Risk Toplumu ve Din -Yeni Bir Sosyolojiye Doğru

Yıl 2020, , 274 - 279, 27.05.2020

Ahmet Aslan

https://doi.org/10.19059/mukaddime.705442

Cited By: 1

Öz

Kurucusu Ulrich Beck (1944-2015) olan risk toplumu kuramı; sanayi sonrası geç/ileri modern toplumu, düşünümsel risk, düşünümsel modernleşme, modernliğin eleştirisi, küreselleşme, kozmopolitanizm, (dinsel) bireyselleşme, sekülerleşme ve ekoloji gibi kavramlarla okuyarak tanımlamaya çalışan bir girişimdir (s.16). Beck’in risk toplumu kavramsallaştırması, kendisinden sonraki sosyolojik arayışlara üzerinde tartışılabilecek verimli bir zemin hazırlamış ve başta Giddens olmak üzere birçok sosyologa yeni bakış açıları geliştirmede ilham kaynağı olmuştur (s.16-17). Günerigök; bir doktora tezi olan, risk toplumuna dair kavramsal sosyolojik bir giriş olarak tanımladığı bu çalışmasında, ana tema olarak risk toplumu-din ilişkisine yoğunlaşmıştır. Çalışma; risk toplumunda ortaya çıkan yeni dinsellikleri, tarihsel ve kuramsal boyutlarıyla sekülerleşme, dinsel bireycilik ve kozmopolitanizm üçgeninde tartışmaya açmaktadır. Giriş ve sonuç dışında dört bölümden oluşan çalışmanın bölüm başlıkları, Risk Toplumu Sosyolojisi, Düşünümsel Modernleşme Sosyolojisi, Yeni Sosyolojik Temayüller ve Risk Toplumu ve Din şeklindedir. Çalışmanın, odak noktası açısından bekleneceği gibi, daha hacimli olan bölümü dördüncü bölümüdür. Yeni bir sosyoloji arayışının kavramsal dünyasını betimleyici bir özellik gösteren çalışmada; risk, düşünümsellik, geleneksel ve ileri/geç görünümleriyle modernleşme, postmodernizm, dünya risk toplumu, küreselleşme, düşünümsel kozmopolitanizm, kurumsallaşan bireyselleşme, kozmopolitan din sosyolojisi, din ve dinsellik (ilişkisi) gibi birçok kavram ve konu günümüzden geleceğe bir projeksiyon oluşturacak tarzda yoğun bir anlatımla işlenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Risk Toplumu, Din, Yeni Sosyoloji

Kaynakça

• Günerigök, Mustafa; Risk Toplumu ve Din -Yeni Bir Sosyolojiye Doğru- İstanbul: Maarif Mektepleri, 2018.
• Beck, Ulrich; Risk Toplumu – Başka Bir Modernliğe Doğru. K. Özdoğan ve B. Doğan (çev.). İstanbul: İthaki, 2014.