Gönüllülük, Katılım ve Yönetim Kültürü İlişkisi

Yıl 2020, Cilt: 15 Sayı: 25, 3819 - 3850, 31.05.2020

Vasfiye Çelik

https://doi.org/10.26466/opus.658674

Cited By: 2

Öz

Bireylerin herhangi bir karşılık beklemeden kamu yararını gerçekleştirmek amacıyla ve duyacakları manevi hazla hareket etmeleri gönüllülük kavramıyla açıklanırken gönüllü profili için yaş, cinsiyet, bağlı bulunan din veya mezhep, medeni ve ekonomik durum gibi değişkenler üzerinden konu analiz edilmeye çalışılmaktadır. Bu analizde, üyelikle gönüllülüğün birbirinden farklı değerlendirilmesi gerektiği özellikle belirtilirken bu profilde en çok üzerinde durulan konu, din ve mezhep değişkeni olmaktadır. Gönüllülüğün dini yapılar üzerinden yapılmasının diğer ağlarla ilişikler için bir kapı araladığı dile getirilmekle birlikte bu konuda yapılan araştırmalar, tek bir sonuca ulaşmaktan ziyade farklılık arz etmektedir. Demokrasinin vazgeçilmez unsuru olan katılım kavramı ise gönüllülük ile birlikte modern toplumlarda hizmetlerin daha iyi gerçekleştirilmesi ve vatandaşların yönetim sürecine daha fazla katılması amacıyla son zamanlarda yan yana telaffuz edilmeye başlanmıştır. Ancak bu iki kavramın birlikteliği sivil toplum düşüncesine ve yönetim kültürüne bağlı olarak ülkelerde farklı şekillerde kendine yer bulmaktadır. Konuya Türkiye açısından bakıldığında ise net bir gönüllülük tanımının olmaması, sivil toplum düşüncesindeki beklenen gelişmenin yokluğu ve katılımın resmi metinlerde kalması gönüllülük-katılım-yönetim kültürü ilişkisini kısaca açıklamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Gönüllülük, Katılım, Yönetim Kültürü, Türkiye

The Relationship between Volunteering, Participation and Administration Culture

Öz

The concept of volunteerism explains that individuals act with their spiritual pleasure in order to realize the public benefit without expecting any provision, and so this analysis is carried out by such variables as age, gender, religion or sect affiliated, marital and economic status for the profile of volunteering. In this analysis, while it is stated that membership and volunteering should be evaluated differently, the most emphasized issue in this profile is the variable of religion and sect. Although it is stated that volunteering through religious structures opens a door for relations with other networks, the researches on this issue differ rather than reaching a single conclusion. On the other hand, the concept of participation, which is an indispensable element of democracy, has recently begun to be stated side by side with the aim of better service delivery in modern societies and citizens’ participation in the managerial process. However, the combination of these two concepts has the place in different ways in the countries where depend on the thought of civil society and managerial culture. When the issue is considered in terms of Turkey, the lack of a clear definition of volunteerism, the absence of the development expected in the thought of civil society, and the existence of participation in the official texts briefly explain the relationship of volunteerism-participation-managerial culture.

Anahtar Kelimeler

Volunteering, Participation, Administration Culture, Turkey

Kaynakça

• Akboğa, S. (2017). The current state of volunteering in Turkey. Jacqueline Butcher&Christopher J. Einholf (Der.), Perspectives on Volunteering içinde (s.245-261). Switzerland, Springer.
• Anheiner, H.K., Salamon, L.M. (1999). Volunteering in cross-national perspective: Initial comparisons. Law And Contemporary Problems , 62(4), 43-65.
• Arnstein, S.,R. (1969). A ladder of citizen participation. Journal of the American Institute of Planners, 35(4), 216-224.
• Aslan, S. (2010).Türkiye’de sivil toplum. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 9(31), 260-283. 1 Aralık 2019 tarihinde https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/70174 adresinden erişildi.
• Bachmann, P.L., Delgado,L.E. ve Marin, V.H. (2007). Analysis of the citizen’s participation concept used by local decision makers: The case of the Aysén watershed in Southern Chile. Int. J. Sustainable Development, 10(3), 251-266.
• Bogner, A. (2012).The paradox of participation experiments. Science, Technology, & Human Values, 37(5), 506-527.
• Boje, T., P. (2015). Organized civil society, volunteering and citizenship. Enjolras B.& Karl S. (Der.), Civil Society in Comparative Perspective içinde (s.243-262). Bingley: Emerald.
• Brudney, J.L. (1993). Volunteer involvement in the delivery of public services: Advantages and disadvantages. Public Productivity & Management Review, 16 (3), 283-297.
• Cicognani, E., Pirini, C., Keyes, C., Joshanloo, M. ve Rostami, R. (2008). Social participation, sense of community and social well being: A study on American, Italian and Iranian university students. Social Indicators Research, 89(1) ,97-112.
• Curtis, J.E., Grabb, E.G. ve Baer, D.E. (1992). Voluntary association membership in fifteen countries: A comparative analysis. American Sociological Review, 57, 139-152.
• Curtis, J.E., Baer, D.E. ve Grabb, E.G. (2001). Nations of joiners: Explaining voluntary association membership in democratic societies. American Sociological Review, 66(6), 783-805.
• Dekker, P., Van Den Broek, A. (1998). Civil society in comparative perspective: Involvement in voluntary associations in North America and Western Europe. International Journal of Voluntary and Nonprofit Organizations, 9(1), 11- 38.
• Erlinghagen, M., Hank, K. (2005). Participation of older europeans in volunteer work. MEA discussion papers, Mannheim, University of Mannheim
• Grant, A.M. (2012). Giving time, time after time: Work design and sustained employee participation ın corporate volunteering. The Academy of Management Review, 37(4), 589- 615.
• Hackl, F., Halla, M. ve Pruckner, G. J. (2012). Volunteering and the State. Public Choice, 151(3-4), 465-495.
• Hansen, H., S., Reinau, K., H. (2006). Who are the citizens in public participation GIS. Proceedings 25th Urban Data Management Symposium.Aallborg,14, 25-36.
• Higgs, G., Berry, R., Kidner, D. ve Langford, M. (2008). Using IT approaches to promote public participation in renewable energy planning: Prospects and challenges. Land use policy, 25(4). 596-607.
• Hustinx, L., Cnaan, R.A. ve Handy, F. (2010). Navigating theories of volunteering: A hybrid map for a complex phenomenon. Journal for the Theory of Social Behaviour, 40(4), 410-434.
• Huxley, K., Andrews, R. W., Downe, J. ve Guarneros-Meza, V. (2016). Administrative traditions and citizen participation in public policy: A comparative study of France, Germany, the UK and Norway. Aralık 2019 tarihinde http://orca.cf.ac.uk/72834/ adresinden erişildi.
• İçduygu, A., Meydanoğlu, Z. ve Sert, D.Ş (2011). Türkiye’de sivil toplum: Bir dönüm noktası. TÜSEV Yayınları, 51, 1-191
• Janoski, T., Musick, M. ve Wilson, J. (1998). Being volunteered? The impact of social participation and pro-social attitudes on volunteering!. Sociological Forum,13(3), 495-519.
• Kalaycıoğlu, E. (2002). State and civil society in Turkey: Democracy, development and protest. A.B. Sajoo (Der). Civil society in the Muslim world: Contemporary perspectives içinde (s. 247-272). London, I.B. Tauris.
• Kestellioğlu, G. (2011).Yerel demokrasi ve kent konseyleri: Kahramanmaraş örneği. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(1), 121-140.
• Keyman, F. (2004). Avrupa’da ve Türkiye’de sivil toplum. Sivil Toplum Geliştirme Merkezi STK Kapasite Geliştirme Eğitim Programı Ders Notları, 23, 1-14.
• Knill, C. (1998). Implementing European policies: The impact of national administrative traditions. Journal of Public Policy, 18(1), 1-28.
• Lam, P-Y. (2002).As the flocks gather: How religion affects voluntary association participation. Journal for the Scientific Study of Religion, 41(3), 405–422.
• Lee, Y-P., ve Brudney, J.,L. (2012). Participation in formal and informal volunteering implications for volunteer recruitment. Nonprofıt Management &Leadershıp, 23(2), 159-180.
• Loughlin, J., Peters, G. (1997). State traditions, administrative reform and regionalization. M. Keating, J. Loughlin (Der), The Political Economy of Regionalism içinde (s. 41-62). Routledge
• Mcallum, K. (2017). Volunteers/volunteering. The International Encyclopedia of Organizational Communication, 2-14.
• Önder, Ö. (2013). Yerelleşme ve yerel demokrasinin güçlendirilmesi bağlamında yerel katılım. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 9(18), 311-326.
• Palabıyık, H. (2011). Gönüllülük ve Yerel hizmetlere gönüllü katılım üzerine açıklamalar. Yönetim Bilimleri Dergisi, 9(1), 86-114
• Peters, B.G. (2008). The napoleonic tradition. International Journal of Public Sector Management, 21(2), 118-132.
• Rhodes, R.A.W. (1999). Traditions and public sector reform: Comparing Britain and Denmark. Scandinavian Political Studies, 22(4), 341-370.
• Ruiter, S., De Graaf, N.D. (2006).National context, religiosity, and volunteering: Results from 53 countries. American Sociological Review, 71, 191–210.
• Şebeke Araştırması (2014). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları 457, Birinci Baskı
• Van Deth, J.,W. (2001). Studying political participation:Towards a theory of everything?. Workshop Electronic Democracy: Mobilisation, Organisation and Participation via new ICTs”, Grenoble
• Van Deth, J.W. (2014). A conceptual map of political participation. Acta Politica, 49(3), 349–367.
• Wilson, J. (2000).Volunteering. Annual Review of Sociology, 26(1),215–240
• Yalçın, A. Z. (2015). Yerel yönetimlerde katılımcı bütçeleme. Yönetim ve Ekonomi, 22(2), 311-329.
• 2005 Tarihli İl Özel İdaresi ve Belediye Hizmetlerine Gönüllü Katılım Yönetmeliği, 12.11. 2019 tarihinde https://www.mevzuat.gov.tr/Metin.Aspx? MevzuatKod=7.5.9521&MevzuatIliski=0&sourceXmlSearch=il%20%C3%B6zel adresinden erişilmiştir.