Evlilik öncesi eğitimin önemi

Yıl 2023, Sayı: 12, 109 - 121, 29.12.2023

Emrah Akbaş , İsmail Yüksektepe

Öz

Evlilikte sorunlar ortaya çıktıktan ve karmaşık hale geldikten sonra sorunları çözmek zorlaşmaktadır. Evlilikte yaşanan sorunlara çözüm üretilememesi ve boşanmalar hem eşlerin hem de çocukların psikolojik ve beden sağlıklarını olumsuz etkilemektedir. Evlilikle birlikte eşler birbirine uyum gösterme, yeni akraba ilişkilerine başlama, evlilik doyumuna ulaşma gibi süreçlerden geçmektedir. Bu aşamaların uyumlu şekilde olması evliliklerin niteliğini de yükseltmektedir. Bu nedenle evlilik öncesi eğitim çok sayıda ülkede bir çözüm yolu olarak görülmektedir. Evlilik öncesi eğitimin temel amacı aile yaşamında çıkabilecek sorunlara yönelik eğitim verilerek, sorunlarla karşılaşıldığında bunların üstesinden gelinmesini sağlayacak bilgi ve becerilerin çiftlere verilmesidir. Evlenecek olan çiftlere yönelik eğitimle, evlilikte ortaya çıkacak sorunların oluşması veya evliliğin sona ermesine neden olacak düzeyde büyütülmesini önlemek hedeflenmektedir. Evlilik öncesi eğitim hizmetleri hem aileyi güçlendirmesi hem de boşanma oranını düşürmesiyle çok sayıda ülkenin gündemine girmiş ve uygulamaya geçilmiştir. Türkiye’de bu konuda hazırlanmış bilimsel çalışmaların da az sayıda olduğu dikkati çekmektedir. Ayrıca, Evlilik öncesi eğitim konusunda farklı disiplinler arası yapılacak araştırmalar yeni perspektifler geliştirecektir. Bu çalışmada, genel bir çerçeve içerisinde evlilik öncesi eğitime niçin gereksinim duyulduğu bu konudaki bilimsel çalışmalarla ortaya konulmuş, evlilik öncesi eğitimin tarihsel geçmişi hem yurt dışı uygulamaları hem de Türkiye’deki başlangıcı ve mevcut durumuyla açıklanmaya çalışılmış ve eğitimlerin yaygınlaştırılması çalışmaları ortaya konulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Aile, evlilik, boşanma, evlilik öncesi eğitim, iletişim

The importance of premarital education

Öz

After problems arise and become complicated in marriage, it becomes difficult to solve problems. Failure to find solutions to the problems experienced in marriage and divorces negatively affect the psychological and physical health of both spouses and children. With marriage, spouses go through processes such as adapting to each other, starting new relatives, and reaching marital satisfaction. The harmony of these stages also increases the quality of marriages. For this reason, premarital education is seen as a solution in many countries. The main goal of premarital education is to provide education for couples about the problems that may arise in family life and to equip them with the knowledge and skills to overcome problems when encountered. This training aims to prevent problems that may arise in marriage from occurring or from escalating to a level that would cause the marriage to end. Premarital education services have been put on the agenda and implemented in many countries, as they both strengthen the family and reduce the divorce rate. It is noteworthy that there are few scientific studies on this subject in Türkiye. Additionally, interdisciplinary research on premarital education will develop new perspectives. In this study, within a general framework, the need for premarital education has been revealed through scientific studies on this subject, the historical background of premarital education has been explained both with its applications abroad and its beginning and current situation in Türkiye and efforts to disseminate the training have been put forward.

Anahtar Kelimeler

family, marriage, divorce, premarital education, communication

Kaynakça

• AÇSHB. (2020). 2019 yılı faaliyet raporu. Ankara: Aile Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı.
• AÇSHB. (2021). 2020 yılı faaliyet raporu. Ankara: Aile Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı.
• ASHB. (2022). 2021 yılı faaliyet raporu. Ankara: Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı.
• ASHB. (2023). 2022 yılı faaliyet raporu. Ankara: Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı.
• ASPB. (2017). 2016 yılı faaliyet raporu. Ankara: Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı.
• Babacan, N. (2021). TBMM'de öneri: Ehliyetli evlilik. Hürriyet Gazetesi, 14.11.2021. https://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/nuray-babacan/tbmmde-oneri-ehliyetli-evlilik-41938782
• Bagarozzi, D. ve Rauen, P. (1981). Premarital counseling: appraisal and status. American Journal of family Therapy, 9, 13-27.
• Beder Şen, R. ve Demirkan, S. (2008). Türkiye’de aile eğitimi ve yerel yönetimler/sivil toplum örgütleri için uygulamalı bir model önerisi. V. Aile Şurası Aile Destek Hizmetleri Bildirileri, (s. 121). Ankara: ASAGEM.
• Bilen, M. (1983). Sağlıklı insan ilişkileri ailede, kurumlarda ve toplumda. Ankara: Teknik Basım Sanayi.
• Carroll, J. S. ve Doherty, W. J. (2003). Evaluating the effectiveness of premarital prevention programs: A meta-analytic review of outcome research. Family Relations, 52(2), 105-118.
• Childs, G. R. ve Duncan, S. F. (2012). Marriage preparation education programs: an assessment of their components. Marriage and Family Review, 48(1), 59–81.
• Clyde, T. L., (2019). The effects of premarital education promotion policies on U.S. divorce rates. Yüksek lisans tezi, (s. 6-8, 17-22.), Brigham Young Üniversitesi.
• Deveci Şirin, H. (2013). Aile eğitim programının evli kadınların eş tükenmişliği düzeyine etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi (s. 69-71), Konya: Necmettin Erbakan Üniversitesi, PDR.
• Duncan, S., Childs, G. ve Larson, J. (2010). Perceived helpfulness of four different types of marriage preparation interventions. Family Relations, 59 (5), 623-636.
• Fawcett, E. B., Hawkins, A. J., Blanchard, V. L., ve Carroll, J. S. (2010). Do premarital education programs really work? A meta-analytic study. Family Relations, 59, 232–239.
• Gladding, S. T. (2017). Aile terapisi tarihi, kuram ve uygulamaları. 4. baskı. Ankara: Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Derneği.
• Gündüz, A., Yaşar, A., B., Gündoğmuş, İ., Savran C., Konuk E. (2018). Çocukluk çağı olumsuz yaşantılar ölçeği Türkçe formunun geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Anadolu Psikiyatri Dergisi, Şubat, 68-73.
• Halford, W.K., Markman, H.J., Kline, G.H., Stanley, S.M. (2003). Best practice in couple relationship education. Journal of Marital and Family Therapy, 29(3), 385-406.
• Huang, W. (2005). An Asian perspective on relationship and marriage education. Family Process, 44 (2), 161-173.
• İşmen, E., Yavuzer, H. (2005). Evlilik okulu projesi. III. Uluslararası Aile ve Evlilik Terapileri Kongresi, 25-27 Mart, İstanbul. http://www.aetd.org.tr/ 03.06.2021
• Kalkan, M., Hamamcı, Z. ve Yalçın, İ. (2012). Evlilik öncesi psikolojik danışma. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Kepler, A. (2015). Marital satisfaction: The impact of premarital and couples counseling. Yüksek lisans tezi, (s. 12), St. Catherine Üniversitesi, Minnesota.
• Kersten, K. K. (1990). The process of marital disaffection: Interventions at various stages. Family Relations, 39(3), 257-265.
• Konuk, E. (2015). Bu bataklığı aile kurumu kurutur. Sabah Gazetesi. 22.02.2015. Erişim:https://www.sabah.com.tr/pazar/2015/02/22/bu-batakligi-aile-kurumu-kurutur? paging=7
• Murray, C.E. (2006). Professional responses to government-endorsed premarital counseling. Marriage and Family Review, 40, 1, 53-67.
• Norvell. K. (2009). In good communication and in bad: a study of premarital counseling and communicatıon skills in newlywed couples. Yüksek lisans tezi, North Texas Üniversitesi.
• Ooms, T. ve Wilson, P. (2004). The challenges of offering relationship and marriage education to low-income populations. Family Relations, 53, (5), 440-447.
• Özbesler, C. ve İçağasıoğlu Çoban, A. (2009). Türkiye'de aileye yönelik sosyal politika ve hizmetler. Aile ve Toplum, 5 (18), 31-39.
• Sayers, S., Kohn, C., Heavey, C., L. (1998). Prevention of marital dysfunction. Clinical Psychology Review, 18 (6), 713 –744.
• Schumm, R., Silliman, B., Bell, DB. (2000). Perceived premarital counseling outcomes among recently married army personnel. Journal of Sex and Marital Therapy, 26(2), 177–186.
• Silliman B., Schumm, W.R. (2000). Marriage preparation programs: A literature review. The Family Journal: Counseling and Therapy For Couples and Families, 8 (2), 133-142.
• Sürerbiçer, F. Z. (2008). Boşanmış bireylerin deneyimlerine göre evlilik eğitimi gereksinimi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Stahmann, R. F. (2000). Premarital counselling: a focus for family therapy. Journal of Family Therapy, 22(1), 104–114.
• Stanley, S. M. (2001). Making a case for premarital education. Family Relations, 50, 272-280.
• Stanley, S. M., Amato, P. R., Johnson, C. A. ve Markman, H. J. (2006). Premarital education, marital quality, and marital stability: Findings from a large, random household survey. Journal of Family Psychology, 20, 117–126.
• Şen, B. (2009). Evlenmek üzere başvuruda bulunan bir grup nişanlı çiftin evlilik ve “evlilik öncesi çift eğitimi”ne ilişkin bilgi, görüş ve değerlendirmeleri. Yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• TAYA (2016). Türkiye aile yapısı araştırması. Ankara: Aile Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı, ATHGM yayını.
• TAYA (2021). Türkiye aile yapısı araştırması. Ankara: ASHB ve TÜİK.
• TÜİK, (2022). TÜİK evlenme ve boşanma istatistikleri, 01 Nisan 2022. TÜİK bülteni
• TÜİK, (2023). TÜİK evlenme ve boşanma istatistikleri, 24 Şubat 2023. TÜİK bülteni
• Williamson, H. C., Hammett, J. F., Ross, J. M., Karney, B. R. ve Bradbury, T. N. (2018). Premarital education and later relationship help-seeking. Journal of Family Psychology, 32(2), 276–281.