Citizen Journalism in Terms of Potential for Creating a New Public Sphere

Yıl 2021, Cilt: 18 Sayı: 42, 6025 - 6053, 13.10.2021

Nihal Paşalı Taşoğlu , Sema Çağlayan

https://doi.org/10.26466/opus.893723

Öz

With the development of communication and information technologies, societies are experiencing a transition towards a "network society" and individuals are discovering how to move from the “consumer status” to the “producer status”by using technology. İndividuals acquire practices on creating collective perceptions, uniting around different ideas, and increasing participatory culture in the society that interacts with various communication networks. These improvements bring to mind the concept of citizen journalism and the search for new public spheres in which individuals can act relatively more free independent from the state and the market economy. The aim of the study is to discuss whether the concept of citizen journalism can be positioned as a new public space in terms of its characteristics. In this context, primarily,, public sphere approaches and the concept of citizen journalism were emphasized, and then the public sphere nature of citizen journalism was discussed in the context of new public sphere approaches shaped within media, internet and social networks. The method used in this study is the literature review. As a result, it is concluded that providing the new public sphere in terms of the characterization of citizen journalism depends on its independence from economic-political status, being away from oppression, monopolization and censorship, and also it depends on providing equal participation and equal representation of all views.

Anahtar Kelimeler

Citizen Journalism, Public Sphere, New Public Sphere, Media, Internet

Yeni Kamusal Alan Oluşturma Potansiyeli Bakımından Yurttaş Gazeteciliği

Öz

İletişim ve bilgi teknolojilerinin gelişimi ile birlikte toplumlar “ağ toplumuna” doğru bir geçiş yaşamakta ve bireyler teknolojiyi kullanarak tüketici konumundan üretici konumuna nasıl geçeceklerini keşfetmektedirler. Ve yine bireyler, çeşitli iletişim ağlarıyla etkileşimde olan toplumda kolektif algı oluşturma, farklı fikirler etrafında birleşme ve katılımcı kültürü yükseltme üzerine pratikler edinmektedirler. Bu gelişmeler, bireylerin devletten ve piyasa ekonomisinden bağımsız olarak görece daha özgür davranabilecekleri yeni kamusal alan arayışlarını ve yurttaş gazeteciliği kavramını akıllara getirmektedir. Çalışmanın amacı, yurttaş gazeteciliği kavramının taşıdığı özellikler bakımından yeni bir kamusal alan olarak konumlandırılıp konumlandırılamayacağını tartışmaktır. Bu bağlamda öncelikle kamusal alan yaklaşımları ve yurttaş gazeteciliği kavramı üzerinde durulmuş, devamında yurttaş gazeteciliğinin kamusal alan niteliği, medya, internet ve sosyal ağlar dahilinde şekillenen yeni kamusal alan yaklaşımları bağlamında ele alınarak tartışılmıştır. Çalışmada kullanılan yöntem literatür taramasıdır. Sonuç olarak yurttaş gazeteciliğinin sahip olduğu özellikler itibari ile yeni kamusal alan niteliğini sağlaması, ekonomi politiğinin bağımsız olmasına; baskı, tekelleşme ve sansürden uzak olmasına; katılımcılıkta eşitliğin sağlamasına ve tüm görüşlerin eşit şekilde temsil edilebilmesine bağlı olduğu çıkarımına varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yurttaş Gazeteciliği, Kamusal Alan, Yeni Kamusal Alan, Yeni Medya, İnternet

Kaynakça

• Allan, S. and Thorsen, E. (2019). Yurttaş gazetecilik: küresel perspektifler. (İ. S. Temizalp, Çev.). İstanbul: Epsilon (2009).
• Arendt, H. (1998). Human condition. London: The University of Chicago Press.
• Askeroğlu, E. D. ve Karakulakoğlu, S. E. (2019). Geleneksel medyadan yeni medyaya geçiş sürecinde değişen gazetecilik yurttaş gazeteciliği: Kuşaklar üzerine bir araştırma. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(1), 508-537.
• Atabek, N. (2002). Kamuoyu, medya ve demokrasi. Kurgu Dergisi, 19, 223-238.
• Avcı, A. (2010). Medya ve televizyon araştırmalarında kamusal alan tartışmalarına giriş. Marmara İletişim Dergisi, 17(17), 21-43.
• Bruns, A., Wilson, J. and Saunders, B. (2019). Sosyal ağ olarak yurttaş gazetecilik: 2007 Avustralya federal seçimlerini haberleştirmek. S. Allan ve E. Thorsen, (Der.) Yurttaş gazetecilik: küresel perspektifler içinde (s.261-273). (Çev. İ. S. Temizalp). İstanbul: Epsilon.
• Castells, M. (2008). The new public sphere: global civil society, communication networks, and global governance. The Annals of the American Academy of Political And Social Science, 616(1), 78-93.
• Cottle, S. (2019). Önsöz. S. Allan ve E. Thorsen, (Der.) Yurttaş gazetecilik: Küresel perspektifler içinde (s.9-14). (Çev. İ. S. Temizalp). İstanbul: Epsilon.
• Çalışkan, O. (2014). Kamusal alan bağlamında ağ toplumu ve yeni kamusal alan arayışı. Maltepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 1(1), 41-62.
• Çebi, Murat S. (2013). Gabriel Tarde’in izinde medyanın işlev ve etkilerini yeniden gözden geçirmek. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 36, 1-28.
• Çelebi, A. (2004). Kamusal alan ve sivil toplum: siyasal bir değerlendirme. M. Özbek, (Der.) Kamusal alan içinde (s.237-284). İstanbul: Hil Yayın.
• Dahlgren, P. (2005). The internet, public spheres, and political communication: Dispersion and deliberation. Political Communication, 22(2), 147-162.
• Fraser, N. (1990). Rethinking the public sphere: a contribution to the critique of actually existing democracy. Social Text, Theory, Culture, Ideology, 25(26), 56-80.
• Fuchs, C. (2020). Sosyal medya: eleştirel bir giriş. (D. Saraçoğlu ve İ. Kalaycı, Çev.). İstanbul: NotaBene Yayınları. Giddens, A. (2001). Sosyoloji: Eleştirel bir giriş. (Ü. Yıldız, Çev.). Ankara: Phonix Yayınevi.
• Goode, L. (2009). Social news, citizen journalism and democracy. New Media & Society, 11(8), 1287-1305.
• Grunig, J. E. and Repper, F. C. (2005). Stratejik yönetim, kamular ve gündemler. J. E. Grunig, (Der.) Halkla ilişkiler ve iletişim yönetiminde mükemmellik içinde (s.131-172), (Çev. E. Özsayar). İstanbul: Rota.
• Habermas, J. (2004). Kamusal alan. M. Özbek, (Der.) Kamusal alan içinde (s.95-102) İstanbul: Hil Yayın.
• Habermas, J. (2018). Kamusallığın yapısal dönüşümü. (T. Bora ve M. Sancar, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları (1962).
• İrvan, Süleyman (2017). Yurttaş gazeteciliği nedir, ne değildir? 24.05.2020 tarihinde https://suleymanirvan.blogspot.com adresinden erişildi.
• Kahraman, M. D. (2019). Kamusal alanın dönüşümü ve kentsel mekânın iletişimsel niteliği üzerine düşünmek. Planlama Dergisi, 29(3), 195-201.
• Khiabany, G. and Sreberny, A. (2019). İran’ın hikâyesi: Hangi yurttaşlar, hangi gazetecilik? S. Allan ve E. Thorsen, (Der.), Yurttaş gazetecilik: küresel perspektifler içinde (ss.163-176), (Çev. İ. S. Temizalp). İstanbul: Epsilon.
• Köselerli, B. (2017) Yeni medya ortamının yeni kamusal alan olarak kullanımı üzerine bir değerlendirme. Humanities Science (NWSAHS),12(1), 51-64.
• Kperogi, F. A. (2011) Cooperation with the corporation? CNN and the hegemonic cooptation of citizen journalis through İReport.com. New Media & Society, 13(2), 314-329.
• Liu, S. B., Palen, L., Sutton, J., Hughes, A.L. and Vieweg, S. (2019). Kriz olayları sırasında yurttaş foto muhabirliği. S. Allan ve E. Thorsen, (Dek.), Yurttaş gazetecilik: Küresel perspektifler içinde (s.67-90), (Çev. İ. S. Temizalp). İstanbul: Epsilon.
• Nip, J. (2006). Exploring the second phase of public journalism. Journalism Studies, 7(2), 212–36.
• Odabaş, U. K. (2018). Tarihsel süreçte kamusal alanın yapısal dönüşümü ve Habermas. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(Özel Sayı), 2051-2066.
• Özbek, M. (2004a). Giriş: Kamusal alanın sınırları. M. Özbek, (Der.), Kamusal alan içinde (s.19-91). İstanbul: Hil Yayın.
• Özbek, M. (2004b). Giriş: Kamusal-özel alan, kültür ve tecrübe. M. Özbek, (Der.) Kamusal alan içinde (s.443-500). İstanbul: Hil Yayın.
• Papacharissi, Z. (2009). The virtual sphere 2.0: The internet, the public sphere and beyond. A. Chadwick ve P. Howard (Der.). Routledge handbook of internet politics içinde (s.230-245). London: Routledge.
• Saka, E. (2012). Siber medya sonrası kamusal alan ve gazetecilik pratikleri. Folklor Edebiyat Dergisi, 18(72). 35-50.
• Sonwalkar, P. (2019). Hindistan’da yurttaş gazetecilik: tanınma politikaları. S. Allan ve E. Thorsen, (Der.), Yurttaş gazetecilik: Küresel perspektifler içinde (s.105-117), (Çev. İ. S. Temizalp). İstanbul: Epsilon.
• Sparks, C. (2003). The contribution of online newspapers to the public sphere: A United Kingdom case study. Trends in Communication, 11(2), 111-126.
• Taylor, C. (1992). Modernity and the rise of public sphere. The Tanner Lectures on Human Values, February, , 205-260.
• Thompson, J., B. (2019). Medya ve modernite. (S. Öztürk, Çev.). İstanbul: Kırmızı Yayınları.
• Trenz, H. (2009). Digital media and the return of the representative public sphere. Working Paper, 6, 1-21.
• Uzun, R. (2006). Gazetecilikte yeni bir yönelim: Yurttaş gazeteciliği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2006(16), 633-656.
• Van Dijk, J. (2016). Ağ toplumu. (Ö. Sakin, Çev.). İstanbul: Epsilon Yayınevi (2012).