, B. (2013). Birleşmiş Milletler ve Uluslararası Eşitsizlik. SETA Analiz, Sayı:72.
• Aydın, İ. (2016). Dış Göçlerin Türk Ekonomisine Etkileri: Suriye Kaynaklı Dış Göçün İktisadi Açıdan İncelenmesi ve Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Türk Hava Kurumu Üniversitesi, Ankara.
• Bakeer, A.H. (2012). İran’ın Suriye’ye Yönelik Tutumunun Analizi. USAK Analiz, No:17, Ankara: USAK Yayınları.
• Bayraklı, E. ve Keskin, K. (2015). Türkiye, Almanya ve AB Üçgeninde Mülteci Krizi. SETA Analiz, Sayı:143.
• Bilgesam (2015). Irak ve Suriye’deki Gelişmelerin Türkiye’ye Etkileri. Bilge Adamlar Kurulu Raporu, Rapor No:65, İstanbul.
• Bozkurt, K. (2016). Geri Kabul ve Vize Serbestisi Anlaşması. TBB Dergisi, (125), s.387-488.
• Bulkan, D. (2018). Avrupa Birliği Göç Politikası ve Suriyeli Göçmenler. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Medeniyet Üniversitesi, İstanbul.
• Demirhan, Y. ve Aslan, S. (2015). Türkiye’nin Sınır Ötesi Göç Politikaları ve Yönetimi. Birey ve Toplum Dergisi, 5(9), s.23-62.
• Duruel, M. (2017). Avrupa Birliği Göç Politikası ve Kitlesel Göç Akınları Karşısındaki Durumu. Uluslararası Politik Araştırmalar Dergisi, 3(2), s.207-222.
• Eker, S. (2014). Suriye Krizi ve Ürdün’e Yansımaları. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4(2), s.21-34.
• Ekinci, U.M. (2016). Türkiye- AB Geri Kabul Anlaşması ve Vize Diyalogu. İstanbul: SETA Yayınları.
• Ekşi, N. (2014). İltica Talepleri Reddedilerek Türkiye’den Sınır Dışı Edilmelerine Karar Verilen Yabancılara İlişkin AİHM Kararlarının Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu’na Etkisi. Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, 5(19), s.53-101.
• Erkıral Tavas, O. (2015). Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne Tam Üyelik Sürecinde Uluslararası Göç Yönetimi Stratejisi (Bir Model Önerisi). Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Göçer, İ. ve Çınar, S. (2015). Arap Baharı’nın Nedenleri, Uluslararası İlişkiler Boyutu ve Türkiye’nin Dış Ticaret ve Turizm Gelirlerine Etkileri. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 6(10) s.51-68.
• Görendağ, V. (2015). Suriye’deki İnsanlık Krizi ve Mülteci Politikalarının Çöküşü. Güncel Hukuk Dergisi, Ekim Sayısı, s.18-21.
• Güleç, C. (2015). Avrupa Birliği’nin Göç Politikaları ve Türkiye’ye Yansımaları. TESAM Akademi Dergisi, 2(2), s.81-100.
• Hopyar, Z. (2016). Avrupa’nın Mülteci Politikası. Uluslararası Politik Araştırmalar Dergisi, 2(3), s.59-67.
• Kanat, S, Aytaç, M. (2018). Suriyeli Mülteciler Özelinde Avrupa Birliği Ortak Göç Politikası ve Birlik ile Üye Devletler Arasında Egemenlik Tartışmaları. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 18 (1), s.55-86.
• Kara, M.A., ve Ciğerlioğlu, O. (2017). Suriyeli Mültecilerin Mekânsal Analizi. I. Uluslararası Kahramanmaraş Yönetim, Ekonomi ve Siyaset Kongresi, Kahramanmaraş.
• Kesgin, S.S. ve Öztaş, N. (2015). Uluslararası İnsan Hareketliliklerinin Yönetimi ve Göç Politikaları. Yerel Yönetimlerde Merkeziyetçi Yönetim Kültürü, VI. Kamu Politikaları Çalıştayı (16 -18 Eylül 2015) Bildirileri.
• Koçak, O. ve Gündüz, R.D. (2016). Avrupa Birliği Göç Politikaları ve Göçmenlerin Sosyal Olarak İçerilmelerine Etkisi. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 7(12), s. 66-91.
• Neccar, M.Ş.M. ve Erkut, T. (2016). Suriye’den Türkiye’ye Göç: Nedenler, Sonuçlar ve Umutlar. İlahiyat Akademi Dergisi, 3(4), s.185-198.
• Oğuzlu, T. (2011). Ortadoğu’daki Halk Hareketleri ve Büyük Güçler. Ortadoğu Analiz, 3(29), s. 68-76.
• Oytun, O. ve Gündoğar, S.S. (2015). Suriyeli Sığınmacıların Türkiye’ye Etkileri Raporu. ORSAM-TESEV Rapor No:195, Ankara.
• Özdemirci, A.S. (2016). Suriye İç Savaşı’nın Lübnan’a Etkileri (2011-2016). Türkiye Ortadoğu Çalışmaları Dergisi, 2(2), s.76-105.
• Pirinççi, F. (2018). Suriye’ye Komşu Ülkelerin Suriyeli Mültecilere Yönelik Politikaları. TESAM Akademi Dergisi, 5(2), s.39-60.
• Samur, H. (2008). Avrupa Birliği’nde Göçe Yönelik Global Yaklaşım. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5(2), s.1-16.
• Sert, D. (2013). Turkey’s Integrated Border Management Strategy. Turkish Policy Quarterly, 12(1), s.73-180.
• Telci, İ. (2013). Ürdün’ün Gel(e)meyen Baharı: Arap Uyanışı ve Ürdün. Ortadoğu Analiz Dergisi, 5(50), s.61-69.
• Tepeciklioğlu, A.O. ve Eyrice Tepeciklioğlu, E. (2015). Teoriden Pratiğe: Suriye Krizi ve Uluslararası Toplum, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 70(1), s.163-193.
• Topal, A.H. (2014). Uluslararası Barış ve Güvenliğin Sürdürülmesi Kapsamında Barış İçin Birlik Kararı’nın Uygulanabilirliği. TAAD, 5(19), s.102-103.
• Tunç, A.Ş. (2015). Mülteci Davranışı ve Toplumsal Etkileri: Türkiye’deki Suriyelilere İlişkin Bir Değerlendirme. Tesam Akademi Dergisi, 2(2), s.29-63.
• Turan, Y. ve Şaşkın, O. (2017). AB’ye İltica Başvurularının Değerlendirilmesinde Geri Kabul ve Güvenli Üçüncü Ülke Tartışmaları. PESA Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3(1), s.47-56.
• Varol, T. (2011). Arap Baharı Rusya Kapılarında. 21. Yüzyıl Dergisi, 1(36), s.35-41.
• Yavuz, C. ve Erdurmaz, S. (2012). Arap Baharı ve Türkiye. Berikan Yayınevi (1. Baskı), 376 s.
• https://www.unhcr.org/tr/turkiyedeki-multeciler-ve-siginmacilar, (Erişim Tarihi: 12.05.2019).