Self-Oryantalizm ve Türkiye'de 2000 Öncesi Medyanın Rolü

Yıl 2021, Cilt: 17 Sayı: 35, 2179 - 2208, 31.03.2021

Tacettin Gökhan Özçelik

https://doi.org/10.26466/opus.856102

Cited By: 2

Öz

Self-oryantalizm, modern-ulus devletlerin oluşması sırasında; iradi olarak modernleştirici liderler tarafından, post-kolonyal dönemde ise modern kolonyalistler ile temas halindeki entelektüeller tarafından kolonyalizm sonrası uygulanan bir politik strateji olarak göze çarpmaktadır. Bir başka ifadeyle post-kolonyal medya ve post-kolonyal devlet pratiklerinde oryantalizm içselleştirilmiştir. Bu doğrultuda modernleştirici liderler tarafından inşa edilen self-oryantalizm, modernist bir içselleştirme süreci sonucunda meydana gelmiştir. Doğulunun kurgulanmasında, Batılı yalnız değildir. Doğu’nun bu manadaki kurgulanması işinde, bir o kadar da Doğu’nun kendi payı bulunmaktadır. İçinde yaşadığımız çağda self-oryantalizm fenomeninin dışında oryantalizm diye bir uygulamanın varlığı söz konusu bile değildir. Modernleşme dinamikleri sırasında oryantalizmin içselleştirilmesi durumu, bugün ki manasında oryantalizmin bir hegemonya-güç ilişkisine dönüşmesine sebebiyet vermiştir. Kendi kendini oryantalize etmek bireylerin ve toplumların kendilerini, kendilerine ait olmayan fikirler aracılığıyla anlamaları ve anlamlandırmalarıdır. Bireylerde ve toplumlarda kendilerine ait yanlış bilincin oluşumunda edebiyat, toplumlararası ilişkiler ile birlikte medyanın da yadsınamaz önemde rolü bulunmaktadır. Bu bir kendine yabancılaşma ve kendi kendisinin ötekisi haline gelme sürecidir. Bu çalışmada self-oryantalizmde medyanın rolü incelenmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Oryantalizm, Modernizm, Medeniyet, Ötekileştirme, Hegemonya

Self-Orientalism and the Media's Role in Turkey Before 2000

Öz

Self-orientalism stands out as a political strategy implemented voluntarily by modernizing leaders during the formation of modern-nation-states, and by intellectuals who are in contact with modern colonialists during the post-colonial period. In other words, orientalism has been internalized in post-colonial media and post-colonial state practices. In the age we live in, there is no orientalism apart from the phenomenon of self-orientalism. The internalization of orientalism during the dynamics of modernization has led to the transformation of orientalism into a hegemony-power relationship in today's sense. Self-orientalism is the individuals’ and societies’ understanding and interpretation of themselves through ideas that do not belong to them. In addition to the literature and inter-communal relations, the media plays an undeniably important role in the formation of the individuals’ and societies’ own false consciousness. This is a process of self-alienation and becoming the other of itself. In this study, the role of media in self-orientalism will be addressed.

Anahtar Kelimeler

Orientalism, Modernism, Civilization, Othering, Hegemony

Kaynakça

• Abdülmelik, E (1998). Krizdeki oryantalizm. İstanbul: Yöneliş Inc.
• Ahıska, M. (2005). Radyonun sihirli kapısı: Garbiyatçılık ve politik öznellik, İstanbul: Metis Inc.
• Bayraklı, E. and Yerlikaya, T. (2017), Müslüman toplumlarda İslamafobi: Türkiye örneği. Academic Ombudsman Journal, 4(7), 51-70.
• Bezci, B. and Çiftçi, Y. (2012). Self oryantalizm: İçimizdeki modernite ve/veya içselleştirdiğimiz modernleşme. Journal of Academic Inquiries, 7(1), 139-161.
• Bulut, Y. (2002), Oryantalizmin tarihsel gelişimi üzerine bazı değerlendirmeler. Marife Scientific Accumulation Journal, 2 (3), 13-38.
• Çırakman, A. (2002). Oryantalizm ve Edward Said. Journal of East-West Thought, Orientalism -I, 5 (20), 189- 208.
• Çırakman, A. (2007). Oryantalizmin batısı ve oryantalist söylemi. International Orientalism Symposium 9-10 December 2006, 105-118.
• Çifçi, Y. (2013). Self oryantalizm ve Türkiye’de Kürtler. Ankara: Orient Inc.
• Dirlik, A. (2006). Üçüncü Dünya hayaleti. Global Modernite ve Sosyalizm, Üçüncü Dünya Hayaleti, Globalite ve Çin Halk Cumhuriyeti, İstanbul: Salyangoz Inc. Yayınları, 61-91.
• Doğan, D. M. (2012). Batılılaşma ihaneti, Ankara: Yazar Inc.
• Kahraman, H. B., Keyman, F. (1998), Kemalizm, oryantalizm ve modernite. Journal of East-West Thought, East What? What is the West?,1(2), 75-88.
• Keyman, F., Mutman M., and Yeğenoğlu, M. (1996), Oryantalizm, hegemonya ve kültürel fark. İstanbul: İletişim Inc.
• Kula, O. B. (2012). Batı felsefesinde oryantalizm ve Türk imgesi. İstanbul: Turkey Isbank Cultural Publications.
• Mardin, Ş. (2017). Türkiye’de din ve siyaset. İstanbul: İletişim Yayınları
• Mutman, M. (2002), Şarkiyatçılık/oryantalizm. Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce Modernleşme ve Batıcılık, (p.189-211). vol.3, İstanbul:İletişim Inc.
• Okumuş, E. (2002). Güncelliğini yitirmiş bir oryantalizmden global sosyolojiye geçiş imkânı. Marife Scientific Accumulation Journal, 2(3),253-260.
• Özipek, B. B. (2005). 28 Şubat ve islamcılar. InMo¬dern Türkiye’de Siyasi Düşünce: İslamcılık (p.640-651)., İstanbul: İletişim Inc,
• Parla, J. (1985. Efendilik, şarkiyatçılık, kölelik. İstanbul: İletişim Inc.
• Said, E. (1998). Oryantalizm, sömürgeciliğin keşif kolu. İstanbul: İrfan Yayıncılık.
• Şirin, Y. (2019). Oryantalizm bağlamında Ferzan Özpetek Sineması, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.
• Şişli, F. (2017). Reklamlarda oryantalizm ve oryantalist söylem: THY ve Coca Cola örneği. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.
• Temel, M. (2020). Türkiye’de basın-iktidar ilişkileri çerçevesinde islamofobik söylem.Journal of Media and Religion Studies, 3(1), 39-51.
• Yavuz, H. (1993). Modernleşme, oryantalizm ve islam. İstanbul: Boyut Inc.
• Yeğenoğlu, M. (2003), Sömürgeci fanteziler, oryantalist söylemde kültürel ve cinsel fark. İstanbul: Metis Inc.