A Scale Development Study on the Perception of Self-Efficiency in Instrument Performance Management

Yıl 2021, Cilt: 17 Sayı: 38, 5125 - 5160, 15.06.2021

Ümit Kubilay Can , Özlem Yorulmaz

https://doi.org/10.26466/opus.851048

Öz

In this study, it was aimed to develop a scale that can reveal the perceptions of professional music education students towards their own self-efficacy skills in instrument performance management. Is the instrument performance management self-efficacy scale developed in this descriptive study conducted in accordance with the scanning model valid and reliable? Answers to their questions were sought. The study group, Marmara University and consisted of 150 students in Kocaeli University Department of Music by professional music education students musical performance management factors affecting their self-efficacy for skill and researchers to determine the level of perception related to these factors, studies in Turkey and abroad A 5-point Likert-type scale consisting of a total of 49 items under five subject headings was developed by examining and within the framework of the opinions received from experts on the subject. When the 47 items of the Instrument Performance Management Self-Efficacy Scale are analyzed together, the high overall reliability coefficient indicates that the scale can be used as a whole and the reliability (internal consistency) level is very high. The Instrument Performance Management Self-Efficacy Scale consists of 47 items and five sub-dimensions, and confirmatory factor analysis has been confirmed by the fit criteria, and it is understood that this model is theoretically and statistically appropriate.

Anahtar Kelimeler

Self-Efficacy, Performance Management, Instrument Performance, Music Education, Instrument Education

Çalgı Performans Yönetimi Öz-Yeterlik Algısı Ölçeği Geliştirme Çalışması

Öz

Bu çalışmada mesleki müzik eğitimi alan öğrencilerin çalgı performans yönetiminde kendi öz-yeterlik becerilerine yönelik algılarını ortaya koyabilecek bir ölçek geliştirmek amaçlanmıştır. Betimsel nitelikte ve tarama modeline uygun olarak yapılan bu çalışmada geliştirilen Çalgı performans yönetimi öz yeterlik algısı ölçeği geçerli ve güvenilir midir? Sorularına cevap aranmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, Marmara Üniversitesi ve Kocaeli Üniversitesi Müzik Bölümlerinde öğrenim gören toplam 150 öğrenci oluşturmaktadır. Mesleki müzik eğitimi alan öğrencilerin çalgı performans yönetim becerilerine yönelik öz-yeterlik algılarını etkileyen faktörleri ve bu faktörlere ilişkin algı düzeylerini belirlemek üzere araştırmacılar tarafından, Türkiye’de ve yurtdışında yapılan çalışmalar incelenerek ve konunun uzmanlarından alınan görüşler çerçevesinde, beş konu başlığı altında toplam 49 maddeden oluşan, 5’li Likert tipi bir ölçek geliştirilmiştir. Çalgı Performans Yönetimi Öz-Yeterlik Algısı Ölçeğinin 47 maddesi birlikte analiz edildiğinde, genel güvenirlik katsayısının fazla olması ölçeğin bir bütün olarak da kullanılabileceğini ve güvenirlik (iç-tutarlılık) düzeyinin çok yüksek olduğunu göstermektedir. Çalgı Performans Yönetimi Öz-Yeterlik Algısı Ölçeğinin 47 madde ve beş alt boyuttan meydana geldiği, doğrulayıcı faktör analizi uyum kriterleri ile de teyit edilmiş ve bu modelin kuramsal ve istatistiksel açıdan uygun olduğu anlaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Öz Yeterlilik, Performans Yönetimi, Çalgı performans, Çalgı Eğitimi, Müzik Eğitimi

Kaynakça

• Akkoyunlu, B. ve Orhan, F. (2003). Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi (böte) bölümü öğrencilerinin bilgisayar kullanma öz yeterlik inancı ile demografik özellikleri arasındaki ilişki. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 2(3), 86-93.
• Albayrak, C. ve Bulut, D. (2020). Güzel sanatlar lisesi viyolonsel öğrencilerinin çalgı performansı öz yeterlik inançlarına yönelik bir inceleme.TURAN:Stratejik Araştırmalar Merkezi, 12(46), 266-269.
• Altındağ, M. (2008). Hacettepe üniversitesi eğitim fakültesi öğrencilerinin yürütücü biliş becerileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Arseven, A. (2016). Öz yeterlilik: bir kavram analizi. Electronic Turkish Studies, 11(19), 63-80.
• Babacan, E. ve Küçükosmanoğlu, O. (2015). Müzik eğitimi anabilim dalı öğrencilerinin zaman yönetimi becerileri.e-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 6(2), 36-50.
• Bandura, A. (Ed.) (1995). Self-Efficacy in changing societies. New York: Cambridge University Press.
• Baydoğan, E. (2007). Kariyer yönetimi. Eğitişim Dergisi, 16, 1-13.
• Bayramkaya, E. Toros, F. ve Cengiz, Ö. (2005). Ergenlerde sosyal fobi ile depresyon, öz kavram, sigara alışkanlığı arasındaki ilişki.Klinik Psiko farmakoloji Bülteni,15(4), 165.
• Butler G. ve F. McManus (1998). Psychology; a veryshortinstruction. Oxford: Oxford UniversityPress.
• Büyüköztürk, Ş. (2004). Veri analizi el kitabı. 3. Baskı, Ankara: Pegem .
• Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. 7. Baskı, Ankara: Pegem .
• Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem .
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş., ve Demirel, F. (2018). Bilimsel araştırma yöntemleri. 24. Baskı, Ankara: Pegem .
• Çelik, A. ve Akgemci, T. (1998). Girişimcilik kültürü ve KOBİ’ler. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, s.238.
• Çırakoğlu, O. C. (2013). Sahnedeki düşman: müzisyenlerde performans kaygısı üzerine bir gözden geçirme. Türk Psikoloji Yazıları, 16(32) 95-106.
• Çorbacı, S. (2010). İlköğretim okullarındaki performans yönetimi uygulamaları ile yönetici ve öğretmenlerin örgütsel bağlılıkları arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
• Daft, R. (1997). Management. 4. Basım, The Dryden Press, Florida.
• Deci, E. And R. Ryan (2000). The what and why of goal pursuits: Human needs and the self-determination of behavior. Pychological Inquiry, 11(4), 227-268.
• Dilmaç, O.ve İnanç, C. (2015). Sınıf öğretmenlerinin görsel sanatlar dersine yönelik öz yeterlik düzeyleri. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(2), 382-400.
• Doğan, C. ve Tecimer, B. (2019). Müzik öğretmenliği lisans programı öğrencilerinin müzik performans kaygı düzeyleri (Ankara-Gazi Üniversitesi Örneği). Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 507-523.
• Fındıkçı, İ. (1999). İnsan kaynakları yönetimi. İstanbul: Alfa Yayınları, s.343.
• Gül, H. ve Avcı, M. (2018). Kurumsal itibarın kariyer yönetimi üzerindeki etkileri: KTMÜ örneği. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 20(34), 53-69.
• Gün, E. (2014). Piyano performansı öz yeterlik ölçeğinin geliştirilmesi ve uygulanması Yayınlanmamış Doktora Tezi, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Burdur.
• Gün, F. ve Büyükgöze, H.(2015). Araştırma görevlilerinin bireysel gelişimin inisiyatifinde öz yeterliğin rolü. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(2), 418-432.
• Helvacı, M. Akif (2002). Performans yönetimi sürecinde performans değerlendirmenin önemi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35(1-2), 155-169.
• Hewett, R. (2016). Examining the relationship between workplace rewards and the quality of motivational experience; a self-determination theory perspective. Yayınlanmamış Doktora Tezi ,LondonÜniversitesi.
• Ivancevich, J. Donnelly, J. ve Gibson, J. (1980). Managing for Performance. Business Publications, s.563.
• Kan, A. (2014). Albert Bandura ve sosyal öğrenme kuramı. Öğrenme öğretme kuram ve yaklaşımları. (Ed: Filiz, S. B.), Ankara: Pagem Akademi Yayınevi.
• Kalkandelen, H. (1997). Örgütlerde yeniden yapılanma ve norm kadro. Ankara: Anı Yayınları.
• Karagöz, Y. (2017). SPSS ve AMOS uygulamalı nicel-nitel-karma bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kutluca, A. Y. (2018). Öğretmen öz-yeterliğinin motivasyon ve epistemolojik ve pedagojik inanç sistemleri açısından incelenmesi. Cumhuriyet International Journal of Education, 7(2), 175-192.
• Leech, N. L., Barrett, K. C., ve Morgan, G. A. (2005). SPSS for intermediate statistics: Use and interpretation. Lawrance Erlbaum Associates Publishers, London.
• Locke, E. A., ve Latham, G. P. (1990). Work motivation and satisfaction: Light at the end of the tunnel. Sage Publications, Inc. onbehalf of the Association for Psychological Science , 1(4), 240-246.
• Mayer, R. E. (2003). Learning and Istruction. New Jersey, Merril PrenticeHall.
• Okakın, N.(2008).Kariyer yönetiminin bazı insan kaynakları fonksiyonları ile ilişkisi üzerine bir çalışma. Öneri; 8(30), 1-8.
• Otacıoğlu, S. (2017). Müzik öğretmeni adaylarının öz etkililik-yeterlilik düzeylerinin incelenmesi. Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19, 171-178.
• Özçimen, A. ve Burubatur, M. (2012). Eğitim fakülteleri müzik eğitimi ana bilim dallarında birinci sınıf 1. ve 2. yarıyıl viyolonsel eğitiminde en çok kullanılan metot etüt ve egzersizler. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 27, 185-194.
• Öztürk, Ü. (2006). Organizasyonlarda performans yönetimi. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Peeters, M. A. ve Rutte, C. G. (2005). Time management behavior as a moderator for the job demand-control interaction.Journal of Occupational Health Psychology, 10, 64-75.
• Pintrich, P. R. (2002). The role of meta cognitive knowledge in learning, teaching ,and assessing. Theory In to Practice, 41(4), 219-225.
• Pugh, D. (1991). Organizational behaviour. Prentice Hall Interneational, UK.
• Şeker, S. S. (2016). Development of instrument performance self-efficacy scale/ çalgı performansına ilişkin öz-yeterlik ölçeğinin geliştirilmesi. Journal of Human Sciences, 13(3), 5150-5162.
• Senemoğlu, N. (2007). Gelişim, öğrenme ve öğretim: kuramdan uygulamaya. 13. Baskı, Ankara: Gönül Kitabevi.
• Slavin, R. E. (2000). Educational psychology: Theory and practice. Allynand Bacon, Boston.
• Şimşek, Ö.F. (2007). Yapısal eşitlik modellemesine giriş, temel ilkeler ve lisrel uygulamaları. Ankara: Ekinoks Yayınları.
• Sipahi, B., Yurtkoru, E. S., ve Çinko, M. (2006). Sosyal bilimlerde SPSS’le veri analizi. İstanbul: Beta.
• Tabachnick, B. G., ve Fidell, L. S. (2013). Using multivariate statistics. 6th edition, Pearson Education, Boston.
• Tavşancıl, E. (2006). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Tastepe, H. (2001). Kariyer yönetiminin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Ana Bilim Dalı, Sakarya.
• Uçan, A. (2018). Müzik eğitimi temel kavramlar –ilkeler-yaklaşımlar ve Türkiye’ deki durum. Ankara: Arkadaş yayınevi.
• Yağışan, N. (2004).Çalgı icracılarında kas-iskelet problemleri ve nedenleri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11, 561-574.
• Yetik, S. S. (2017). Çevrimiçi öz düzenleyici öğrenme ortamında meta bilişsel desteğin öz düzenleme becerisine etkisi.Cumhuriyet International Journal of Education, 6(1), 107-122.
• Yıldız, C. (2014). Müziksel işitme, okuma ve yazma öz yeterlilik ölçeği’nin geliştirilmesi ve müzik öğretmeni adaylarının öz yeterlilik düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
• Yolcu, S. (2008). İstanbul ili resmi ilköğretim okullarında öğretmen performans yönetimi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi.
• Yurt, E. ve Kurnaz, A. (2016). Özel yetenekli öğrencilerin matematik öz-yeterlik kaynaklarının matematik kaygıları üzerindeki etkilerinin incelenmesi. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 5(4), 347-360.
• Yüner, B. (2018). Örgüt temelli öz saygı ve örgütsel duygusal bağlılığa ilişkin öğretmen görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 19(4), 777-799.