Bu çalışma Özbekistan’ın Şevket Mirziyoyev’in cumhurbaşkanlığı dönemindeki dış politikasını Rusya, Amerika Birleşik Devletleri (ABD), Çin gibi ileri gelen güçler ayrıca Orta Asya Cumhuriyetleri ve Türkiye ile ilişkilerine odaklanarak incelemektedir. Makale, Özbekistan’ın Mirziyoyev devrinde temel prensipleri eski cumhurbaşkanı İslam Kerimov tarafından belirlenmiş olan dış politikada çok vektörlü çizgiye bağlı kalmaya devam ettiğini savunmaktadır. Yine de Mirziyoyev de diplomatik teatilerin arttırılması, çoktaraflı toplantıların düzenlenmesi, sınır anlaşmazlıklarının çözülmesi ve ulaşım bağlantılarının yeniden başlatılması yoluyla Orta Asya Cumhuriyetleri ile yeniden ilişki kurarak Uzbekistan’ın dış politikasına damgasını vurmuştur. Ayrıca özellikle ekonomik alanda Özbekistan’a yeni fırsatlar sunan önemli bir bölgesel güç olan Türkiye ile bağları yeniden kurmuştur. Makale ayrıca Ağustos 2021’deki askeri çekilmenin ardından ABD’nin Orta Asya’daki etkisinin gitgide artan bir şekilde azalmasının ve Afganistan’ın hızlı bir şekilde Taliban tarafından ele geçirilmesiyle güçlenen bölgede artan endişenin Rusya ve Çin’in Özbekistan’da güvenlik ve ekonomi alanlarında daha baskın roller oynamalarına yardım edebileceğini bunun da ülkenin dış politikada özerkliğini sürdürme çabasını baltalayabileceğini iddia etmektedir.
This study explores Uzbekistan’s foreign policy during the presidency of Shavkat Mirziyoyev by focusing on its relations with the leading powers such as Russia, the United States (U.S.), China as well as the Central Asian Republics, and Turkey. The article argues that Uzbekistan, during the Mirziyoyev era continues to adhere to the multi-vectoral line in foreign policy whose main principles have been determined by the former President Islam Karimov. Yet, Mirziyoyev has also left his imprint on Uzbekistan’s foreign policy by reengaging with the Central Asian Republics through augmentation of diplomatic exchanges, organization of multilateral gatherings, resolution of border disagreements and resumption of transportation links. He also restored ties with Turkey, a significant regional power that presented new opportunities for Uzbekistan especially in the economic realm. The article also claims that the progressive decline of the U.S. impact in Central Asia in the wake of military withdrawal from Afghanistan in August 2021 and the growing apprehension in the region buttressed by the rapid Taliban takeover of Afghanistan may help Russia and China to play more dominant roles in Uzbekistan in security and economic domains which might undermine its endeavour to sustain autonomy in foreign policy.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 10 Haziran 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 |