In this study, the validity of Okun Law in the economy of Turkey is analyzed for 1923-1971, 1972-2019 and 1923-2019 periods. Stationarity of the series is examined by Carrion-i-Silvestre et al. (2009) unit root test with multiple structural break and it is determined that the series are I(1). Cointegration relationships between the series are examined by Maki (2012) cointegration test with multiple structural breaks and it is found that there is a cointegration relationship between the series. Regression coefficients are estimated by the methods of DOLS, FMOLS and CCR and it is determined that Okun Law is strongly valid in 1923-1971 period in Turkey's economy, weakly valid in the period of 1923-2019 while Jobless Growth Theory is valid for 1972-2019 period. According to these results, every 1% unit of economic growth above 5.3% in the period of 1923-1971 decreased the unemployment rate by 0.33% units and every 1% unit of economic growth above 4.9% in the period of 1923-2019 reduced the unemployment rate by 0.03% units. In the period of 1972-2019, every 1% unit of economic growth above 4.4% increased unemployment rate by 0.63%. According to VECM causality test results; while there aren't any causal relationship between economic growth and unemployment in the short-term, there are long-term causal relationship.
Okun Law Jobless Economic Growth Theory Unit Root Test with Multiple Structural Breaks Cointegration Test with Multiple Structural Breaks
Bu çalışmada, Okun Yasasının Türkiye ekonomisinde geçerliliği; 1923-1971, 1972-2019 ve 1923-2019 dönemleri için analiz edilmiştir. Serilerin durağanlığı Carrion-i-Silvestre vd. (2009) çoklu yapısal kırılmalı birim kök testi ile incelenmiş ve serilerin I(1) oldukları belirlenmiştir. Seriler arasındaki eşbütünleşme ilişkileri de Maki (2012) çoklu yapısal kırılmalı eşbütünleşme testi ile incelenmiş ve seriler arasında eşbütünleşme ilişkisinin olduğu bulunmuştur. Regresyon katsayıları DOLS, FMOLS ve CCR yöntemleriyle tahmin edilmiş ve Okun Yasasının Türkiye ekonomisinde 1923-1971 döneminde güçlü, 1923-2019 döneminde zayıf formda geçerli olduğu, 1972-2019 döneminde ise İstihdam Yaratmayan Ekonomik Büyüme Teorisinin geçerli olduğu tespit edilmiştir. Buna göre 1923-1971 döneminde %5,3’ün üzerindeki her %1 puanlık ekonomik büyüme, işsizlik oranını %0.33 puan, 1923-2019 döneminde ise %4,9’un üzerinde gerçekleşen her %1 puanlık ekonomik büyüme işsizlik oranını %0.03 birim azaltmıştır. 1972-2019 döneminde ise %4,4’ün üzerindeki her %1 puanlık ekonomik büyüme, işsizliği %0.63 puan artırmıştır. Yapılan VECM nedensellik testi sonuçlarına göre; Türkiye ekonomisinde işsizlik oranı ile ekonomik büyüme arasında kısa dönemde herhangi bir nedensellik ilişkisi tespit edilemezken, uzun dönemli nedensellik ilişkileri belirlenmiştir.
Okun Yasası İstihdam Yaratmayan Ekonomik Büyüme Çoklu Yapısal Kırılmalı Birim Kök Testi Çoklu Yapısal Kırılmalı Eşbütünleşme Testi
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Ekonomi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ocak 2020 |
Gönderilme Tarihi | 11 Mart 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 7 Sayı: 1 |
Google Scholar istatistiklerimiz için tıklayınız.