Relationships Between Assertiveness, Self- Compassion and Social Anxiety

Yıl 2019, Cilt: 13 Sayı: 19, 201 - 222, 30.09.2019

İzzet Parmaksız

https://doi.org/10.26466/opus.573925

Öz

In this study, it is aimed to determine the assertiveness of self-compassion and predictability of social anxiety. The study group consisted of 415 (Female: 206, Male: 209) adult participants living in Central Anatolia. In this study, the Assertiveness Scale, Social Anxiety Scale and Self-Compassion Scale and personal information form developed by the researcher were used. Hierarchical regression analysis, t test and ANOVA and pearson correlation were used for data analysis. According to the results of the analysis, it was found that the marital status, gender and economic level did not significantly differentiate social anxiety scores. On the other hand, perceived parental attitude and education level significantly differentiated social anxiety scores. In the hierarchical regression analysis, it was found that the self-compassion and assertiveness scores of the participants predicted social anxiety. Considering these research data, it is thought that it is very important that preventive and protective mental health service providers include practices that will give them self-compasssion and assertiveness skills. It is thought that psychological counselors working in school guidance services should include these studies in the fields of personal and social service when planning activities. In addition, it is important for parents to bring these characteristics to their children in order to socialize.

Anahtar Kelimeler

Assertiveness, Self-Compassion, Social Anxiety

Güvengenlik, Öz Duyarlık ve Sosyal Kaygı Arasındaki İlişkiler

Öz

Bu çalışmada, güvengenlik ve öz-duyarlığın sosyal kaygıyı yordamadaki gücünü saptama amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubu Orta Anadolu’da yaşayan 415 (Kadın:206, Erkek:209) yetişkin katılımcıdan oluşmaktadır. Araştırma verileri Güvengenlik Ölçeği, Sosyal Kaygı Ölçeği ve Öz-Duyarlık Ölçeği ve araştırmacı tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu kullanılarak elde edilmiştir. Verilerin analizinde hiyerarşik regresyon analizi, t testi, ANOVA ve pearson korelasyonu kullanılmıştır. Analiz sonuçlarına göre medeni durumun, cinsiyetin ve ekonomik düzeyin sosyal kaygı puanlarını anlamlı farklılaştırmadığı saptanmıştır. Buna karşın algılanan anne baba tutumu ve eğitim düzeyinin sosyal kaygı puanlarını anlamlı farklılaştırdığı saptanmıştır.  Yapılan hiyerarşik regresyon analizinde katılımcıların öz-duyarlık ve güvengenlik puanlarının sosyal kaygıyı yordadığı saptanmıştır. Bu araştırma sonuçları da göstermiştir ki önleyici ve koruyucu ruh sağlığı hizmeti veren uzmanların, öz-duyarlık ve güvengenlik becerilerini kazandıracak uygulamaları olumlu sonuçlar ortaya çıkaracaktır. Okullarda rehberlik servislerinde görevli psikolojik danışmanların etkinliklerini planlarken kişisel ve sosyal hizmet alanlarında bu çalışmalara yer vermesinin faydalı olacağı düşünülmektedir. Ayrıca çocukların sosyalleşmesi için ebeveynlerin çocuklarına bu özellikleri kazandırması önem arz etmektedir.

Anahtar Kelimeler

Güvengenlik, Öz-duyarlık, Sosyal Kaygı

Kaynakça

• Akın, A (2009). Akılcı duygusal davranışçı terapi odaklı grupla psikolojik danışmanın psikolojik iyi olma ve öz-duyarlık üzerindeki etkisi. Doktora Tezi. Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• Akın, Ü., Akın, A., ve Abacı, R. (2007). Öz-duyarlık ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(33), 1-10.
• Alden, L. E., ve Taylor, C. T. (2010). Interpersonal processes in social anxiety disorder. In G. Beck (Ed.). Interpersonal processes in the anxiety disorders: Implications for understanding psychopathology and treatment (pp 125–152). Washington, DC: American Psychological Association.
• Allen, A. B. ve Leary, M. R. (2010). Self-Compassion, stress and coping. Social and Personality Psychology Compass, 4(2), 107–118.
• Altun, E. (2006). Akılcı duygusal temelli güvengenlik eğitiminin ilköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin akılcı olmayan inanç ve güvengenlik düzeylerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (DSM-5®). American Psychiatric Pub.
• Amerikan Psikiyatri Birliği (2001). Psikiyatride hastalıkların tanımlanması ve sınıflandırılması elkitabı. (4. Baskı).(DSM-IV-TR). Washington DC, (Çev. E. Köroğlu). Ankara: Hekimler Yayın Birliği.
• Ayberk, A. (2011). Üniversite öğrencilerinin bağlanma stilleri ve sosyal kaygı düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
• Bennett-Goleman, T. (2001), Emotional alchemy: How the mind can heal the heart, New York: Three Rivers Press.
• Buckner, J. D., Schmidt, N. B., Lang, A. R., Small, J. W., Schlauch, R. C., ve Lewinsohn, P. M. (2008). Specificity of social anxiety disorder as a risk factor for alcohol and cannabis dependence. Journal of Psychiatric Research, 42(3), 230–239.
• Büyüköztürk, Ş., Çokluk, Ö. ve Köklü, N. (2010). Sosyal bilimler için istatistik (6. baskı). Ankara: Pegem A. Yayınevi.
• Crick, N. R., Grotpeter, J. K. ve Bigbee, M. A. (2002). Relationally and physically aggressive children’s intent attributions and feelings of distress for relational and instrumental peer provocations. Child Development, 73, 1134-1142. doi: 10.1111/1467-8624.00462
• Çelik, O. (2016). Öğretmen adaylarında psikolojik iyi oluş, algılanan sosyal yetkinlik ve güvengenliğin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Erzincan Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzincan.
• Çelikaslan-Mete, Z. (2018). Cinsiyet farklılıklarının benlik saygısı ve sosyal kaygı üzerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Üsküdar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü İstanbul.
• Demirbaş, E. (2009). Lise öğrencilerinin utangaçlık ve benlik saygılarının fonksiyonel olmayan tutumlar açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Dilbaz, N. (1997). Sosyal fobi. Psikiyatri Dünyası, 1, 18-24.
• Eren-Gülle, T. (2018). Algılanan stres durumu üzerindeki etkisi ve sosyal kaygı ve kaçınmayla ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi. Üsküdar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Eriş, Y. ve İkiz, E. (2013). Ergenlerin benlik saygısı ve sosyal kaygı düzeyleri arasındaki ilişki ve kişisel değişkenlerin etkileri. Turkish Studies, 8(6), 180- 187.
• Erkan, Z. (2002). Sosyal kaygı düzeyi yüksek ve düşük ergenlerin ana baba tutumlarına ilişkin nitel bir çalışma. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(10), 120-133.
• Fenigstein, A., Scheier, M. F.ve Buss, A. H. (1975). “Public and private self consciousness: Assessment and theory,” Journal of Counsulting and Clinical Psychology, 43( 4), 522-527.
• Festa, C. C., ve Ginsburg, G. S. (2011). Parental and peer predictors of social anxiety in youth. Child Psychiatry & Human Development, 42(3), 291-306.
• Germer, C. K. ve Neff, K. D. (2013). Self‐Compassion in clinical practice. Journal Clinical Psychology, 69(8), 856-867.
• Gilbert, P. ve Procter, S. (2006). Compassionate mind training for people with high shame and self-criticism: overview and pilot study of a group therapy approach. Clinical Psychology and Psychotherapy, 13, 353-379. doi: 10.1002/cpp.507
• Görmez, E. (2014). Lise öğrencilerinin kitle iletişim araçlarını kullanma durumları ile güvengenlik özelliklerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Güz, H., ve Dilbaz, N. (2003). Sosyal kaygı bozukluğu ile panik bozukluğu olgularının demografik ve bazı klinik özellikler açısından karşılaştırılması. Klinik Psikiyatri, 6, 32-38.
• Hart, T. A., Turk, C. L., Heimberg, R. G., ve Liebowitz, M. R. (1999). Relation of marital status to social phobia severity. Depression and Anxiety, 10, 28–32.
• Heimberg, R. G., Stein M. B., Hiripi E. V. A. ve Kessler R. C. (2000). Trends in the prevalence of social phobia in the united states: a synthetic cohort analysis of changes over four decades. European Psychiatry, 15, 29-37.
• Huck, S. W. (2008). Reading statistics and research, 5th Edition. Pearson Educational Inc., Allyn and Bacon: Boston - New York.
• Jones, W.H., Carpenter, B.N., ve Quinnata, D. (1985). Personality and interpersonal predictors of loneliness in two cultures. Journal of Personality and Social Psychology, 48, 1503-1511
• Karaşar, B. (2013). Öğretmen adaylarının bağlanma stilleri ve sosyal kaygı düzeyleri arasındaki ilişki. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(1), 27-49, 2014
• Kashdan, T. B., ve Roberts, J. E. (2004). Social anxiety's impact on affect, curiosity, and social self-efficacy during a high self-focus social threat situation. Cognitive Therapy and Research, 28(1), 119-141.
• Koch, E. J. (2002). Relational schemas, self-esteem, and the processing of social stimuli. Self and Identity, 1(3), 271-279.
• Korkut, F. (2004). Okul temelli önleyici rehberlik ve psikolojik danışma. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Kurtyılmaz, Y., Can, G., ve Ceyhan, A. A. (2017). Üniversite öğrencilerinin ilişkisel saldırganlık ile benlik saygısı, sosyal bağlılık ve sosyal kaygı düzeyleri arasındaki ilişkiler. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 7(47), 33-52.
• Leary, M. R., Tate, E. B., Adams, C. E., Batts Allen, A. ve Hancock, J. (2007). Selfcompassion and reactions to unpleasant self-relevant events: the implications of treating oneself kindly. Journal of Personality and Social Psychology, 92(5), 887.
• McLean, C. P., Asnaani, A., Litz, B. T., ve Hofmann, S. G. (2011). Gender differences in anxiety disorders: prevalence, course of illness, comorbidity and burden of illness. Journal of Psychiatric Research, 45(8), 1027-1035.
• Neff, K. (2003a). Self-compassion: an alternative conceptualization of a healty attitude toward onself. Self and İdentity, 2, 85-101. doi: 10.1080/15298860390129863
• Neff, K. D. (2003b), “Development and validation of a scale to measure self compassion”, Self and Identity, 2, 223-250.
• Neff, K. D. ve McGehee, P. (2010). “Self-compassion and psychological resilience among adolescents and young adults”. Self and Identity, 9(3), 225-240. doi: 10.1080/15298860902979307
• Neff, K. D., ve Beretvas, S. N. (2012). The role of self-compassion in romantic relationships. Self and Identity, 12(1), 78-98 doi:10.1080/15298868.2011.639548
• Neff, K. D., Rude, S. S. ve Kirkpatrick, K. L. (2007). An examination of selfcompassion in relation to positive psychological functioning and personality traits. Journal of Research in Personality, 41(4), 908-916.
• Onur, N. (2006). Lise öğrencilerinin bağlanma stilleri ile atılganlık düzeyleri arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Oral, T. ve Arslan, C. (2017). The ınvestigation of university students' forgiveness levels in terms of self-compassion, rumination and personality traits. Universal Journal of Educational Research, 5(9), 1447-1456.
• Özbay, Y., ve Palancı, M. (2001). Sosyal kaygı ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması. VI. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi, 5-7.
• Özyeşil, Z. (2011). Üniversite öğrencilerinin öz-anlayış düzeylerinin bilinçli farkındalık kişilik özellikleri ve bazı değişkenler açısından incelenmesi. Doktora Tezi. Selçuk üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Pamuk, U. E. (2013). Ortaokul öğrencilerinin atılganlık düzeyi ile akran baskısı arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Pehlivan, Z., Ada, E. N., ve Öztaş, G. (2017). Ev kadınlarının sosyal görünüş kaygıları ve sağlıklı yaşam biçimi davranışları. Spor Bilimleri Dergisi, 28(1), 11-23.
• Raes, F. (2010). Rumination and worry as mediators of the relationship between self-compassion depression on and anxiety. Personality and ındividual Differences, 48(6), 757-761.
• Savcı, M. (2017). Ergenlerin sosyal zekâ, sosyal kaygı, akran ilişkileri, internet bağımlılığı ve sosyal bağlılık düzeyleri arasındaki ilişkiler. Doktora Tezi. Dokuz Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Temizel, S. (2014). Üniversite öğrencilerinde sosyal kaygıyı yordayan ailesel ve bilişsel faktörler. Yüksek Lisans Tezi. Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Türe, H. (2009). Celal bayar üniversitesi tıp fakültesi öğrencilerinde sosyal kaygı düzeyini etkileyen faktörler. Uzmanlık Tezi. Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi, Psikiyatri Anabilim Dalı, Manisa.
• Türkçapar, H. (2017). Bilişsel terapi (10. baskı). Ankara: Hyb.
• Van Dam, N. T., Sheppard, S. C., Forsyth, J. P. ve Earleywine, M. (2011). Selfcompassion is a better predictor than mindfulness of symptom severity and quality of life in mixed anxiety and depression. Journal of Anxiety Disorders, 25, 123–130.
• Voltan-Acar, N. ve Öğretmen, T. (2007). Kendini belirleme (güvengenlik) ölçeği geliştirme çalışmaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(27), 67-78.
• Werner, K. H., Jazaieri, H., Goldin, P. R., Ziv, M., Heimberg, R. G., ve Gross, J. J. (2012). Self compassion and social anxiety disorder. Anxiety, Stress, and Coping, 25(5), 543-558.
• Yarnell, L. M. ve Neff, K. D. (2013). Self-compassion, interpersonal conflict resolutions, and well-being. Self and Identity, 12(2), 146-159.
• Yıldırım, T., Çırak, Y. ve Konan, N. (2011). Öğretmen adaylarında sosyal kaygı. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 85-100.
• Ying, Y.W. (2009). Contribution of self compassion to competence and mental health in social work students. Journal of Social Work Education, 45, 309-323.