Târihî süreç içerisinde İslâm coğrafyasında bulunan fıkıh havzalarının veya bu havzalarda yer alan
İslâm ülkelerinin fıkıh tarihi müstakil bir şekilde ele alındığında, fıkhın gerek bir ilim ve mezhepsel
olarak gelişimi, gerekse de kazâ müessesesi bağlamında söz konusu bölgenin belli tarihî
dönemlerinde mevcut olan siyâsî otoritenin varlığından teessür etmiş olduğu veya siyâsî otoriteye
tesir ettiği görülmektedir. Fıkhın siyasetle olan bağlantısı şüphesiz, fıkhın bir ilim olarak gelişimini
sağlayan ve kazâ müessesesi çerçevesinde tatbîk edilme selâhiyetini elinde tutan belli bir coğrafya
dilimindeki fukahâ ile siyâsî otorite arasındaki arasında da belli bir ilişkinin varlığını ortaya
koymaktadır. Nitekim mevzu Mısır özelinde, ülkenin fethinden günümüze kadarki fıkıh tarihini
kapsayan on dört asırlık uzun zaman dilimi çerçevesinde değerlendirildiğinde; İslamlaştığı ilk
yüzyıllardan istikbale gidildikçe, Mısırlı fukahâ ile belli yüzyıl aralıklarıyla tağayyur eden siyâsî
otoriteler arasında sıkı bir ilişkinin varlığı göze çarpmaktadır. Bu çalışma, Mısırlı sünnî fukahânın
siyâsîlerle ilişkisinin keyfiyyetini ele alarak, bu ilişkinin ilk kez açık bir şekilde yoğunluk kazandığı
Eyyûbîler ve akabindeki Memlûkler dönemi çerçevesinde tesir-teessür bağlamında nasıl bir seyre
sahip olduğunu târîhî veriler ışığında ortaya koymayı ve değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Siyaset Bilimi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 27 Aralık 2020 |
Gönderilme Tarihi | 23 Haziran 2020 |
Kabul Tarihi | 26 Kasım 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 2 Sayı: 2 |