The present Mushaf has gone through many stages until it took its present form. Punctuation, movement, placing stop letters/marks, numbering the verses, specifying the surah name and juz number are among the images of these stages. It was given the name "sajavend" by referring to Muhammad b. Tayfur es-Secâvendi. It has become widespread that the ع foundation sign in these letters indicates the end of the subjects in the surah. While the majority of the translations, which are one of our first reference sources for understanding the Qur'an and whose number exceeds 300, were trying to make sense of the verses one by one, some of them preferred the method of segmenting the suras in the form of paragraphs. In this method, which is one of the methods in thematic tafsir, the necessity of absolute adherence to the ع stop in grouping the verses with the beginning and ending place of the subject in the surah is an issue that needs to be reviewed. In grouping the verses according to their meaning and content, the context of parable, maw'iza, siyak and sibak will be more reliable than the orientation of letters and signs.
Mevcut Mushaf bugünkü şeklini alana kadar birçok aşama geçirmiştir. Noktalanması, harekelenmesi, vakf harflerinin/işaretlerinin konulması, âyetlere numara verilmesi, sûre isminin ve cüz numarasının belirtilmesi bu serencâmın görüntülerindendir. Mushafta âyetlerde durulması veya geçilmesi gereken yerleri belirtmek üzere konulan durak harflerinin/işaretlerinin hepsine Muhammed b. Tayfur es-Secâvendi’ye nispet edilerek “secâvend” ismi verilmiştir. Bu harfler içerisinde yer alan ayn (ع) vakf işaretinin sûre içindeki konuların bitimine delalet ettiği görüşü yaygınlık kazanmıştır. Kur’ân’ı anlama yolundaki ilk müracaat kaynaklarımızdan olan ve sayıları 300’ü geçen meâllerin çoğunluğu âyetleri tek tek anlamlandırmaya çalışırken bir kısmı da sureleri âdeta paragraflar şeklinde bölümleme usûlünü tercih etmişlerdir. Konulu tefsir yöntemlerinden biri olan bu yöntemde sûre içindeki konunun başlangıç ve bitiş yeri ile âyetleri gruplandırmada ayn (ع) durağına mutlak anlamda bağlılığın gerekliliği gözden geçirilmesi gereken bir meseledir. Âyetlerin mânâsına ve muhtevasına göre gruplandırılmasında kıssa, mev’iza, siyak ve sibak bağlamı harf ve işaretlerin yönlendirmesine nazaran daha güvenilir olacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 30 Mayıs 2023 |
Yayımlanma Tarihi | 31 Mayıs 2023 |
Gönderilme Tarihi | 28 Aralık 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Sayı: 2 |
NİSAR Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.