Milli Eğitim Bakanlığı Tarafından Uygulanan Aday Öğretmen Yetiştirme Sürecine İlişkin Yapılan Çalışmaların Analizi

Yıl 2019, , 829 - 849, 05.04.2019

Ekrem Cengiz

https://doi.org/10.17494/ogusbd.554549

Cited By: 3

Öz

Bu çalışmanın amacı “Aday Öğretmen Yetiştirme” sürecine ilişkin olarak
yapılan akademik çalışmaları incelemektir. Bunun için bu konuda yapılan
çalışmalar Ulusal Tez Merkezi, ULAKBİM SBV tabanı ve Google Akademik gibi veri
tabanlarından “Aday Öğretmen Yetiştirme”, Aday Öğretmen MEB”, “Aday Öğretmen
Uygulama Süreci” gibi anahtar kelimeler kullanılarak taranmıştır. Çalışma
doküman incelemesi yöntemiyle yürütülmüş, veriler betimsel analiz ile analiz
edilmiştir. İncelenen yayınlar veri toplama araçları, yayın türü, çalışma
grubu/örneklem türü, araştırma yöntemi, kullanılan veri analiz yöntemleri vb.
gibi farklı başlıklarda analiz edilmiştir. İncelenen çalışmalarda; makalelerin
daha fazla yer aldığı, adaylık eğitimi almış farklı branşlardaki öğretmenlerin
örneklem olarak seçildiği çıkan sonuçlar arasındadır. Danışman öğretmen ve okul
yöneticilerinin de yer aldığı örneklemlerle de çalışılması, farklı veri toplama
araçlarına daha fazla yer verilmesinin uygun olacağı şeklinde öneriler
sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Milli Eğitim Bakanlığı, Aday Öğretmen Yetiştirme Süreci

Kaynakça

• Aslan, M. ve Sağlam, M. (2018). Öğretmenlik uygulaması dersinin öğretmen adaylarının görüşlerine göre değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(1), 144-162 doi: 10.16986/HUJE.2017030313. Azar, A. (2011). Türkiye’deki öğretmen eğitimi üzerine bir söylem: Nitelik mi, nicelik mi? Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1 (1), 36-38. Borko, H. (2004). Professional development and teacher learning: Mapping the terrain. Educational Researcher, 33(8), 3-15. Bowen, G.A. (2009). Document Analysis as a Qualitative Research Method. Qualitative Research Journal, 9 (2), 27-40. DOI 10.3316/QRJ0902027. Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş., Demirel, F.(2010). Bilimsel Araştırma Yöntemleri (7. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. California County Superintendents Educational Services Association (2016). Best Practices In Teacher and Administrator Induction Programs. http://ccsesa.org/wp-content/uploads/2016/06/Best-Practices-in-Teacher-and-Administrator-Induction-Programs.pdf. 10.03.2019 tarihinde ulaşıldı. Çalık, M ve Sözbilir, M.(2014). İçerik analizinin parametreleri. Eğitim ve Bilim, 39(174), 33-38. DOI: 10.15390/EB.2014.3412.
• Darling-Hammond, L., Chung Wei, R. & Andree, A. (2010). How high-achieving countries develop great teachers. Stanford Center for Opportunity Policy in Education Research Brief, 1-8. https://edpolicy.stanford.edu/sites/default/files/publications/how-high-achieving-countries-develop-great-teachers.pdf. 10.03.2019 tarihinde ulaşıldı. Dönmez Usta, N. ve Turan Güntepe, E. (2016). Okul deneyimi ve öğretmenlik uygulaması derslerine ilişkin öğretmen adaylarının görüşleri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9 (42), 1214-1223. Doğru, M., Gençosman, T., Ataalkın, A. ve Şeker, F. (2012). Fen bilimleri eğitiminde çalışılan yüksek lisans ve doktora tezlerinin analizi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 9 (1), 49-64. Erdoğan, M., Güzle Kayır, Ç., Kaplan, H., Aşık Ünal, Ü.Ö. ve Akbunar, Ş. (2015). 2005 Yılı ve sonrasında geliştirilen öğretim programları ile ilgili öğretmen görüşleri; 2005-2011 yılları arasında yapılan araştırmaların içerik analizi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(1), 171-196. Eret Orhan, E. (2017). Türkiye’de öğretmen adayları aldıkları öğretmen eğitimi hakkında ne düşünüyor? Nitel bir araştırma. Eğitim ve Bilim, 42 (189), 197-216. Guskey, T.R. (2002). Professional development and teacher change. Teachers and Teaching: Theory and Practice, 8(3/4), 381-389. Göksu, İ., Özcan, K.V., Çakır, R. ve Göktaş, Y. (2014). Türkiye’de öğretim tasarımı modelleriyle ilgili yapılmış çalışmalar. İlköğretim Online, 13(2), 694‐709. Göktaş, Y., Küçük, S., Aydemir, M., Telli, E., Arpacık, Ö., Yıldırım, G. ve Reisoğlu, İ. (2012). Türkiye’de eğitim teknolojileri araştırmalarındaki eğilimler: 2000-2009 Dönemi Makalelerinin İçerik Analizi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(1), 177-199. Gökyer, N. (2012). Öğretmen adaylarının hizmet öncesi eğitimleri sürecinde derslerin işlenişine ilişkin görüşleri. Milli Eğitim Üç Aylık Eğitim ve Sosyal Bilimler Dergisi, 41 (196), 124–141. Gül, Ş. ve Sözbilir, M. (2015). Biology education research trends in Turkey. Eurasia Journal of Mathematics, Science & Technology Education, 11(1), 93-109. İlyas, İ.E., Coşkun, İ. ve Toklucu, D. (2017). Türkiye’de Aday Öğretmen Yetiştirme Modeli: İzleme ve Değerlendirme. SETA Yayınları:78, İstanbul. İslamoğlu, H., Ursavaş, Ö.F. ve Reisoğlu, İ. (2015). Fatih projesi üzerine yapılan akademik çalışmaların içerik analizi. Educational Technology Theory and Practice, 5(1), 161-183. Jensen, B. (2012). Catching up: Learning from the best school systems in East Asia. Summary Report. Grattan Instıtute. https://grattan.edu.au/wp content/uploads/2014/04/129_report_learning_from_the_best_main.pdf. 10.03.2019 tarihinde ulaşıldı. Kanlı, U., Gülçiçek, Ç., Göksu, V., Önder, N., Oktay, Ö., Eraslan, F., Eryılmaz, A. ve Güneş, B. (2014). Ulusal fen bilimleri ve matematik eğitimi kongrelerindeki fizik eğitimi çalışmalarının içerik analizi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34(2), 127-153. Komisyon (2017). “Türkiye’de Öğretmen Eğitimi ve İstihdamı: Mevcut Durum ve Öneriler” Raporu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi. Ankara. http://www.egitim.hacettepe.edu.tr/belge/OgretmenEgitimi-istihdam_Raporu.pdf. 12.08.2018 tarihinde erişildi. Kula Wassink, F. ve Sadi, Ö. (2016). Türkiye’de fen bilimleri eğitimi yönelimleri: 2005 ile 2014 yılları arası bir içerik analizi. İlköğretim Online, 15(2), 594-614. MEB. (2016). Aday öğretmen yetiştirme programı. http://oygm.meb.gov.tr/www/aday- öğretmen-yetiştirme-sürecine-ilişkin-yönerge-ve-yetiştirme-programı/içerik/328, (erişim tarihi: 15/05/2016). MEB. (2018). Milli Eğitim Bakanlığı 2023 Eğitim Vizyonu. Ankara. MEB. (2017a). Öğretmen Strateji Belgesi 2017-2013. Öğretmen Yetiştirime ve Geliştirme Genel Müdürlüğü. Ankara. MEB. (2017c). MEB, Öğretmen Yetiştirme Genel Müdürlüğü. “Aday Öğretmen Yetiştirme Programı” konulu resmi yazı. Merriam, S.B. (2009). Qualitative research: A guide to design and implemention. London. Sage Publications (Çev. Editörü: Selahattin Turan). Musset, P. (2010). Initial Teacher Education and Continuing Training Policies in a Comparative Perspective: Current Practices in OECD Countries and a Literature Review on Potential Effects. OECD Education Working Papers, No. 48, OECD Publishing. http://dx.doi.org/10.1787/5kmbphh7s47h-en. OECD. (2005). Teachers matter: Attracting, developping and retaining effective teachers. Paris: OECD Publishing. https://www.oecd.org/education/school/34990905.pdf. 10.03.2019 tarihinde erişildi. ÖYGM. (2017). Öğretmen Yetiştirme Genel Müdürlüğü. http://oygm.meb.gov.tr/www/19072017-tarihinde-atamasi-yapilan-sozlesmeli-aday-ogretmenlerin-yetistirme-programi/icerik/433. 12.04.2018 tarihinde erişildi. Polat, M., Gönen, E., Parlak, B., Yıldırım, A. ve Özgürlük, B. (2016). TIMSS 2015 Ulusal Matematik ve Fen Bilimleri Ön Raporu 4. ve 8. Sınıflar. Milli Eğitim Bakanlığı Ölçme, Değerlendirme ve Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Ankara. Rockoff, J. (2008). Does mentoring reduce turnover and improve skills of new employees? Evidence from teachers in New York City. www0.gsb.columbia.edu/faculty/jrockoff/rockoff_mentoring_february_08.pdf. 09.03.2019 tarihinde erişildi. Saban, A.(2009). Çoklu zekâ kuramı ile ilgili Türkçe çalışmaların içerik analizi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 9 (2), 833-876. Saban, A., Koçbeker Eid, B. N., Saban, A., Alan, S., Doğru, S., Ege, İ., Arslantaş, S., Çınar, D. ve Tunç, P. (2010). Eğitimbilim alanında nitel araştırma metodolojisi ile gerçekleştirilen makalelerin analiz edilmesi. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 125-142. Sahlberg, P. (2010). The Secret to Finland’s Success:Educating Teachers. Stanford Center for Opportunity Policy in Education. Schleicher, A. (2016). Teaching Excellence through Professional Learning and Policy Reform: Lessons from Around the World, International Summit on the Teaching Profession, OECD Publishing, Paris. http://dx.doi.org/10.1787/9789264252059-en. Seferoğlu, S. S. (2004). Öğretmen yeterlikleri ve mesleki gelişim. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 58, 40-45. Selçuk, Z., Palancı, M., Kandemir., M. ve Dündar., H. (2014). Eğitim ve bilim dergisinde yayınlanan araştırmaların eğilimleri: İçerik analizi. Eğitim ve Bilim, 39(173), 430-453. Taş, U.E., Arıcı, Ö., Özarkan, H.B. ve Özgürlük, B. (2016). PISA 2015 Ulusal Raporu. Millî Eğitim Bakanlığı Ölçme, Değerlendirme ve Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Ankara. Toker Gökçe, A. (2013). Aday öğretmenlerin öğretme ve öğrenmeye yönelik yeterliklerine ilişkin yaşadıkları sorunlar. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 12 (23), 23-42. Ulubey, Ö. (2018). Aday öğretmen yetiştirme programının değerlendirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(2), 480-502. Wang, J. and Odell, S.J. (2002). “Mentored learning to teach according to standards-based reform: a critical review”,Review of Educational Research, Vol. 72 No. 3, pp. 481-546. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (6. Baskı) Ankara: Seçkin Yayıncılık.