Bu çalışmada, Antik dönemden günümüze ortaya konmuş estetik niteliğe sahip mimarlık kuramlarında mimarlık ürününün ontolojik olarak ne şekilde temellendirildiği araştırılmıştır. Araştırma, tarihsel süreç içerisinde estetik kuramlarda mimarlık ürünü-estetik değer ilişkisinin nasıl kurulduğunun ve kuramlar arasında bu ilişkinin nasıl değiştiğinin belirlenmesi üzerinden yürütülmüştür. Bu ilişkilerin ve değişimlerin tespiti, mimarlık ürünlerinin estetik yönden değerlendirilmesinde kullanılan çeşitli değer, kavram ve yaklaşımların nesnellik-öznellik, tümellik-tikellik, aidiyet-sahiplik ve nesne-özellik gibi belli başlı ontik ikilikler üzerinden ele alınmasıyla sağlanmıştır. Bu doğrultuda, mimarlık ürününün estetik temellendirmelerinin tarihsel süreç içerisinde öznelleştiği, mimarlık ürünü-değer ilişkisinin ise Antik dönemde sahip olduğu kesinlik ve belirliliği yitirdiği tespit edilmiştir. Kuramlarda yer alan estetik değerlerin de ontolojik olarak indirgendiği anlaşılmıştır. Bunun yanında, bu değişimin dışında kalan nesnel nitelikteki, estetik değerlerin bağımsız varlıklar olarak sunulduğu ve genelgeçerlik iddiasında sahip yakın geçmişe ait kuramlarla da karşılaşılmış, bunun anlamı yorumlanmıştır. Araştırma, bu karşıt yaklaşımlar arasında estetik değerlendirmede bir çözümleme aracı olarak bağlamın öneminin vurgulanması ile sonuçlandırılmıştır.
mimarlık ontolojisi mimarlık kuramı mimarlık ürünü estetik nesne estetik değer
The ontological definitions of architectural products which are found in architectural theories from antiquity to the present that possess aesthetic qualities are analyzed in this study. The research has been carried out by specifying how the relationship between the architectural product and the aesthetic value is established in each theory and how this relationship is changed between different theories. The specification of these relations and changes was carried out by analyzing various values, notions, and approaches used for the aesthetic judgment of architectural products through the ontological dichotomies of subjectivity-objectivity, universals-particulars, belonging-possession, and object-property. As a result, it has been identified that the aesthetic definitions of the architectural products have become more subjective and the architectural product-value relationship has lost the certainty and specificity it had in Antique times. The ontological statuses of the aesthetic values involved have also been reduced in the historical process. Theories from the recent past -which are objective in nature, classify aesthetic values as separate ontological entities, and claim universal validity- that remain outside of these changes have also been encountered and the meaning of such a difference has also been interpreted. The research was concluded by emphasizing the importance of the context as an analysis tool in aesthetic judgment among these opposing approaches.
ontology of architecture architectural theory architectural product aesthetic object aesthetic value
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Mimarlık |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 6 Sayı: 3 |