İŞYÜKÜNE DAYALI SAĞLIK İNSAN KAYNAKLARI İHTİYACI BELİRLENMESİ: KOCAELİ İLİ RADYOLOJİ TEKNİSYENLERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Yıl 2014, Cilt: 36 Sayı: 2, 237 - 250, 16.03.2015

Şirin Özkan Mert Uydacı

https://doi.org/10.14780/iibd.41690

Cited By: 1

Öz

İşyüküne dayalı planlama yöntemi, çalışanlarının maruz kaldığı iş yükü baskısını ortaya koyan planlama yöntemidir. Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından mikro planlama aracı olarak geliştirilmiş ve kurumların personel ihtiyaçlarını iş yükü esas alarak belirleyen bir yöntemdir. Çalışmanın amacı; hastanelerde çalışan radyoloji teknisyeni ihtiyacını iş yüküne dayalı olarak belirlenmesidir. Çalışma kapsamında Kocaeli ilindeki tüm kamu hastaneleri için iş yüküne dayalı radyoloji teknisyen ihtiyacı belirlenmiştir. Hastanelerin 2013 yılına ait ürettikleri hizmetlerin verileri doğrultusunda iş yüküne dayalı personel ihtiyacı belirleme yöntemi uygulanarak 2014 yılı için gerekli radyoloji teknisyen sayısı hesaplanmıştır. Radyoloji teknisyenlerin, hastaneler arasında iş yüküne göre dağılımı incelemiştir.

Anahtar Kelimeler

Sağlık işgücü, sağlık insan kaynakları planlaması, iş yükü

Kaynakça

• CAN H, Kavuncubaşı Ş, Yıldırım S.. Kamu ve Özel Kesimde İnsan Kaynakları Yönetimi. 6. Baskı. Siyasal Kitabevi, Ankara; 2009, s.13-14,132-148.
• CANKUL İH, Erigüç G. Hemşirelik Faaliyetlerinin Türlerine ve Zamana Göre İncelenmesi, I. Ulusal Sağlık İdaresi Kongresi, Ankara, 2000, s:119-130.
• CARTMILL L, Comans TA, Clark MJ, Ash A, Sheppard L.. Using staffing ratios for workforce planning: evidence on nine allied health professions. Human Resources for Health, 2012 10:2, http://www.human-resources-health. com/content/10/1/2.
• DIKMETAŞ E, İnan N. Sağlık İnsangücü Planlaması. 1. Ulusal Sağlık İdaresi Kongre Kitabı, (2000). s.107-117.
• ERIGÜÇ G. Sağlik Kurumlari Yönetimi-1, (Ed. Tatar, M.) T.C. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını, Eskişehir 2012, Ünite 8, s.193-216.
• HAYRAN O, Sur H. Sağlık Hizmetleri El Kitabı. Yüce Yayım. Ankara, 1998,s.182- 186.
• HOMEDES N, Ugalde A. Human Resources: The Cinderella of Health Sector Reform In Latin America. Human Resources for Health, 2005, 3:1 http://www. human-resources-health.com/content/3/1/1.
• HONGORO C, McPake B. How to bridge the gap in human resources for health, Lancet, 2004, 364: p. 1451–1456.
• HORNBY P, Ozcan S, Ghimire R. Strategıc Plan For Human Sesources For Health, 2003 to 2017, Mınıstry Of Health Kathmandu, Nepal, 2003.
• KAVUNCUBAŞI Ş, Yıldırım S. Hastane ve Sağlık Kurumları Yönetimi. 2. Baskı, Siyasal Kitabevi, Ankara, 2010.s.358, 376-379, 381-358.
• KOLEHMAINEN-Aitken RL.. Human Resources Planning: Issues and Methods, Data for Decision Making Project. Harvard School of Public Health Boston, Massachusetts; 1993, s:19-25.
• NAZLIOĞLU S, Mollahaliloğlu S, Kosdak M, Öncül H.G, Erkoç Y, Çinal A, Aydın S, Ünüvar N, Tosun N. (Ed). Sağlıkta İnsan Kaynakları 2023 Vizyonu, TC Sağlık Bakanlığı, Refik Saydam Hıfzıssıhha Merkezi Başkanlığı Hıfzıssıhha Mektebi Müdürlüğü, Sağlık Bakanlığı Yayın No: 851. Ankara, 2011.
• SCHOO AM, Boyce RA, Ridoutt L, Santos T. Workload capacity measures for estimating allied health staffing requirements. Australian Health Review, 2008. 32 (3): 548-558.
• ŞANTAŞ F, Özer Ö, Çıraklı, Ü. (2012) Türk Kalkınma Planlarında Sağlık İnsan Gücü Planlaması, Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2 (2): 45-59.
• T.C. SAĞLIK BAKANLIĞI (2007), Hıfzıssıhha Mektebi Müdürlüğü. Türkiye’de Sağlığa Bakış. Ankara, s.211-214.
• TENGILIMIOĞLU D, Işık O, Akpolat M.. Sağlık İşletmeleri Yönetimi. Nobel Yayın, 3. Baskı, Ankara, 2011a.s.302-309, 321-323.
• WORLD HEALTH ORGANIZATION. Workload indicators of staffing need User’s Manual. Geneva, Switzerland, 2010. S.1-29.
• YÜKSEKÖĞRETİM KURULU, SAĞLIK BAKANLIĞI, BAŞBAKANLIK DEVLET PLANLAMA TEŞKİLATI MÜSTEŞARLIĞI. Türkiye’de Sağlık Eğitimi ve Sağlık İnsangücü Durum Raporu. Ankara, 2010. YÖK Yayın No: 2010/1.