Information Technologies Usage, Competence and Public Relations in Local Administrations: The Case of Kocaeli

Yıl 2020, Cilt: 16 Sayı: 29 Ekim Özel Sayısı, 3411 - 3435, 31.10.2020

Burcu Üzüm , Leyla Şenol

https://doi.org/10.26466/opus.734149

Öz

This research was aimed to measure the competence of local government employees regarding information technology usage, advantages of information technology usage and the perceptions about public relations practices. Screening model was used in the study. The research population consists of the employees of Izmit, Basiskele and Gölcük district municipality. In sampling selection, easy sampling method was preferred. The sample consists of 181 employees in Izmit, Basiskele and Golcuk municipalities. It was observed that the basic technology competencies and their sub-dimensions showed a positive relationship with public relations and their sub-dimensions. It is seen that the advantage and sub-dimensions of information technologies are in a positive relationship between public relations and sub-dimensions. It has been indicated that gender, income, marital status, position and seniority do not make any difference on basic technology competencies, information technology advantage and public relations. It was observed that age and education level among demographic variables made a difference on basic technology competencies, information technology advantage and public relations. It is possible to claim that as the basic technology competence levels of the employees increase, their level of information technology advantage and public relations perception also increase. Employees must use information technologies effectively to serve citizens appropriately. It is recommended that local governments take the training needs of their employees into account.

Anahtar Kelimeler

Local governments, Information technology usage, Competence and Public relations

Yerel Yönetimlerde Bilişim Teknolojileri Kullanımı, Yeterliği ve Halkla İlişkiler: Kocaeli Örneği

Öz

Bu araştırma ile yerel yönetim çalışanlarının bilişim teknolojileri kullanımı yeterliliği, bilişim teknolojileri kullanımının avantajları ve halkla ilişkiler uygulamaları hakkındaki algılarının ölçülmesi amaçlanmıştır. Çalışmada tarama modeli kullanılmıştır. Araştırma evrenini İzmit, Başiskele, Gölcük ilçe belediye çalışanları oluşturmaktadır. Örneklem seçiminde kolayda örneklem metodu tercih edilmiştir. Örneklem; İzmit, Başiskele ve Gölcük belediyelerindeki 181 çalışandan oluşmaktadır. Temel Teknoloji Yeterlikler ve alt boyutlarının halkla ilişkiler ve alt boyutlarıyla arasında pozitif bir ilişki görülmüştür. Bilişim teknolojileri avantajı ve alt boyutları halkla ilişkiler ve alt boyutları ile pozitif bir ilişki içerisindedir. Cinsiyet, gelir, medeni durum, pozisyon ve kıdemin temel teknoloji yeterlikler, bilişim teknolojileri avantajı ve halkla ilişkiler üzerinde farklılık yaratmadığı belirlenmiştir. Demografik değişkenlerden yaş ve eğitim düzeyinin temel teknoloji yeterlikler, bilişim teknolojileri avantajı ve halkla ilişkiler üzerinde farklılık yarattığı görülmüştür. Çalışanların temel teknoloji yeterlikler düzeyleri arttıkça bilişim teknolojileri avantajı, halkla ilişkiler algı düzeylerinin arttığını belirtmek mümkündür.. Vatandaşlara uygun bir şekilde hizmet vermek için çalışanların bilişim teknolojilerini etkin bir şekilde kullanması gerekmektedir. Yerel yönetimlerin çalışanlarının eğitim ihtiyaçlarını göz önünde bulundurması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Yerel yönetimler, Bilişim teknolojileri kullanımı, Yeterliği ve Halkla ilişkiler

Kaynakça

• Aktel, M. (2003). Küreselleşme ve Türk kamu yönetimi. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Alodalı, B. F., Tuncer, A., Usta, Sefa ve Halis, M. (2012). Yerel yönetimlerde e-belediyecilik uygulamaları: Akdeniz Bölgesi örneği. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 83-95.
• Anttiroiko, A.V. (2001). Toward the European ınformation society. Communications of the ACM, 44(1), 31-35.
• Atik, A. ve Taşçıoğlu, R. (2009). Radyo ve televizyonun yerel yönetimlerin halkla ilişkiler uygulamalarında iletişim yöntem ve aracı olarak kullanımı: Erzurum belediyeleri örneği. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 5(10), 159- 170.
• Aydın, M. (2008). Sosyal politika ve yerel yönetimler. İstanbul: Yedirenk Yayınları.
• Bagnolet, V. D. (2008). Communication et relations publiques. 10.2.2020 tarihinde http://www.villebagnolet.fr/index.php?pge=317 adresinden erişilmiştir.
• Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 32 470-483.
• Castells, M. (2000). Globalization & Identity in the network society: A rejoinder to calhoun, lyon and touraine. Prometheus, 4, 107-123.
• Coşkun, B. ve Turgay, U. (1999). Türkiye’de yerel yönetimlerin gelişimi. Muğla: Muğla Üniversitesi Yayınları.
• Dalziel, D. (2004),. Government online: A multi-country study of e-government usage, the world association of research professionals, ESOMAR Report.
• Değerli, A. (2016). Ağ toplumunun iletişimi ekseninde yerel yönetimlerin sosyal medya kullanım düzeyi: Kadıköy Belediyesi örneği. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 12(46), 63-79.
• Demir, N. ve Filiz, S. B. (2018). Kamu çalışanlarının bilgi ve iletişim teknolojilerini kullanım düzeylerinin incelenmesi: Sayıştay Başkanlığı örneği. Sayıştay Dergisi, 108, 149-174.
• Demirtaş, M. (2012). Yerel yönetimlerde bir halkla ilişkiler çalışması olarak sosyal paylaşım ağlarının kullanımı: Üsküdar Belediyesi örneği. E-Journal of New World Sciences Academy, 7(4), 291-314.
• Enticott, G. (2003). Researching Local Government Using Electronic Survey., Local Government Studies, 29(2), 52-67.
• Emini, F. T. ve Kocaoğlu, M. (2011), Bilişim teknolojileri kullanımının hizmet sunumuna etkileri: Konya İl Özel İdaresi örneği. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), 179-200.
• Eryılmaz, B. (1998). Kamu yönetimi. İstanbul: Erkam Matbaacılık.
• Flak, L. S., Olsen, D.H. and Wolcott, P. (2005). Local E-Government in Norway current status and emerging issues. Scandinavian Journal of Information Systems, 17(2), 41–84.
• Henden, H. B. ve Henden, R. (2005). Yerel yönetimlerin hizmet sunumlarındaki değişim ve e-belediyecilik. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 48-66.
• Kandil İngeç, Ş., Ağa, S. ve Şahingöz, M. (2014). Kız teknik ve meslek lisesi öğrencilerinin bilgi ve iletişim teknolojileri becerilerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 3(3), 350-364.
• Karbuz, H. (2003). Yerel yönetimler ve bilgi teknolojileri. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Köse, K. (2008), Korelasyon ve regresyon analizi. http://file.toraks.org.tr/TORAKSFD23NJKL4NJ4H3BG3JH/mse-ppt-pdf/Kenan_KOSE3.pdf. Adresinden erişilmiştri.
• Leenes, R. (2004). Local e-government in the Netherlands: From ambitious policy goals to harsh reality. Austrıan Academy of Scıences Vienna, 4(4), 1-23.
• Nadaroğlu, H. (2001). Mahalli idareler. İstanbul: Beta Basım.
• Parlak, B. ve Sobacı, Z. (2008), Kuram ve uygulamalarda kamu yönetimi ulusal ve global perspektifler. İstanbul: Alfa Aktüel.
• Rahman, H. (2010). Handbook of research on e-government readiness for information and service exchange: Utilizing progressive information communication technologies. Information Science References: New York.
• Ronaghan, S. A. (2002). Benchmarking e-government: A global perspective - assessing the progress of UN member states. United nations division for public economics and public administration report, New York.
• Sayımer, İ. (2015). Electronic government in publıc administration: an assessment of local government web sites in Turkey. Internatıonal Journal of Ebusiness And Egovernment Studies, 7(2), 1-16.
• Servon, L.J. ve Nelson, M. (2001). Community Technology centers and the urban technology gap. International Journal of Urban and Regional Research, 25(2), 419-426.
• Sezer, Ö. ve Vural, T. (2010). Kamu hizmetlerinin sunumunda devletin değişen rolü ve merkezi yönetim ile yerel yönetimler arasında yetki ve görev paylaşımı. Maliye Dergisi, 159, 203-219.
• Şehirli, F. (2018). Kobilerde halkla ilişkiler: Online halkla ilişkiler faaliyetlerinin iletişim performansı açısından rolü. Basılmamış Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya
• Sipahi, Ç. (2010). Sosyal Bilimlerde SPSS ile Veri Analizi. İstanbul: Beta Yayınevi.
• Tekinarslan, E. (2008). A valıdıty and relıabılıty study of the basıc technology competencıes scale for educators. Electronic Journal of Social Sciences, 7(26), 186-205.
• Tekin, V. N. (2014). SPPS uygulamalı istatistik teknikleri. Ankara: Seçkin Kitapevi.
• Teng, J.T.C., Grover, V. ve Fiedler, K. (1994). Re-designing Business Processes Using Information Technology. Long Range Planning, 27(1), 95-106.
• Ulusoy, A. ve Akdemir, T. (2002). Yerel yönetimler. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldırım, U. ve Öner, Ş. (2004). Bilgi toplumu sürecinde yerel yönetimlerde eğitim-bilişim teknolojisinden yararlanma: Türkiye’de e-belediye uygulamaları. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 3(1), 49-60.
• Yıldız, D. ve Uzunsakal, E. (2018). Alan araştırmalarında güvenilirlik testlerinin karşılaştırılması ve tarımsal veriler üzerine bir uygulama. Uygulamalı Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 14-28.
• Yüksel, F. (2005). Bilgi teknolojileri ve yerel yönetimler. SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi 10, 247-259.