Öz
Glukokortikoidler, güçlü antiinflamatuar, antiallerjik, immünsüpresif etkileri nedeniyle birçok inflamatuar, allerjik ve otoimmün hastalığın tedavisinde kullanılan ilaçlardır. Glukokortikoid bağımlı osteoporoz, sekonder osteoporozun ve 50 yaş altında görülen osteoporozun en sık nedeni olmakla birlikte osteoporozun en sık iyatrojenik nedenidir. Glukokortikoidlerin kemik üzerindeki baskın etkisi, kemik formasyonunun bozulmasıdır. Kemik mineral yoğunluğunda azalma glukokortikoidlerin hızlı etkilerindendir. Fraktal analiz (FA), trabeküler kemik gibi karmaşık yapıların incelenmesinde kullanılan matematiksel bir ölçüm tekniğidir ve sayısal olarak fraktal boyut (FB) değeriyle ifade edilir. Bu çalışmanın amacı sistemik glukokortikoid kullanan hastaların mandibulalarının FA metoduyla değerlendirilmesidir. Anamnez kayıtları baz alınarak sistemik glukokortikoid kullandığı tespit edilen hastaların panoramik radyografları restrospektif olarak tarandı. FA metodu kullanılarak glukokortikoid kullanan hastaların mandibular kemiklerinin trabeküler yapısı kontrol hastalarıyla karşılaştırıldı. Çalışmamızda 69 glukokortikoid kullanan hasta ve 69 sistemik olarak sağlıklı kontrol hastası mevcuttu. Panoramik radyograflar üzerinde ölçümler için 4 farklı alan ramus (İA1), angulus (İA2), mental foramen önü (İA3), mandibular kortikal alan (İA4) manuel olarak seçildi. FB, ImageJ programı ile hesaplandı. Bulgular: Hasta ve kontrol gruplarında dört farklı lokalizasyona ait FB ölçümleri sonucuna göre, İA1, İA2, İA3 lokalizasyonlarında iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. (p=0.227, 0.268, 0.271) İA4’te yapılan ölçümler arasında ise istatistiksel olarak anlamlı bir fark vardı. (p=0.046) Hasta grubunda İA4’teki FB ölçümlerinin ortalaması, kontrol grubuna göre daha düşüktü. FB değerinin yüksek olması kemik trabekülasyon yoğunluğu ile doğru orantılı bir veridir. Bu çalışmada glukokortikoid kullanan hastalarda İA4’te FB’de anlamlı azalma gözlenmiştir. Mandibular kemik dokusunda değişikliklere yol açabilen ilaç kullanan hastalarda kemikte trabekülasyon kayıplarını değerlendirmede FA kullanılabilecek bir yöntemdir.