“CEMAATÇİ POLİTİKA” ELEŞTİRİSİ

Yıl 2004, Cilt: 1 Sayı: 2, 121 - 137, 15.10.2004

Ahmet Özalp

Öz

Bu çalışmada cemaatçi/toplulukçu politika olumsuz bir kavram olarak sunulmuştur (Bundan bütün cemaatlerin kötü olduğu anlaşılmaz). Öncelikle, cemaat ve politika kavramları, teorik düzeyde açıklanmaya çalışıldı. İkinci olarak, tarihsel gerçeklik düzleminde mevcut yapılarıyla cemaatlerin kapanmış organizasyonlara dönüştüğü ve politikanın da siyasa düzeyine indirgendiği savına yer verildi. Bunu açıklayıcı gösterge, olarak şiddet kavramının politik iletişimden daha yaygın olması gösterildi.Öncelikle, cemaat ve politika kavramları, teorik düzeyde açıklanmaya çalışıldı. İkinci olarak, tarihsel gerçeklik düzleminde mevcut yapılarıyla cemaatlerin kapanmış organizasyonlara dönüştüğü ve politikanın da siyasa düzeyine indirgendiği savına yer verildi. Bunu açıklayıcı gösterge, olarak şiddet kavramının politik iletişimden daha yaygın olması gösterildi.

Anahtar Kelimeler

Cemaat, politika, iletişim, şiddet, politik topluluk

Kaynakça

• AĞAOĞULLARI, M.A.(1987), Antik Yunan'da Siyaset Felsefesi, Ankara :Teori.
• ARENDT, H. (1994), İnsanlık Durumu, İstanbul: İletişim, Çev. S. Şener.
• ARISTOTELES (2000), Politika, İstanbul: Remzi, Çev. M. Tuncay.
• BALİBAR, E.(2000/2001), “Bir zulüm Topoğrafyasının Anahatları: Küresel Şiddet Çağında Yurttaşlık ve Sivillik", Toplum ve Bilim
• BARBER, B.(1995), Güçlü Demokrasi. Yeni Bir Çağ İçin katılımcı Siyaset, İstanbul: Ayrıntı, Çev. M. Beşikçi.
• D'ENTREVES, M.P.(1992), "Hannah Arendt and the Idea of Citizenship’MOUFE, C: (Ed.), Dimensions of Radical Democracy:Pluralism, Citizenship, Community London: Verso.
• DERRIDA, J. (2001), Marx'ın Hayaletleri, İstanbul: Ayrıntı, Çev. A. Tümertekin. DRUCKER, P. (1994), Kapitalist Ötesi Toplum, Türkiye İş Bankası Yayınları, Çev. B. Çorakçı.
• GIDDENS, A. (2000), Üçüncü Yol: Sosyal Demokrasinin Yeniden Dirilişi, İstanbul: Birey, Çev. M. Özay)
• Yılda Teba'dan Yurttaşa Doğru , Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. HABERMAS, J. (1997), Kamusallığın Yapısal Dönüşümü, İstanbul: İletişim, Çev.: M. Sancar; T. Bora
• HARVEY, D. (1999), Postmodernliğin Durumu ( İstanbul : Metis ) (Çev.: S. Savran ) HAYEK, F. A. (1979), The Counter Revolution of Science: Studies on the Abuse of Reason Liberty Press
• JOXE, A. (2003), Kaos İmparatorluğu: Soğuk Savaş Sonrası Dönemde Amerikan Tahakkümü Karşısında Cumhuriyetler, İstanbul: İletişim, Çev. I. Ergüden.
• KEYMAN, F.(2001), Türkiye ve Radikal Demokrasi: Geç Modern Zamanlarda Siyaset ve Demokratik Yönetim, İstanbul: Alfa.
• LACLAU, M. (2000), Evrensellik, Kimlik ve Özgürleşme, İstanbul: Birikim, Çev.E.Başer. MINOGUE, K. (2002), Siyaset ve Despotizm, Ankara:Liberte, Çev. Ü. Gündoğan.
• NISBET, R./BOTTOMORE,T. B.(1997), Sosyolojik Çözümlemenin Tarihi, Ayraç: İstanbul.
• OAKESHOTT, M.(2004), “Muhafazakâr Olmak Üzerine”, Muhafazakâr Düşünce Dergisi, Y.1, S.1
• PETIT, P. (1998), Cumhuriyetçilik: Bir Özgürlük ve Yönetim Teorisi, İstanbul: Ayrıntı, Çev. A. Yılmaz.
• PLATON (1975), Devlet, İstanbul: Remzi, Çev. S.Eyuboğlu, M.A.Cimcoz.
• POPPER, K. (1995), Tarihselciliğin Sefaleti, İstanbul: İnsan, Çev. S. Orman.
• SENETT, R. (1996), Kamusal İnsanın Çöküşü, İstanbul: Ayrıntı,1. Baskı, Çev.: S. Durak.
• TOURAINE, A.(2002a), Demokrasi Nedir?, İstanbul: YKY, Çev. O. Kunal.
• TURNER, B.(1992), “Outline of a Theory of Citizenship”, MOUFFE,C., Dimensions of Radical Democracy, London: Verso.
• WALZER, M.(1992), “The Civil Society Argüment" , MOUFFE,C.(Edt.), Dimension of Radical Democracy, London: Verso.