Öz
The basic principle of the historiography, which is divided into
various periods and branches, is to convey the knowledge. With the article, mankind has already reported events that have
occurred since early times. The people
appointed by the king or the administrators recorded the history of the world,
the nations or the countries, the history of the wars and the treaties which
they lived. In this study, first of all, the
beginning of the Iranian historiography, the period of the Mongols VII./XIII.
centuries summarized information on historiography was presented and important
history books of this period, and the style and content of these books was provided.
After that, the Timurid Period (IX-X / XV-XVI centuries)
historiography and the main history books for this period such as
Nezam al-Din Shami’s book Zafar-nama, Taj-al-Din Salmani’s book Sams al-Hosn
Hafez-e Abru’s book Majma al-Tawarik,Mo’in-al-Din Natanzi’s book Montakab
al-Tawarik, Saraf-al-Din Ali Yazdi’s book Zafar-nama, Abdulrazzaq-e
Samarqandi’s book Matla al-Sa’daynwa Maj-Ma al-Bahrayn, Mirkand’s book Rawzat
al-Safa and Kandamir’s book Habib al-Siar were deeply studied.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Âjend, Yakûb, Târîhnigârî-yi İran (Der Dovre-i Mogol), Dâniş-nâme-i Cihân-i İslâm, c.6, Tahrân 1380hş. Bahâr, Muhammed Taki, Sebk Şinâsi, c.3, İntişârât-i Emîr Kebîr, Tahran 1389hş. Demir, Mustafa, “ İran Tarihçiliğinin Gelişimi”, Türk Dünyası Araştırmaları, Ekim 2001, sayı:134. Fesâi, Mensûr Restegâr, Envâ‘i Nesr-i Farsî, Tahran 1380hş. Meisami, Julie Scott, Persian Historiography To the End of the Twelft Century, Edinburg 1999. Örs, Derya, “Târîh-i Olcaytu”, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doğu Dilleri ve Edebiyatları ABD Fars Dili ve Edebiyatı Bilim Dalı, Ankara 1992. Râzpuş, Şehnâz, Târıhnigârî-yi İran (Der Dovre-i Tîmûriyân ve Turkmânân), Dâniş-nâme-i Cihân-i İslâm, c.6, Tahrân 1380hş. Safâ, Zebîhullâh, Genc u Gencîne, İntişârât-i Ḳaúnûs, Tahran 1372hş. ---------------------, Târih-i Edebîyât der İrân, c.4, 2.bs, Tahran 1363hş. Spuler, Bertold, “Tekvîn-i Târîhnigârî-yi İran”, Târîhnigârî Der İran, çev. Ya‘ḳûb Âjend, Tahran 1380hş. Şâmî, Nizâmuddîn, Zafernâme, çev. Necati Lugal, TTK Basımevi, Ankara 1987. Şeşen, Ramazan, Müslümanlarda Tarih-Coğrafya Yazıcılığı, İstanbul 1998. Tacü’s-Selmânî, Tarihnâme, çev. İsmail Aka, TTK Basımevi, Ankara 1999. Tauer, Felix, “Timurlular Devrinde Tarihçilik”, çev. A. Ateş, TTK Belleten, sayı XXIX/113, Ankara 1965. Woods, John, “Târîhnegârî-yi Dovre-i Tîmûri” Târîhnegârî Der İran, çev. Ya‘ḳûb Âjend, Tahran 1380hş. Yıldırım, Nimet, Fars Edebiyatında Kaynaklar, Erzurum 2011.
Öz
Çeşitli dönem ve dallara
ayrılan tarih yazıcılığının temel prensibi bilgiyi aktarmaktır. Yazının
bulunmasıyla, insanoğlu erken dönemlerinden itibaren yaşadığı olayları kâğıda
aktarmıştır. Padişahlar ya da yöneticiler tarafından görevlendirilen kişiler
dünyanın, ulusların veya ülkelerin mühim olaylarını, yaşadığı savaşları ve
yaptığı antlaşmaları kısacası tarihini kaydetmişlerdir.
Bu
çalışmada, öncelikle bütün tarih uzmanları için İran tarih yazıcılığının başlangıcı
olan Moğollar dönemi VII./XIII. yy. tarih yazıcılığına dair özet bir bilgi
sunularak, bu dönemin önemli tarih kitapları ve bu kitapların sahip olduğu
üslûp ve içeriğe dair bilgiler verilmiştir. Sonrasında ise, Timurlular Dönemi (IX-X/XV-XVI
yy.) tarih yazıcılığı ve bu dönem için ana tarih kitapları sayılan; Nizâmuddîn-i Şâmî’nin Zafernâme, Hâce Tâceddin-i
Selmânî’nin Şemsü’l-Hüsn,
Hâfız-i Ebru’nun Mecma‘u’l-Tevârih, Mu‘înuddîn Natanzî’nin Muntahabu’t-Tevârîh,
Şerefuddîn Alî-yi Yezdî’nin Zafernâme, Abdurrazzâk-i Semerkandî’nin
Matla‘u’s-sa‘deyn ve Mecma‘u’l- Bahreyn, Mîrhând’ın Ravzatu’s-Safâ
ve Hândmîr’in Habîbû’s-siyer
hakkında ayrıntılı bir inceleme yapılarak, bu eserlerin içerik ve üsluplarına
değinilmeye çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Âjend, Yakûb, Târîhnigârî-yi İran (Der Dovre-i Mogol), Dâniş-nâme-i Cihân-i İslâm, c.6, Tahrân 1380hş. Bahâr, Muhammed Taki, Sebk Şinâsi, c.3, İntişârât-i Emîr Kebîr, Tahran 1389hş. Demir, Mustafa, “ İran Tarihçiliğinin Gelişimi”, Türk Dünyası Araştırmaları, Ekim 2001, sayı:134. Fesâi, Mensûr Restegâr, Envâ‘i Nesr-i Farsî, Tahran 1380hş. Meisami, Julie Scott, Persian Historiography To the End of the Twelft Century, Edinburg 1999. Örs, Derya, “Târîh-i Olcaytu”, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doğu Dilleri ve Edebiyatları ABD Fars Dili ve Edebiyatı Bilim Dalı, Ankara 1992. Râzpuş, Şehnâz, Târıhnigârî-yi İran (Der Dovre-i Tîmûriyân ve Turkmânân), Dâniş-nâme-i Cihân-i İslâm, c.6, Tahrân 1380hş. Safâ, Zebîhullâh, Genc u Gencîne, İntişârât-i Ḳaúnûs, Tahran 1372hş. ---------------------, Târih-i Edebîyât der İrân, c.4, 2.bs, Tahran 1363hş. Spuler, Bertold, “Tekvîn-i Târîhnigârî-yi İran”, Târîhnigârî Der İran, çev. Ya‘ḳûb Âjend, Tahran 1380hş. Şâmî, Nizâmuddîn, Zafernâme, çev. Necati Lugal, TTK Basımevi, Ankara 1987. Şeşen, Ramazan, Müslümanlarda Tarih-Coğrafya Yazıcılığı, İstanbul 1998. Tacü’s-Selmânî, Tarihnâme, çev. İsmail Aka, TTK Basımevi, Ankara 1999. Tauer, Felix, “Timurlular Devrinde Tarihçilik”, çev. A. Ateş, TTK Belleten, sayı XXIX/113, Ankara 1965. Woods, John, “Târîhnegârî-yi Dovre-i Tîmûri” Târîhnegârî Der İran, çev. Ya‘ḳûb Âjend, Tahran 1380hş. Yıldırım, Nimet, Fars Edebiyatında Kaynaklar, Erzurum 2011.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2017 |
| Gönderilme Tarihi | 13 Kasım 2017 |
| Kabul Tarihi | 22 Kasım 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 |