Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

The Approach of Local Governments to Current Urban Issues in Turkey

Yıl 2020, Cilt: 15 Sayı: 22, 1540 - 1562, 29.02.2020
https://doi.org/10.26466/opus.669211

Öz

In democratic countries, local governments have always had an important place in the governance structure. The election of local government bodies, the fact that they have assemblies representing the city and keeping various channels of political participation open made them indispensable for democracy. Since these institutions are also central to local politics, local politics must be known in order to understand them. In other words, whether the local politicians who are expected to solve the problems of the city knows these problems and whether they have alternative suggestions to solve the problems is closely related to the urban people. Some of the important issues that appear today as urban problems are migration, urbanization, urban poverty, Urban Transformation, Urban Tensions and Surpus, urban councils and governance, and city administration (Merit- Skill). Although it is possible to increase the number of these problems, this research is limited to the problems mentioned above. It is desirable for local governments to solve the problems mentioned by themselves. However, the problems that are not sufficient for human resources and financial resources by receiving support from the central administration is one of the most common applications. In this study, it is seen that the legal regulations and regulations are quite sufficient to solve the issues identified as current urban problems, but the practices of local administrations under the influence of local political actors are often insufficient to cope with the problems, It was tried to put forward that institutions such as the city council were not properly operated, instead of meeting the expectations of the people in urban transformation, a rent-based approach was adopted and merit and competence were replaced by nepotism and chronism.

Kaynakça

  • Bahçeci, Ilgın H., ve Uzun, Ş. (2017). Türkiye’de uluslararası göç ve yerel politika. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi. 4(Özel Sayı), 1-17
  • Bucaktepe, A. (2014).Devlet memurluğu ve memurların değerlendirilmesi üzerine düşünceler. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 18, 459-489.
  • Buğra, A. (2008). Kapitalizm, yoksulluk ve Türkiye’de sosyal politika. İstanbul: İletişim Yayınları
  • Batmaz, N. Y. (2016), kentsel yoksullukla mücadelede belediyelerin Rolü: Keçiören Belediyesi örneği. Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1),s.37-50.
  • Can, A. ve Doğan M. (2015). Bir şehir kurmak, Turgut Cansever'le konuşmalar. İstanbul: Klasik Yayınları
  • Çebi,A. (2016). Merhametli şehirler. İstanbul: Akıl Fikir Yayınları
  • Deniz, T. (2014). Uluslararası göç sorunu perspektifinde Türkiye. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 18, 175-204.
  • Eroğlu, H. (1972). İdare Hukuku dersleri. Ankara: Kardeş Matbaası
  • Gönülaçar, Ş. (2014). İnsan kaynakları yönetiminde kayırmacılık kuşatması ve liyakatsizlik çıkmazı. https://www.academia.edu adresinden erişilmiştir.
  • Hazman Gürler, G. (2010). Kentsel yoksulluk sorunu ve belediyelerin rolü. Türk İdare Dergisi, 467, 135-152.
  • Keleş, R. (1996). Kentleşme politikası. 3. Baskı, Ankara:İmge Kitabevi.
  • Kılıç, S. ve Özel, M. (2006). Yerel yönetimlerin konut politikaları üzerine bir inceleme :Çeşitli ülke deneyimleri ve Türkiye. Ç.Ü Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(1), 201-228
  • Meydan, S. G. ve Emür, S. H. (2013), Kentleşme ve Kentsel Rantİlişkisi: Kayseri örneği. Çağdaş Yerel Yönetimler, 4(22), 51¬-73.
  • Özler, H. vd. (2007). Aile işletmelerinde nepotizmin gelişim evreleri ve kurumsallaşma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,17, 437–450.
  • Peterson, P. (1981). City limits. Chicago Universty Press
  • Sağır, A. (2009) Kentsel dönüşümlerden sosyal değişmelere: Pendik Belediyesi örneği. Akademik İncelemeler Dergisi, 4(2), 57-80
  • Sayıştay. (2017). Ankara Sincan Belediyesi sayıştay Düzenlilik Denetim Raporu.
  • Toksöz, G. vd.(2012). Irregular labour migration in Turkey and situation of migrant workers in the labour market. Ankara: IOM
  • Tunç, A, Belli A. vd.(2019), “Yerelde Yönetişim Algısı Üzerine Bir Alan Araştırması: Kahramanmaraş Büyükşehir Belediyesi Örneği”, Gaziantep University Journal of Social Sciences, s18 (1), ss.256-270
  • Tümtaş, M. W. ve Kayalı, N. (2017). Suriyeli topluluklarla etkileşim: İstanbul’daki yerel yönetimlerin rolü. İstanbul politikalar Merkezi, Sabancı Üniversitesi.
  • Yılmaz, O. (2001). Kamu yönetimi reformu. Ankara: DPT Yayınları
  • Zengin E. Ç. (2018). Kent ve kentleşme sarmalında Türkiye. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20(1), 84-10.

Türkiye 'de Yerel Yönetimlerin Güncel Kentsel Sorunlara Yaklaşımı

Yıl 2020, Cilt: 15 Sayı: 22, 1540 - 1562, 29.02.2020
https://doi.org/10.26466/opus.669211

Öz

Demokratik ülkelerde yerel yönetimler, yönetim yapısı içerisinde her zaman önemli bir yere sahip olmuştur. Yerel yönetim organlarının seçimle iş başına gelmesi, kenti temsil eden meclislere sahip olmaları ve çeşitli siyasal katılım kanallarını açık tutmaları onları demokrasi için vazgeçilmez kılmıştır. Bu kurumlar aynı zamanda yerel siyasetin de merkezi konumunda olduklarından bunların anlaşılabilmesi için yerelde uygulanan siyasetin de bilinmesi gerekmektedir. Yani kentin sorunlarını çözmesi beklenen yerel siyasetçilerin bu sorunları bilip bilmediği, sorunların giderilebilmesi için alternatif önerilere sahip olup olamadıkları kentli insanı yakından ilgilendirmektedir. Günümüzde kentsel sorunlar olarak beliren önemli bazı konular göç, kentleşme, kentlileşme, kentsel yoksulluk, kentsel dönüşüm, kentsel gerilimler ve rant, kent konseyleri-yönetişim ve kent yönetiminde karşılaşılan sorunlar (Liyakat- Ehliyet) olarak sayılabilir. Bu sorunların sayısını artırmak mümkün olmakla birlikte bu araştırma yukarıda sayılan sorunlarla sınırlandırılmıştır. Yerel yönetimlerin sayılan sorunları, kendi imkânlarıyla çözüme kavuşturması arzu edilen bir durumdur. Fakat maddi kaynakların ve insan kaynağının yetmediği sorunlarda merkezi idareden destek alarak sorunların giderilmesi de oldukça sık rastlanılan uygulamalardandır. Bu araştırmada güncel kentsel sorunlar olarak belirlenen konuları çözmek için yasal mevzuat ve düzenlemelerin oldukça yeterli olduğu fakat yerel siyasal aktörlerin etkisi altında olan yerel yönetimlerin uygulamalarının sorunlarla baş edebilmede çoğunlukla yetersiz kaldığı, kent konseyi gibi kurumların gerektiği gibi çalıştırılmadığı, kentsel dönüşümde halkın beklentilerini karşılamak yerine rant merkezli bir yaklaşımın benimsendiği, liyakat ve ehliyetin yerini nepotizm ve kronizmin aldığı ortaya konulmaya çalışılmıştır.

Kaynakça

  • Bahçeci, Ilgın H., ve Uzun, Ş. (2017). Türkiye’de uluslararası göç ve yerel politika. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi. 4(Özel Sayı), 1-17
  • Bucaktepe, A. (2014).Devlet memurluğu ve memurların değerlendirilmesi üzerine düşünceler. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 18, 459-489.
  • Buğra, A. (2008). Kapitalizm, yoksulluk ve Türkiye’de sosyal politika. İstanbul: İletişim Yayınları
  • Batmaz, N. Y. (2016), kentsel yoksullukla mücadelede belediyelerin Rolü: Keçiören Belediyesi örneği. Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8(1),s.37-50.
  • Can, A. ve Doğan M. (2015). Bir şehir kurmak, Turgut Cansever'le konuşmalar. İstanbul: Klasik Yayınları
  • Çebi,A. (2016). Merhametli şehirler. İstanbul: Akıl Fikir Yayınları
  • Deniz, T. (2014). Uluslararası göç sorunu perspektifinde Türkiye. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 18, 175-204.
  • Eroğlu, H. (1972). İdare Hukuku dersleri. Ankara: Kardeş Matbaası
  • Gönülaçar, Ş. (2014). İnsan kaynakları yönetiminde kayırmacılık kuşatması ve liyakatsizlik çıkmazı. https://www.academia.edu adresinden erişilmiştir.
  • Hazman Gürler, G. (2010). Kentsel yoksulluk sorunu ve belediyelerin rolü. Türk İdare Dergisi, 467, 135-152.
  • Keleş, R. (1996). Kentleşme politikası. 3. Baskı, Ankara:İmge Kitabevi.
  • Kılıç, S. ve Özel, M. (2006). Yerel yönetimlerin konut politikaları üzerine bir inceleme :Çeşitli ülke deneyimleri ve Türkiye. Ç.Ü Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(1), 201-228
  • Meydan, S. G. ve Emür, S. H. (2013), Kentleşme ve Kentsel Rantİlişkisi: Kayseri örneği. Çağdaş Yerel Yönetimler, 4(22), 51¬-73.
  • Özler, H. vd. (2007). Aile işletmelerinde nepotizmin gelişim evreleri ve kurumsallaşma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,17, 437–450.
  • Peterson, P. (1981). City limits. Chicago Universty Press
  • Sağır, A. (2009) Kentsel dönüşümlerden sosyal değişmelere: Pendik Belediyesi örneği. Akademik İncelemeler Dergisi, 4(2), 57-80
  • Sayıştay. (2017). Ankara Sincan Belediyesi sayıştay Düzenlilik Denetim Raporu.
  • Toksöz, G. vd.(2012). Irregular labour migration in Turkey and situation of migrant workers in the labour market. Ankara: IOM
  • Tunç, A, Belli A. vd.(2019), “Yerelde Yönetişim Algısı Üzerine Bir Alan Araştırması: Kahramanmaraş Büyükşehir Belediyesi Örneği”, Gaziantep University Journal of Social Sciences, s18 (1), ss.256-270
  • Tümtaş, M. W. ve Kayalı, N. (2017). Suriyeli topluluklarla etkileşim: İstanbul’daki yerel yönetimlerin rolü. İstanbul politikalar Merkezi, Sabancı Üniversitesi.
  • Yılmaz, O. (2001). Kamu yönetimi reformu. Ankara: DPT Yayınları
  • Zengin E. Ç. (2018). Kent ve kentleşme sarmalında Türkiye. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20(1), 84-10.
Toplam 22 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Sosyoloji
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Murat Sezik 0000-0001-6219-1859

Yayımlanma Tarihi 29 Şubat 2020
Kabul Tarihi 20 Şubat 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Cilt: 15 Sayı: 22

Kaynak Göster

APA Sezik, M. (2020). Türkiye ’de Yerel Yönetimlerin Güncel Kentsel Sorunlara Yaklaşımı. OPUS International Journal of Society Researches, 15(22), 1540-1562. https://doi.org/10.26466/opus.669211