Sustainability Communication in Higher Education Institutions: Scale Development and Validation Study

Yıl 2024, Cilt: 21 Sayı: 5, 257 - 273, 15.10.2024

Mehmet Alper Akdemir , Canan Gamze Bal

https://doi.org/10.26466/opusjsr.1511496

Öz

This article aims to develop and validate the Sustainability Communication Scale in higher education institutions. An eight-step process proposed by DeVellis (2022) was applied to develop the scale, which consists of 32 items capable of measuring the level of sustainability communication in Turkish universities. A total of 1291 participants, comprising 109 academics and 1182 students, participated in the study. Expert opinion analysis, KMO and Barlett tests, exploratory and confirmatory factor analyses, Cronbach's alpha, composite reliability, and partial correlation analyses were all used to check the scale's validity and reliability. According to the results of the exploratory factor analysis using the principal components method, the scale consists of 4 factors: environmental sustainability communication, social sustainability communication, economic sustainability communication, and sustainability of communication. The general structure and measurement of the scale have been validated by confirmatory factor analysis. The internal consistency coefficient found using Cronbach's alpha was .769; internal consistency coefficients found using composite reliability were .875(F1), .888 (F2), .866(F3), .882(F4). The findings indicate that the scale is a valid and reliable measurement tool.

Anahtar Kelimeler

Sustainability, Sustainable Development, Sustainability Communication, Scale Development, Sustainability in Higher Education Institutions.

Yükseköğretim Kurumlarında Sürdürülebilirlik İletişimi: Ölçek Geliştirme ve Geçerlik Çalışması

Öz

Bu makalede Yükseköğretim Kurumlarında Sürdürülebilirlik İletişimi Ölçeğinin geliştirilmesi ve doğrulanması amaçlanmıştır. Ölçek geliştirmek için DeVellis (2022) tarafından ortaya konulan sekiz aşamalı süreç uygulanmıştır. Ölçek Türk üniversitelerinin sürdürülebilirlik iletişiminin düzeyini ölçebilecek 32 maddeden oluşmaktadır. 109 akademisyen ve 1182 öğrenciden oluşan toplam 1291 kişi araştırmaya katılmıştır. Ölçeğin geçerliği ve güvenirliği; uzman görüşü analizi, KMO ve Barlett testleri, açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri, Cronbach Alpha, birleşik güvenirlik, kısmi korelasyon analizleri kullanılarak test edilmiştir. Temel bileşenler (principal components) yöntemi ile ortaya çıkan açımlayıcı faktör analizi sonuçlarına göre ölçeğin 4 faktörden oluştuğu belirlenmiştir: Çevresel sürdürülebilirlik iletişimi, sosyal sürdürülebilirlik iletişimi, ekonomik sürdürülebilirlik iletişimi ve iletişimin sürdürülebilirliği. Ölçeğin genel yapısı ve ölçümü doğrulayıcı faktör analizi ile doğrulanmıştır. Cronbach Alpha analizi kullanılarak bulunan iç tutarlılık katsayısı .769; birleşik güvenirlik kullanılarak bulunan iç tutarlılık katsayıları .875(F1), .888 (F2), .866(F3), .882(F4) olarak ölçülmüştür. Bulgular ölçeğin geçerli ve güvenilir bir ölçüm aracı olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Yükseköğretim Kurumlarında Sürdürülebilirlik, Sürdürülebilirlik, Sürdürülebilir Kalkınma, Sürdürülebilirlik İletişimi, Ölçek Geliştirme

Etik Beyan

Bu makale, yazarın yüksek doktora tezinden üretilmiştir. Çalışma sırasında tüm etik kurallara uyulmuş olup, ilgili kurumların etik kurullarından gerekli onaylar alınmıştır. Araştırma sürecinde katılımcıların bilgilendirilmiş onamları alınmış ve gizlilik ilkelerine titizlikle uyulmuştur. Yazarlar, bu çalışmanın hazırlanması sırasında herhangi bir çıkar çatışması içinde olmadıklarını ve çalışmanın finansal destek almadığını beyan ederler. Bu çalışma, daha önce başka bir yerde yayınlanmamış olup, yalnızca bu dergide değerlendirilmek üzere sunulmuştur.

Kaynakça

• Adomßent, M., & Godemann, J. (2011). Sustainability communication: An integrative approach. In J. Godemann & G. Michelsen (Eds.), Sustainability Communication: Interdisciplinary Perspectives and Theoretical Foundations (pp. 27-37). Berlin: Springer.
• Akbayır, Z. (2019). Halkla ilişkiler perspektifinden kurumsal sürdürülebilirlik iletişimi ve bir örnek olay incelemesi. Uluslararası Halkla İlişkiler ve Reklam Çalışmaları Dergisi, 2(1), 39-71.
• Akdemir, M. A. (2023). Yükseköğretim kurumlarında sürdürülebilirlik iletişimi ölçeği geliştirme çalışması (Doctoral dissertation). Retrieved from https://tez.yok.gov.tr. Accessed March 23, 2024.
• Amabile, S., Conte, F., Vollero, A., & Siano, A. (2022). Measuring and evaluating CSR information and involvement strategies on corporate Facebook Pages. Italian Journal of Marketing, 342-369. https://doi.org/10.1007/s43039-022-00053-0
• Amey, L., Plummer, R., & Pickering, G. (2020). Website communications for campus sustainability: An analysis of Canadian universities. International Journal of Sustainability in Higher Education, 21(3), 531-556. https://doi.org/10.1108/IJSHE-04-2019-0137
• Arın Saydam, Z. (2014). Sürdürülebilir iletişimin kurumsal sürdürülebilirliğe etkisi: İşletmeler örneğinde karşılaştırmalı uygulama (Doctoral dissertation). Retrieved from https://tez.yok.gov.tr. Accessed March 23, 2024.
• Arief, N. N., Famiola, M., Pratama, A. P., Anggahegari, P., & Putri, A. N. A. (2022). Sustainability communication through bio-based experiential learning. MDPI Sustainability, 14(5204), 1-17. https://doi.org/10.3390/su14095204
• Atmaca, A. C., Kıray, S. A., & Pehlivan, M. (2019). Development of a measurement tool for sustainable development awareness. International Journal of Assessment Tools in Education, 6(1), 80-91. https://doi.org/10.21449/ijate.518099
• Aversano-Dearborn, V., Paz, A., Fischer, D., Gruen, D., Gullien-Hanson, G., & Vergragt, P. (2018). Communicating for sustainable consumption and production WG: Scoping document. Systems of Sustainable Consumption & Production (SSCP). Retrieved from https://sscp.futureearth.org/future-earth-sscp. Accessed January 3, 2023.
• Ayre, C., & Scally, A. J. (2014). Critical values for Lawshe’s content validity ratio. Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 47(1), 79-86. https://doi.org/10.1177/0748175613513808
• Baghoor, G. K. K., Rasool, I., Wahid, & Latif, A. (2017). Corporate sustainability – Scale development study. Education and Information Management, XI(3), 293-316.
• Barbier, E. B., & Burgess, J. C. (2017). The sustainable development goals and the systems approach to sustainability, economics: The open access. Open-Assessment E-Journal, 11(28), 1-22. http://dx.doi.org/10.5018/economics-ejournal.ja.2017-28
• Baş, T. (2003). Anket: Anket Nasıl Hazırlanır? Anket Nasıl Uygulanır? Anket Nasıl Değerlendirilir? (2nd ed.). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Baviera-Puig, A., Gómez-Navarro, T., García-Melón, M., & García-Martínez, G. (2015). Assessing the communication quality of CSR reports. A case study on four Spanish food companies. MDPI Sustainability Journal, 7, 11010-11031. https://doi.org/10.3390/su70811010
• Bayhantopçu, E., & Özuyar, P. G. (2021). Sürdürülebilir üniversitelerin yönetişim - strateji çalışmaları ve ı̇letişimi ı̇çin karşılaştırma bazlı bir yaklaşım önerisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 45, 396-402. https://doi.org/10.52642/susbed.929913
• Brown, T. A. (2006). Confirmatory factor analysis for applied research. New York: The Guilford Press.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri (Geliştirilmiş 13.baskı). Pegem Akademi.
• Cahyandito, M. F. (2010). Pembangunan berkelanjutan, ekonomi dan ekologi, sustainability communication dan sustainability reporting. Jurnal Bisnis dan Manajemen. Retrieved from https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=1670708
• Castello, A. B., & Osborne, J. W. (2005). Best practices in exploratory factor analysis: Four recommendations for getting the most from your analysis. Practical Assessment, Research, and Evaluation, 10(7), 1-9. https://doi.org/10.7275/jyj1-4868
• Cattel, R. B. (1978). The scientific use of factor analysis in behavioral and life sciences. New York: Plenum Press.
• Creswell, J. W. (2014). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches (4th ed.). California: Sage Publications Inc.
• Cronbach, L. J., & Meehl, P. E. (1955). Construct validity in psychological tests. Psychological Bulletin, 52(4), 281-302. https://doi.org/10.1037/h0040957
• Djordjevic, A., & Cotton, D. R. E. (2011). Communicating the sustainability message in higher education institutions. International Journal of Sustainability in Higher Education, 12(4), 381-394. https://doi.org/10.1108/14676371111168296
• Demirci, K. (2022). Sürdürülebilirlik iletişimi ve sürdürülebilirlik kavramı: Türkiye bankacılık sektörü web sitesi ve sürdürülebilirlik raporları örneğinde bir analiz. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, Özel Sayı, e5-e22. https://doi.org/10.17829/turcom.1017774
• DeVellis, R. F. (2022). Ölçek geliştirme: Kuram ve uygulamalar (Üçüncü basımdan çeviri, T. Totan, Trans.). İstanbul: Nobel Yayınevi.
• Doğru, B. (2014). Sürdürülebilirlik ve İletişimin Sürdürülebilirliği. EKOIQ Dergisi, 2014(Mayıs). Retrieved from https://www.ekoiq.com/wpcontent/uploads/2022/05/ekoiqsayi39.pdf. Accessed on 20.03.2024.
• Dyllick, T., & Hockerts, K. (2002). Beyond the business case for corporate sustainability. Business Strategy and the Environment Journal, 11(2), 130-141. https://doi.org/10.1002/bse.323
• Etikan, I., Musa, S. A., & Alkassim, S. S. (2016). Comparison of convenience sampling and purposive sampling. American Journal of Theoretical and Applied Statistics, 5(1), 1-4. http://dx.doi.org/10.11648/j.ajtas.20160501.11
• Fabrigar, L. R., Wegener, D. T., MacCallum, R. C., & Strahan, E. J. (1999). Evaluating the use of exploratory factor analysis in psychological research. Psychological Methods, 4(3), 272-299. http://dx.doi.org/10.1037/1082-989X.4.3.272
• Ferraz, F. A. D., & Gallardo-Vaqzquez, D. (2016). Measurement tool to assess the relationship between corporate social responsibility, training practices and business performance. Journal of Cleaner Production, 129, 659-672. https://doi.org/10.1016/j.jclepro.2016.03.104
• Field, A. (2005). Discovering statistics using SPSS (2nd ed.). California: Sage Publications.
• Filippo, D., Benayas, J., Pena, K., & Sanchez, F. (2020). Communication on sustainability in Spanish universities: Analysis of websites, scientific papers and impact in social media. MDPI Sustainability 2020 Journal, 2020(12), 1-21. https://doi.org/10.3390/su12198278
• Fischer, D., Lüdecke, G., Godemann, J., Michelsen, G., Newig, J., Rieckmann, M., & Schulz, D. (2016). Sustainability communication. In H. Heinrichs, P. Martens, G. Michelsen, & A. Wiek (Eds.), Sustainability science (pp. 139–148). Berlin: Springer.
• Genç, R. (2017). The importance of communication in sustainability & sustainable strategies. Procedia Manufacturing, 2017(8), 511-516. https://doi.org/10.1016/j.promfg.2017.02.065
• Godemann, J., & Michelsen, G. (2011b). Sustainability communication: An introduction. In J. Godemann & G. Michelsen (Eds.), Sustainability Communication: Interdisciplinary Perspectives and Theoretical Foundations (pp. 3-11). Berlin: Springer.
• GREENMETRIC. (2022). Overall Rankings 2022. https://greenmetric.ui.ac.id/rankings/overall-rankings-2022. Accessed 05.07.2023.
• Gutterman, A. S. (2020). Introduction to sustainability reporting and communications. https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=3833977. Accessed 21.05.2023.
• Gürbüz, S., & Şahin, F. (2018). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri: Felsefe-Yöntem-Analiz (5th ed.). Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Hamani, K. (2019). Developing a Corporate Sustainability Performance Evaluation Model of the UAE Construction Contractors (Doctorate Thesis). Retrieved from https://www.ros.hw.ac.uk/handle/10399/4209. Accessed 12.03.2024.
• Heinrichs, H. (2011). Participation: Empowerment for sustainable development. In J. Godemann & G. Michelsen (Eds.), Sustainability Communication: Interdisciplinary Perspectives and Theoretical Foundations (pp. 187-198). Berlin: Springer.
• Hinkin, T. R. (1998). A brief tutorial on the development of measures for use in survey questionnaires. Organizational Research Methods, 2(1), 104-121. https://doi.org/10.1177/109442819800100106
• Karagöz, Y., & Bardakçı, S. (2020). Bilimsel Araştırmalarda Kullanılan Ölçme Araçları ve Ölçek Geliştirme (1st ed.). İstanbul: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Karakoç, F. Y., & Dönmez, L. (2014). Ölçek geliştirme çalışmalarında temel ilkeler. Tıp Eğitimi Dünyası Dergisi, 40, 39-49. https://doi.org/10.25282/ted.228738
• Kassing, J. W., Johnson, H. S., Kloeber, D. N., & Wentzel, B. R. (2010). Development and validation of the environmental communication scale. Environmental Communication, 4(1), 1-21. https://doi.org/10.1080/17524030903509725
• Katiliute, E., Daunoriene, A., & Katkute, J. (2014). Communicating the sustainability issues in higher education institutions World Wide Webs. Paper presented at the 19th International Scientific Conference; Economics and Management 2014, Riga, 2014(156), 23-25. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.11.129
• Kaya, Z., Özten Anay, M., & Girgin, M. C. (2014). Anadolu Üniversitesi engelliler entegre yüksekokulu mezunlarının sosyal paylaşım ağları yoluyla izlenmesi süreci. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(Özel Sayı), 139-159. http://dx.doi.org/10.17240/aibuefd.2015.15.0-5000128648
• Kilbourne, W. E. (2004). Sustainable communication and the dominant social paradigm: Can they be integrated?. Marketing Theory Journal, 4(3), 187-208. https://doi.org/10.1177/1470593104045536
• Kuşay, Y. (2020). Kurumsal Sürdürülebilirlik İletişimi Uygulamaları (Genişletilmiş 2. Baskı). Konya: Eğitim Yayınevi.
• Kuşku Özdemir, E. (2019). Kamusal İletişimde Çatışma Yönetimi ve İletişim Becerileri: Belediye Çalışanlarına Yönelik Bir Araştırma (Doktora Tezi). Retrieved from https://tez.yok.gov.tr. Accessed 23.03.2024.
• Lähtinen, K., Toppinen, A., Suojanen, H., Stern, T., Ranacher, L., Burnard, M., & Kuzman, M. (2017). Forest sector sustainability communication in Europe: A systematic literature review on the contents and gaps, current forestry reports. Forest Policy, Economics and Social Research, 2017(3), 173–187. https://doi.org/10.1007/s40725-017-0063-2
• Lawshe, C. H. (1975). A quantitative approach to content validity. Personnel Psychology, 28(4), 563-575. https://doi.org/10.1111/j.1744-6570.1975.tb01393.x
• Lertpratchya, A. P., Besley, J. C., Zwickle, A., Takashi, B., & Whitley, C. T. (2017). Assessing the role of college as a sustainability communication channel. International Journal of Sustainability in Higher Education, 18(7), 1-26. https://doi.org/10.1108/IJSHE-09-2016-0172
• Lock, I., & Seele, P. (2017). Measuring credibility perceptions in CSR communication: A scale development to test readers’ perceived credibility of CSR reports. Management Communication Quarterly, 31(4), 584-613. https://doi.org/10.1177/0893318917707592
• Lock, I., & Schulz-Knappe, C. (2018). Credible corporate social responsibility (CSR) communication predicts legitimacy evidence from an experimental study. Corporate Communications: An International Journal, 24(1), 2-20. https://doi.org/10.1108/CCIJ-07-2018-0071
• McDonagh, P. (1998). Towards a theory of sustainable communication in risk society: Relating issues of sustainability to marketing communications. Journal of Marketing Management, 14(6), 591-622. http://dx.doi.org/10.1362/026725798784867699
• Mebratu, D. (1998). Sustainability and sustainable development: Historical and conceptual review. Environmental Impact Assessment Review, 18(6), 493-520. https://doi.org/10.1016/S0195-9255(98)00019-5
• Newig, J., Schulz, D., Fischer, D., Hetze, K., Laws, N., Lüdeck, G., & Reckman, M. (2013). Communication regarding sustainability: Conceptual perspectives and exploration of societal subsystems. MDPI Sustainability Journal, 5(7), 2976-2990. https://doi.org/10.3390/su5072976
• Nunnally, J. C. (1978). Psychometric Theory (2nd ed.). New York: McGraw-Hill.
• Oçak, Z. (2018). Sustainability concept in context of economy politics of communication and brands (Doctoral dissertation). Retrieved from https://tez.yok.gov.tr. Accessed 23.03.2024
• Oxford English Dictionary. (n.d.). Sustainability. Retrieved March 2, 2024, from https://www.oed.com/search/dictionary/?scope=Entries&q=sustainability&tl=true
• Özdemir, Ş. (2023). Sürdürülebilirlik iletişimi bağlamında sürdürülebilir tüketimin reklam mesajlarına yansıması: Fairy ve Finish örneği. Başkent Üniversitesi Ticari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(21), 21-48. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/jcsci/issue/76359/1244000
• Özgen, E. (2022). Sürdürülebilirlik iletişimi ve halkla ilişkiler. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, Özel Sayı, e1-e4. http://dx.doi.org/10.17829/turcom.1106292
• Parguel, B., Benoît-Moreau, F., & Larceneux, F. (2011). How sustainability ratings might deter ‘greenwashing’: A closer look at ethical corporate communication. Journal of Business Ethics, 102, 15-28. https://doi.org/10.1007/s10551-011-0901-2
• Patton, M. Q. (2001). Qualitative Research & Evaluation Methods (3rd ed.). New York: Sage Publications.
• Purvis, B., Mao, Y., & Robinson, D. (2019). Three pillars of sustainability: In search of conceptual origins. Sustainability Science, 14, 681-695. https://doi.org/10.1007/s11625-018-0627-5
• Raykov, T. (1997). Estimate of composite reliability for congeneric measures. Applied Psychological Measurement, 21(2), 173-184. https://doi.org/10.1177/01466216970212006
• Servaes, J., & Lie, R. (2015). New challenges for communication for sustainable development and social change: A review essay. Journal of Multicultural Discourses, 10(1), 124-148. http://dx.doi.org/10.1080/17447143.2014.982655
• Sezen Gültekin, G., & Argon, T. (2020). Development of organizational sustainability scale. Sakarya University Journal of Education, 10(3), 507-531. http://dx.doi.org/10.19126/suje.757529
• Siano, A., Conte, F., Amabile, S., & Piciocchi, P. (2016). Communicating sustainability: An operational model for evaluating corporate websites. MDPI Sustainability Journal, 8(9), 1-16. https://doi.org/10.3390/su8090950
• Signitzer, B., & Prexl, A. (2008). Corporate sustainability communications: Aspects of theory and professionalization. Journal of Public Relations Research, 20(1), 1-19. https://doi.org/10.1080/10627260701726996
• Stevens, J. P. (2002). Applied multivariate statistics for the social sciences (4th ed.). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates Publishers.
• Streiner, D. L. (1994). Figuring out factors: The use and misuse of factor analysis. The Canadian Journal of Psychiatry, 39(3), 135-140. https://doi.org/10.1177/070674379403900303
• Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2001). Using multivariate statistics. Boston: Allyn and Bacon.
• Tanç, Ş. G., Tanç, A., Çardak, D., & Yağlı, İ. (2022). Türkiye‘deki üniversitelerin sürdürülebilirlik çalişmalarinin incelenmesi. Muhasebe ve Denetime Bakış Dergisi, 2022(66), 83-100. https://doi.org/10.55322/mdbakis.1063261
• Tetrevova, L., Vavra, J., & Munzarova, S. (2021). Communication of socially-responsible activities by higher education institutions. MDPI Sustainability Journal, 13(2), 1-17. https://doi.org/10.3390/su13020483
• Toraman, S. (2021). Karma yöntemler araştırması: kısa tarihi, tanımı, bakış açıları ve temel kavramlar. Nitel Sosyal Bilimler, 3(1), 1-29. https://doi.org/10.47105/nsb.847688
• Ural, Z. G. (2013). Kurumsal İletişim Çalışmalarının Sürdürülebilirliği Açısından Kurumsal Sosyal Sorumluluk Uygulamaları (Doctoral dissertation). https://tez.yok.gov.tr Retrieved on: 23.03.2024
• WCED, (1987). Our Common Future, World Commission on Environment and Development, Oxford University Press. https://sustainabledevelopment.un.org/content/documents/5987our-common-future.pdf
• Weder, F., Karmasin, M., Krainer, L., & Voci, D. (2021). Sustainability communication as critical perspective in media and communication studies—An introduction. In F. Weder, L. Krainer, & M. Karmasin (Eds.), The sustainability communication reader: A reflective compendium (pp. 1-12). Berlin: Springer.
• Wut, T. M., Lee, D., Ip, W. M., & Lee, S. W. (2021). Digital sustainability in the organization: Scale development and validation. MDPI Sustainability Journal, 13(6), 1-14. https://doi.org/10.3390/su13063530
• Yalçın, S. (2021). Ölçek Geliştirme ve Uyarlama Süreci Bilgi Notu. Retrieved from http://egitim.ankara.edu.tr/wp-content/uploads/sites/347/2021/06/Olcek-Gelistirme-ve-Uyarlama.Bilgi-notu.-Doc.-Dr.-Seher-Yalcin.pdf Retrieved on: 06.06.2023
• Yaşlıoğlu, M. M. (2017). Sosyal bilimlerde faktör analizi ve geçerlilik: keşfedici ve doğrulayıcı faktör analizlerinin kullanılması. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 46(Özel Sayı), 74-85. Retrieved from http://dergipark.ulakbim.gov.tr/iuisletme
• YÖK. (2023). 2022-2023 Öğretim Yılı Yükseköğretim İstatistikleri. Retrieved from https://istatistik.yok.gov.tr/ Retrieved on: 13.06.2023
• Yurdugül, H. (2005). Ölçek geliştirme çalışmalarında kapsam geçerliği için kapsam geçerlik indekslerinin kullanılması. XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresinde sunulmuş bildiri, Pamukkale Üniversitesi, Denizli. Retrieved from https://yunus.hacettepe.edu.tr/~yurdugul/3/indir/PamukkaleBildiri.pdf
• Ziemann, A. (2011). Communication Theory and Sustainability Discourse. In J. Godemann & G. Michelsen (Eds.), Sustainability Communication: Interdisciplinary Perspectives and Theoretical Foundations (pp. 89-96). Berlin: Springer.
• Zink, K. J., Steimle, U., & Fischer, K. (2008). Human factors, business excellence and corporate sustainability: Differing perspectives, joint objectives. In K. J. Zink (Eds.), Corporate Sustainability as a Challenge for Comprehensive Management (pp. 3-15). Berlin: Springer.