A ve B Kişilik Tiplerinin Boş Zaman Davranışlarının Kıyaslanması

Yıl 2017, , 21 - 41, 29.12.2017

Ceren Aydın , Çağıl Hale Özel

https://doi.org/10.17494/ogusbd.371372

Cited By: 5

Öz

Bu çalışma, A ve B kişilik tiplerinin boş zaman davranışlarının kı-yaslanmasını amaçlamaktadır. Çalışma kapsamında A ve B kişilik tiplerinin hangi güdülerle boş zaman aktivitelerine yöneldiği ve hangi boş zaman aktivitelerini tercih ettiği araştırılmıştır. Araştır-maya konu olan veriler, 11 Mayıs-15 Haziran 2015 tarihleri arasında Eskişehir ilinin Odunpazarı ve Tepebaşı ilçelerinde yer alan boş zaman hizmeti sunan mekânlardan anket tekniği ile elde edilmiştir. Yapılan analizler sonucunda A ve B kişilik tiplerini boş zaman aktivelerine katılmaya güdüleyen altı faktör; sosyalleşme, kişisel gelişim ve başarma, rekabet, yenilenme ve rahatlama, kaçış ve keşfetme olarak belirlenmiştir. Rekabet faktörünün kişilik tipine göre farklılaştığı, ayrıca A ve B kişilik tiplerinin katılmayı tercih ettiği boş zaman aktivitelerinin farklı olduğu ortaya çıkarılmıştır. Çalışmanın sonuçlarının; boş zaman endüstrisinde faaliyet gösteren işletmelere; pazarlama karması oluşturmada, ürettikleri mal ve hizmetlerin planlanmasında ve tanıtılmasında yol gösterici olması beklenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Güdülenme, Boş Zaman Davranışları, A ve B Kişilik Tipleri, Eskişehir

Kaynakça

• Aktaş, A. M. (2001). Bir Kamu Kuruluşunun Üst Düzey Yöneticilerinin İş Stresi ve Kişilik Özellikleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 56(4), 25-43.
• Alpar, R. (2014). Uygulamalı İstatistik ve Geçerlik-Güvenilirlik. (3. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Altunışık, R., Coşkun, R., Bayraktaroğlu, S. ve Yıldırım, E. (2007). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri: SPSS Uygulamalı. Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
• Arai, Y. ve Hisamichi, S. (1998). Self-Reported Exercise Frequency and Personality: A Population-Based Study in Japan. Perceptual and Motor Skills, 87(3f), 1371-1375.
• Barnett, L. A. (2006). Accounting for Leisure Preferences from within: The Relative Contributions of Gender, Race or Ethnicity, Personality, Affective Style, and Motivational Orientation. Journal of Leisure Research, 38(4), 445.
• Baud-Bovy, M. ve Lawson, F. (1998). Tourism and Recreation: Handbook of Planning and Design. Architectural Press.
• Becker, M. A. ve Byrne, D. (1984). Type A Behavior and Daily Activities of Young Married Couples. Journal of Applied Social Psychology, 14(1), 82-88.
• Burger, J. M. (2006). Kişilik-Psikoloji Biliminin İnsan Doğasına Dair Söyledikleri. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Burke, R. J. ve Deszca, E. (1984). What Makes Sammy Run—So Fast and Aggressively? Beliefs and Fears Underlying Type A Behaviour. Journal of Organizational Behavior, 5(3), 219-227.
• Çemrek, F., Baykuş, H. ve Özaydın, Ö. (2014). Sosyal Medya Kullanım ve Davranışlarının Kullanımlar ve Doyumlar Yaklaşımı Bağlamında İncelenmesi: Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Örneği. Alphanumeric Journal, 2(2), 61-76.
• Dillard, J. E. ve Bates, D. L. (2011). Leisure Motivation Revisited: Why People Recreate. Managing Leisure, 16(4), 253-268.
• Durmuş, B., Yurtkoru, E. S. ve Çinko, M. (2011). Sosyal Bilimlerde SPSS’le Veri Analizi. İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Eysenck, H. J. ve Wilson, G. D. (1995). Kişiliğinizi Tanıyın. İstanbul: Remzi Kitapevi.
• Friedman, M. ve Rosenman, R. H. (1974). Type A Behavior and Your Heart. NY: Fawcett Books.
• George, D. ve Mallery, M. (2003). Using SPSS for Windows Step by Step: A Simple Guide and Reference. Boston, MA: Allyn And Bacon.
• Harden, D. M. (2008). The Five Factor Model of Personality and Leisure Experience (Basılmamış Doktora Tezi). California: California State University.
• İnanç, B. Y. ve Yerlikaya, E. (2010). Kişilik Kuramları. Ankara: Pegem Akademi.
• Iso-Ahola, S. E. ve Weissinger, E. (1985). Relationship Between Type A Coronaryprone Behavior and Leisure Patterns. In NRPA Leisure Reassure Symposium, USA: Dallas.
• Jenkins, C. D. (1975). The Coronary-Prone Personality. İçinde W. D. Gentry and R. E. Williams (Editör), Psychological Aspects of Myocardial Infarction and Coronary Care (5-23). St. Louis: C. V. Mosby Co.
• Jopp, D. S. ve Hertzog, C. (2010). Assessing Adult Leisure Activities: An Extension of a Self-Report Activity Questionnaire. Psychological Assessment, 22(1), 108-120.
• Kalaycı, Ş. (2014). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikler. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Karaküçük, S. ve Gürbüz, B. (2007). Rekreasyon ve Kent (li) leşme. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Koç, E. (2007). Tüketici Davranışı ve Pazarlama Stratejileri: Global ve Yerel Yaklaşım. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Kozak, M. (2014). Bilimsel Araştırma: Tasarım, Yazım ve Yayım Teknikleri. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Kovacs, A. (2007). The Leisure Personality: Relationships Between Personality, Leisure Satisfaction, and Life Satisfaction, School of Health, Physical Education and Recreation. (Basılmamış Doktora Tezi). Indiana: Indiana University.
• Larsen, R. J., Diener, E. D. ve Emmons, R. A. (1985). An Evaluation of Subjective Well-Being Measures. Social Indicators Research, 17(1), 1-17.
• Mannell, R. C. ve Kleiber, D. A. (1997). A Social Psychology of Leisure. PA: Venture Publishing Inc.
• Manfredo, M. J., Driver, B. L. ve Tarrant, M. A. (1996). Measuring Leisure Motivation: A Meta-Analysis of the Recreation Experience Preference Scales. Journal of Leisure Research, 28(3), 188.
• McCrae, R. R. ve Costa, P. T. (2003). Personality in Adulthood: A Five-Factor Theory Perspective. NY: Guilford Press.
• Morris, T. ve Rogers, H. (2004). Measuring Motives for Physical Activity. In Sport and Chance of Life: Proceedings Oo 2004 International Sport Science Congress (pp. 242- 250). Seoul, Korea: KAHPERD.
• Myers, B. I. ve Myers, P. B. (1980). Gifts Differing: Understanding Personality Type. Mountain View, CA: Davies-Black Publishing.
• Nardi, Peter M. (2006). Doing Survey Research: A Guide to Quantitative Methods. İkinci Basım. Boston: Pearson/Allyn and Bacon.
• Nickerson, N. P. ve Ellis, G. D. (1991). Traveler Types and Activation Theory: A Comparison of Two Models. Journal of Travel Research, 29(3), 26-31.
• Pelletier, L.G., Vallerand, R.J., Brière, N.M. ve Blais, MR. (1989). Construction Et Validation De l'Échelle De Motivation Vis-À-Vis Les Loisirs (EML). Communication Présentée Au Congrès Annuel De La SQRP, Ottawa, ON, 28 Octobre. Résumé Des Communications.
• Plog, S. (2001). Why Destination Areas Rise and Fall in Popularity: An Update of a Cornell Quarterly Classic. The Cornell Hotel and Restaurant Administration Quarterly, 42(3), 13-24.
• Powers, D. A. ve Xie, Y. (2000). Statistical Methods for Categorical Data Analysis. Diego, California: Academic Press.
• Rogers, H. Ve Morris, T. (2003). An Overview of the Development and Validation of the Recreational Exercise Motivation Measure (REMM). In XI the European Congress of Sport Psychology–Proceedings. Copenhagen, Denmark: University of Copenhagen.
• Saruhan, Ş. C. ve Özdemirci, A. (2011). Bilim, Felsefe ve Metodoloji. İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Sekaran, U. (1992). Research Methods for Business: A Skill Building Approach, USA: John Wiley and Sons Inc.
• Tang, T. L. P. (1986). Effects of Type A Personality and Task Labels (Work vs. Leisure) on Task Preference. Journal of Leisure Research, 18(1), 1-11.
• Tang, T. L. P. (1988). Effects of Type a Personality and Leisure Ethic on Chinese College Students' Leisure Activities and Academic Performance. The Journal of Social Psychology, 128(2), 153-164.
• Türkiye İstatistik Kurumu (2014). www.tuik.gov.tr/ , E.T.: 01.05.2015.