ANALYSIS OF THE US-CHINA RIVALRY FROM AN OFFENSIVE REALIST PERSPECTIVE: GEOPOLITICAL CONFLICT IN THE SOUTH CHINA SEA

Yıl 2024, Cilt: 14 Sayı: 1, 356 - 371, 25.03.2024

Veysel Babahanoğlu

https://doi.org/10.30783/nevsosbilen.1421155

Öz

According to offensive realism, states cannot be certain about the intentions of other states and, based on the belief that these states possess the potential to launch an attack, perceive them as a threat. The primary imperative for states to ensure their security and survival is to amass more power, ultimately aspiring to attain hegemonic status. From the perspective of offensive realism, states that achieve regional hegemony will view the regional dominance of major powers in other areas as a motive for potential aggression and may harbor intentions to attack, as they prefer to avoid the emergence of rivals. The US and China, stand as the two most powerful actors in today’s world. Following World War II, the US emerged as the hegemonic power but is now facing increasing competition from China. China is perceived as the biggest threat by the US and plays a pivotal role in shaping American military, economic, and commercial policies. The South China Sea remains one of the most contested areas in the power competition between these two actors. From an offensive realist perspective, the study argues that there is a great power competition between the US and China, that it has security, economic, political and commercial dimensions, and that both actors intend to attack and threaten each other. From this perspective, the study concludes that the most critical area of this conflict and threat is the South China Sea, where a regional hegemony competition is taking place and an aggressive conflict is inevitable.

Anahtar Kelimeler

Offensive Realism, US-China Rivalry, South China Sea, Geopolitical Conflict

ABD-ÇİN REKABETİNİN SALDIRGAN REALİST PERSPEKTİFTEN ANALİZİ: GÜNEY ÇİN DENİZİ’NDE JEOPOLİTİK ÇATIŞMA

Öz

Saldırgan realizme göre devletler diğer devletlerin niyetlerinden emin olamazlar ve kendilerine saldırma potansiyellerinin olduğu anlayışından hareketle onları bir tehdit unsuru olarak algılarlar. Devletlerin güvenliklerini sağlaması ve hayatta kalması için yapması gereken en önemli şey daha çok güç elde etmek ve en nihayetinde hegemon güç olmaktır. Saldırgan realist perspektife göre, bölgesel hegemonya elde eden devletler, diğer bölgelerdeki büyük güçlerin bölgesel hegemon olmasını kendileri için bir saldırı nedeni olarak görecek ve kendilerine rakip istemeyecekleri için onlara saldırma niyetinde olacaktır. ABD ve Çin, günümüz dünyasının en güçlü iki aktörü durumundadır. II. Dünya Savaşı sonrası dünyanın hegemon gücü olan ABD, gün geçtikçe artan bir Çin rekabeti ile karşı karşıyadır. Çin, ABD tarafından en büyük tehdit olarak algılanmakta olup, ABD’nin askeri, ekonomik ve ticari politikalarının adeta şekillendiricisi konumundadır. İki aktör arasındaki güç rekabetinin en sıcak alanlarından birini Güney Çin Denizi oluşturmaktadır. Çalışma saldırgan realist perspektiften hareketle ABD ve Çin arasında büyük bir güç rekabeti yaşandığı, bunun güvenlik, ekonomik, siyasi ve ticari boyutlarının olduğu, her iki aktörün de bir diğerinin kendine saldırma niyetinde olduğu ve tehdit ettiği iddiasındadır. Bu perspektiften hareketle çalışmada, anılan çatışma ve tehdidin en kritik alanının Güney Çin Denizi olduğu, burada bir bölgesel hegemonya rekabetinin yaşandığı, saldırgan bir çatışmanın kaçınılmaz olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Saldırgan Realizm, ABD-Çin Rekabeti, Güney Çin Denizi, Jeopolitik Çatışma

Teşekkür

Katkılarından ötürü değerli hakem ve editör ekibine teşekkür ederim.

Kaynakça

• Arı, T. (2021). Uluslararası ilişkiler teorileri. Aktüel 16 Basın Yayın.
• Aygün, B. (2023). Uluslararası sistemde değişen dinamikler: ABD-Çin rekabeti bağlamında ABD ulusal strateji belgelerinin içerik ve söylem analizi. Anadolu Strateji Dergisi, 5(2), 57-74.
• Babahanoğlu, V. & Örselli, E. (2022). Küresel jeopolitik: 21. yüzyılda dönüşen dünya değişen Türkiye. Dora Yayıncılık.
• China Power Team (2017). How much trade transits the South China Sea?. https://chinapower.csis.org/much-trade-transits-south-china-sea/#easy-footnote-bottom-1-3073.
• De Castro, R. C. (2020). The limits of intergovernmentalism: the Philippines’ changing strategy in the South China Sea dispute and its impact on the association of southeast asian nations (ASEAN). Journal of Current Southeast Asian Affairs, 39(3), 335–358.
• EIA (2013). South China Sea analysis brief. https://www.eia.gov/international/analysis/regions-of-interest/South_China_Sea.
• Fravel, M. T. (2011). China’s strategy in the South China Sea. Contemporary Southeast Asia, 33(3), 292–319.
• Fravel, M. T. (2014). U.S. policy towards the disputes in the South China Sea since 1995. S. Rajaratnam School of International Studies. Nanyang Technological University. https://ssrn.com/abstract=2469832.
• Genç, A. (2019). Enerji kaynakları çatışmasının ortasında Güney Çin Denizi. Mesleki ve Sosyal Bilimler Dergisi (MSBD), 2(1), 11-28.
• Glaser, C. L. (2017). Reazlim. A. Collins (Ed.), (N. Uslu, Çev.), Çağdaş güvenlik çalışmaları içinde (ss. 13-27). Röle Akademik Yayıncılık.
• Gökten, K. (2011). Çin’in barışçıl yükselişine muhafazakâr-realist “çözümler”. Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, (21), 110-129.
• Gökten, K. (2022). Güney Çin Denizi: ekonomik ve stratejik rekabeti anlamak. Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 24(1), 97-122.
• Greer, A. (2016). The South China Sea is really a fishery dispute. The Diplomat. https://thediplomat.com/2016/07/the-south-china-sea-is-really-a-fishery-dispute/.
• Hung, V. O., Binh, N. T., Hiep, T. X. & Thao, B. T. (2023). US-China rivalry in Southeast Asia Region: a study on the South China Sea Case. Journal of Liberty and International Affairs, 9(1), 336-351.
• Karadağ, H. (2021). Küresel rekabetin bölgesel güvenliğe yansımaları: Çin Denizi’nde ABD-Çin mücadelesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 30 (1), 166-174.
• Keyvan, Ö. Z. (2017). Güney Çin Denizi’nde tahkim: Çin-Filipinler rekabeti. Bölgesel Araştırmalar Dergisi, 1(3), 251-267.
• Korkmaz, H. (2020). Asya Pasifik’te jeopolitik rekabet derinleşiyor. Anadolu Ajansı. https://www.aa.com.tr/tr/analiz/asya-pasifik-te-jeopolitik-rekabet-derinlesiyor/1840579.
• Lobell, S. E. (2010). Structural realism/offensive and defensive realism. Oxford Research Encyclopedia of International Studies. https://oxfordre.com/internationalstudies/view/10.1093/acrefore/9780190846626.001.0001/acrefore-9780190846626-e-304. 1-23.
• Marsetio, M. vd. (2017). The South China Sea dispute and regional maritime security: indonesia’s perspective. International Journal of u- and e- Service, Science and Technology, 10(8), 111-122.
• Mastro, O. S. (2020). Military confrontation in the South China Sea. Council on Foreign Relations. https://www.cfr.org/report/military-confrontation-south-china-sea.
• Mearsheimer, J. J. (2010). The gathering storm: China’s challenge to US power in Asia. The Chinese Journal of International Politics, 3(4), 381-396.
• Mearsheimer, J.J. (2001). The tragedy of great power politics. W. W. Norton & Company.
• Moulton, T. (2022). Preventing war in the South China Sea. Journal of Indo-Pacific Affairs, (July-August), 204-209.
• Myšička, S. (2021). Offensive realism and the future of China’s rise. Pacific Focus, 36(1), 63-91.
• Nguyen, P. (2016). Deciphering the shift in America’s South China Sea policy. Contemporary Southeast Asia, 38(3), 389-421.
• Oba, A. E. (2019). Geleceğin güvenliği ve Asya. A. Yıldız (Ed.), Geleceğin güvenliği içinde (ss. 27-37). Tasam Yayıncılık.
• Örmeci, O. (2013). 21. yüzyılda ABD-Çin rekabeti. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, (29), 1-14.
• Pekcan, C. (2017). Uluslararası hukuk çerçevesinde Güney Çin Denizi krizinin değerlendirilmesi. Uluslararası Kriz ve Siyaset Araştırmaları Dergisi, 1(3), 54-80.
• Percival, B. (2014). U.S. perspectives on the South China Sea: here to stay?. In E. Graham & H. Z. Tsjeng (Eds.), Navigating the Indo-Pacific Arc (pp. 44-57). S. Rajaratnam School of International Studies.
• Rahmadini, A. & Hennida, C. (2018). National identity analysis and foreign policy China aggressive stance in South China Sea under Xi Jinping. Airlangga Conference on International Relations, 1(ACIR), 434-440.
• Rahman, C. & Tsamenyi, M. (2010). A strategic perspective on security and naval issues in the South China Sea. Ocean Development & International Law, 41(4), 315–333.
• Sar, İ. & Demirkıran, Ö. (2023). Güney Çin Denizi’nde Çin-ABD güç mücadelesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(45), 413-439.
• Steffens, A. W. (2013). Scramble in the South China Sea: regional conflict and US strategy. Strategic Studies Quarterly, 7(3), 88-107.
• Synder, G. H. (2002). Mearsheimer’s world-offensive realism and the struggle for security: a review essay. International Security, 27(1), 149–173.
• Şebin, E. & Akbaş, Z. (2024). Saldırgan realist perspektiften Çin-ABD ilişkileri: 2000’li yıllardan günümüze. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (79), 75-94.
• Temiz, M. (2022). Çin’in hegemonik düzeni ve Güney Çin Denizi sorunu. Doğu Asya Araştırmaları Dergisi, 5(9), 1-22.
• Truong, T. D. & Karim, K. (2016). The South China Sea and Asian Regionalism: a critical realist perspective. Springer Cham.
• Valeriano, B. (2009). The tragedy of offensive realism: testing aggressive power politics models. International Interactions, 35(2), 179-206.
• Wardhana, R. S. (2021). South China Sea conflict and security cooperation in ASEAN waters. IJPSS: Indonesian Journal of Peace and Security Studies, 3(1), 23-33.
• Weatherbee, D. E. (2008). International relations in Southeast Asia: the struggle for autonomy. Rowman & Littlefield Publishers Inc.
• Yahuda, M. (2013). China’s new assertiveness in the South China Sea. Journal of Contemporary China, 22(81), 446-459.
• Yılmaz, C. (2020). Güneydoğu Asya’nın potansiyel çatışma kaynağı olarak Güney Çin Denizi. Doğu Asya Araştırmaları Dergisi, 3(6), 95-114.