Öz
It is known that Khadija, who was the mother of believers, was loved too much by The Prophet. Because Khadija had many superior qualities, and became prominent with her being a symbol for loyalty and self sacrifice; She had her name mentioned even after her death. Furthermore, the affection is also significant that someone who was loved by her husband had it for her him. Accordingly, in the study Khadija’s affection to The Prophet was emphasized from the point of “Manzum Siyer-i Nebi” written by the poet named Muhammad. Thus, in a part of this work, emphasis have placed on also the love of Hatice, who married Muhammad, whom he met by a trade partnership, for his husband. So it was revealed what an extent Khadija with both lover and sweet positions reflected the type of lover-sweet in the classical poem understanding. In short it was concluded that Khadija was similar to a female hero (darling) as a loving person who was not indifferent to the love of lover.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akıncı, A. C. (1978). Hazret-i Hatice. İstanbul: Divan Yayınları.
- Buhârî (1423/2002). Sahîhu’l-Buhârî. Dımeşk: Dâru İbn Kesîr.
- Bursalı, M. N. (2015). Ehli Beyt İlk Müslüman ve İlk Zevce Hz. Hatice-i Kübrâ. İstanbul: Çelik Yayınevi.
- Damla, N. (2012). Aşka Adanmış Bir Ömür Hazreti Hatice. İstanbul: Hayat Yayınları.
- Dilçin, C. (2009). Yeni Tarama Sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları.
- Esir, H. A. (2019). XV. Yüzyılda Muhammed Tarafından Yazılan Manzum Sîret’in Nüshaları-I. SEFAD, 41,63-88.
- Hindî (1433/2012). Kenzu’l-Ummâl fî Süneni’l-Ekvâl ve’l-Ef‘âl (nşr. Şeyh Bekrî Hayyânî ve Şeyh Safvet es-Sekkâ). C. 3. Dımeşk: Risâletü’l-Âlemiyye.
- İbn Hişâm (2006). Sîret-i İbn-i Hişâm Tercemesi. (çev. H. Ege). C. 1. İstanbul: Kahraman Yayınları.
- İbn İshâk (1988). Muhammed İbn İshak Siyer. (çev. S. Özel). İstanbul: Akabe Yayınları.
- İbn Sa’d (1421/2001). Kitâbü’t-Tabakâti’l-Kebîr. (thk. Ali Muhammed Ömer). C. 1. Kahire: Mektebetü’l-Hanci.
- Kandemir, M. Y. (1997). “Hatîce”, İslâm Ansiklopedisi, C. 16. İstanbul: TDV Yayınları, 465-466.
- Kavruk, H. ve Kadıoğlu, İ. (haz.) (2017). Manzum Siyer-i Nebî. Malatya: İnönü Üniversitesi Yayınevi.
- Kılıç, Ü. (2015). Bir Eş Olarak Hz. Hatice. Hz. Hatice Sempozyumu Bildirileri. Sivas: Sivas Belediyesi Yayınları. 39-71.
- Muhammed. Siret en-Nebi. İstanbul Büyükşehir Belediyesi Atatürk Kitaplığı. Yazma Eserler. MC_Yz_O_0053. 1b-494a.
- Müslim (1412/1991). Sahîhu Müslim. (thk. Muhammed Fuâd Abdülbâkî). Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Sabuncu, Ö. (2009). Hz. Peygamber’in İlk Hanımı Hz. Hatice’nin Hayatı ve Kişiliği. Diyanet İlmi Dergi, 45/2, 49-72.
- Topbaş, S. ve Selçuk, B. (2019). Hz. Peygamber’in Hz. Hatice ile Evliliğine Dair Bir Hikâye. Journal of Turkish Language and Literature, 5/4, 752-780.
- Yavuz, S. (2016). Hz. Hatice. İstanbul: Beyan Yayınları.
- Yıldırım, M. E. (2014). Risalet Davasının Annesi Hz. Hatice. İstanbul: Siyer Yayınları.
Öz
Müminlerin annesi Hz. Hatice’nin, Hz. Peygamber nezdinde çokça sevildiği malumdur. Zira Hz. Hatice, birçok üstün vasıflara sahip olmanın yanında, sadakat ve fedakârlığın sembolü olarak da öne çıkmış; ölümünden sonra dahi adından söz ettirmiştir. Bununla birlikte, kocası tarafından ziyadesiyle sevilen birinin, eşine karşı duyduğu muhabbet de dikkate değerdir. Dolayısıyla bu çalışmada Muhammed adlı şairin yazdığı “Manzum Siyer-i Nebî”den hareketle Hz. Hatice’nin Hz. Peygamber’e olan muhabbeti üzerinde durulmuştur. Nitekim bu eserin bir bölümünde, ticaret ortaklığı vesilesiyle tanıştığı Hz. Muhammed’le evlilik yapan Hatice’nin, zevcine duyduğu aşka da vurgu yapılmıştır. Böylece hem seven hem sevilen konumundaki Hatice’nin, klasik şiirdeki âşık-maşuk tipini ne derece yansıttığı ortaya konulmuştur. Hâsılı Hz. Hatice’nin, aynı zamanda seven biri olarak âşığın aşkına kayıtsız kalmayan kadın kahramana (sevgili) benzediği sonucuna ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akıncı, A. C. (1978). Hazret-i Hatice. İstanbul: Divan Yayınları.
- Buhârî (1423/2002). Sahîhu’l-Buhârî. Dımeşk: Dâru İbn Kesîr.
- Bursalı, M. N. (2015). Ehli Beyt İlk Müslüman ve İlk Zevce Hz. Hatice-i Kübrâ. İstanbul: Çelik Yayınevi.
- Damla, N. (2012). Aşka Adanmış Bir Ömür Hazreti Hatice. İstanbul: Hayat Yayınları.
- Dilçin, C. (2009). Yeni Tarama Sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları.
- Esir, H. A. (2019). XV. Yüzyılda Muhammed Tarafından Yazılan Manzum Sîret’in Nüshaları-I. SEFAD, 41,63-88.
- Hindî (1433/2012). Kenzu’l-Ummâl fî Süneni’l-Ekvâl ve’l-Ef‘âl (nşr. Şeyh Bekrî Hayyânî ve Şeyh Safvet es-Sekkâ). C. 3. Dımeşk: Risâletü’l-Âlemiyye.
- İbn Hişâm (2006). Sîret-i İbn-i Hişâm Tercemesi. (çev. H. Ege). C. 1. İstanbul: Kahraman Yayınları.
- İbn İshâk (1988). Muhammed İbn İshak Siyer. (çev. S. Özel). İstanbul: Akabe Yayınları.
- İbn Sa’d (1421/2001). Kitâbü’t-Tabakâti’l-Kebîr. (thk. Ali Muhammed Ömer). C. 1. Kahire: Mektebetü’l-Hanci.
- Kandemir, M. Y. (1997). “Hatîce”, İslâm Ansiklopedisi, C. 16. İstanbul: TDV Yayınları, 465-466.
- Kavruk, H. ve Kadıoğlu, İ. (haz.) (2017). Manzum Siyer-i Nebî. Malatya: İnönü Üniversitesi Yayınevi.
- Kılıç, Ü. (2015). Bir Eş Olarak Hz. Hatice. Hz. Hatice Sempozyumu Bildirileri. Sivas: Sivas Belediyesi Yayınları. 39-71.
- Muhammed. Siret en-Nebi. İstanbul Büyükşehir Belediyesi Atatürk Kitaplığı. Yazma Eserler. MC_Yz_O_0053. 1b-494a.
- Müslim (1412/1991). Sahîhu Müslim. (thk. Muhammed Fuâd Abdülbâkî). Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Sabuncu, Ö. (2009). Hz. Peygamber’in İlk Hanımı Hz. Hatice’nin Hayatı ve Kişiliği. Diyanet İlmi Dergi, 45/2, 49-72.
- Topbaş, S. ve Selçuk, B. (2019). Hz. Peygamber’in Hz. Hatice ile Evliliğine Dair Bir Hikâye. Journal of Turkish Language and Literature, 5/4, 752-780.
- Yavuz, S. (2016). Hz. Hatice. İstanbul: Beyan Yayınları.
- Yıldırım, M. E. (2014). Risalet Davasının Annesi Hz. Hatice. İstanbul: Siyer Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 20 Haziran 2021 |
| Gönderilme Tarihi | 7 Kasım 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 |