0-2 Yaş Bebeğe Sahip Babaların Baba-Bebek Bağlanması ve İlişkili Faktörlerin İncelenmesi

Yıl 2021, , 306 - 315, 26.12.2021

Melike Pündük Yılmaz , Besey Ören , Pınar Tarhan

https://doi.org/10.38108/ouhcd.894434

Cited By: 4

Öz

Amaç: 0-2 yaş bebeği olan ailelerde baba-bebek bağlanması ve bağlanmayı etkileyen faktörleri belirlemektir.
Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel olarak yapılan çalışma; Ocak ve Haziran 2018 tarihlerinde, İstanbul’daki bir Aile Sağlığı Merkezi’nde yürütüldü. Araştırma 0-2 yaşında bebeği olan 150 baba ile tamamlandı. Veriler; Baba- Bebek Bağlanma Ölçeği ve Baba- Bebek Tanıtım Formu kullanılarak toplandı. Çalışma verileri, tanımlayıcı istatistiksel metodlar, bağımsız örneklem t testi, Tek Yönlü Varyans analizi (ANOVA), Tukey Testi ve Pearson Korelasyon Testi ile yapıldı. Anlamlılık ise p<0,05 olarak kabul edildi.
Bulgular: Olguların yaşları 31.27±4.25, %55.3’ü üniversite/yüksekokul mezunu, %41.3’ü işçi, %55.3’ü 1-5 yıl arası evliydi. Babaların %57.3’ünün ilk çocuğu olup, %43.3’ü Karadeniz bölgesindendi. Bebeklerin yaşlarının ortalaması 12.27±11.54 aydı. Baba bebek bağlanmasında; babanın yaşı, evliliğin süresi, çocuk sayısı, eşi ile ilişkisinin durumu, ücretsiz izin kullanmak istemesi ve yaşadığı bölge etkili faktörler olarak bulunurken(p<0.05); bebeğin yaşı ve cinsiyetinin etkili olmadığı bulundu(p≥0.05).
Sonuç: Ege ve İç Anadolu bölgesinden gelen, ileri yaşta baba olan, çocuk sayısı birin üstünde olan, evlilik ilişkisini orta olarak tanımlayan babaların baba-bebek bağlanması kötü etkilenirken, evliliğinin ilk yıllarında, çocuk sayısı az ve çocuğunun bakımı için ücretsiz izin almayı düşünen babaların baba-bebek bağlanması olumlu etkilenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Aile, Baba, bebek, bağlanma

The Relationship of Fathers with Babies of 0-2 Years Old

Öz

Objective: The aim of this study is to determine father-infant attachment and the factors affecting attachment in families with 0-2 year-old babies.
Methods: A descriptive and cross-sectional study; It was conducted in a Family Health Center in Istanbul between January and June 2018. The research was completed with 150 fathers with a 0–2 year-old babies. Data’s: It was collected using the Father-Infant Introduction Form and the Father-Infant Attachment Scale. Study data were performed using descriptive statistical methods, independent sample t test, one-way analysis of variance (ANOVA), Tukey Test and Pearson Correlation Test. Significance was accepted as p <0.05.
Results: The ages of the cases were 31.27±4.25, 55.3% were university/college graduates, 41.3% were workers, 55.3% were married between 1-5 years. 57.3% of fathers were their first child, 43.3% were from the Black Sea region. The average age of the babies was 12.27±11.54 months. In father-baby attachment; While the age of the father, the duration of the marriage, the number of children, the status of his relationship with his wife, his willingness to take unpaid leave and the region he lives in were found to be effective factors (p <0.05); baby's age and gender were found to be ineffective(p≥0.05).
Conclusion: Father-infant bonding of fathers from the Aegean and Central Anatolia regions, who are older fathers, whose number of children are above one, and who define the marriage relationship as medium is affected worse, while fathers who are considering taking unpaid leave to care for their children are less affected in the first years of their marriage, baby attachment is affected more positively.

Anahtar Kelimeler

parent, Father, baby, attachment

Kaynakça

• Akarsu RH, Tuncay B, Alsaç SY. (2017). Anne-bebek bağlanmasında kanıta dayalı uygulamalar. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 6(4), 275-279.
• Bowlby J. (1982). Attachment and loss, attachment behaviour, Volume I: Attachment. 2nd Ed. New York: Basic Books, p. 177-264.
• Cabrera NJ, Fagan J, Farrie D. (2008). Explaining the longreach of fathers’ prenatal involvement on later paternal engagement. Journal of Marriage and the Family, 70 (5), 1094–1107. https://dx.doi.org/10.1111%2Fj.1741-3737.2008.00551.x. Condon JT, Corkindalea C, Boyce P. (2008). Assessment of postnatal paternal- infant attachment: Development of a questionnaire instrument. Journal of Reproductive and Infant Psychology, 26(3), 195–210. https://doi.org/10.1080/02646830701691335.
• Çakır Ö. (2008). Türkiye’ de kadının çalışma yaşamından dışlanması. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 31, 25-47.
• Dayton CJ, Walsh TB, Oh W, Volling B. (2015). Hushnowbaby: Mothers’ and fathers’ strategies for soothing their infants and Associated parenting outcomes. Journal of Pediatric Health Care, 29, 145-155. https://doi.org/10.1016/j.pedhc.2014.09.001
• Draper H. (2007). Paternity Fraud and Compensation for Misattributed Paternity. Journal of Medical Ethics, 33, 475-480. http://dx.doi.org/10.1136/jme.2005.013268.
• Fisher D, Khashu M, Adama EA, Feeley N, Garfield CF, Ireland J, Koliouli F, Lindberg B, Norgaard B, Provenzi L, Thomson-Salo F, Teijlingen E. (2018.) Fathers in neonatal units: Improving infant health by supporting the baby- father bond and mother-father coparenting. Journal of Neonatal Nursing, 1-7. https://doi.org/10.1016/j.jnn.2018.08.007. Gönüllü M, İçli G. (2001). Çalışma yaşamında kadınlar: Aile ve iş ilişkileri. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 25(1), 81-100.
• Grossman FK, Pollack WS, Golding, E. (1988). Fathers and children: Predicting the quality and quantity of fathering. Developmental Psychology, 24(1), 82-91. https://doi.org/10.1037/0012-1649.24.1.82
• Güleç D. (2010). Baba-bebek bağlanma ölçeği’ nin Türk toplumunda geçerlik ve güvenilirliğin incelenmesi. İzmir Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Kadın Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.
• Güleç D, Kavlak O. (2013). Baba-bebek bağlanma ölçeği’nin Türk toplumunda geçerlik ve güvenilirliğin incelenmesi. International Journal of Human Sciences, 10(2), 170-81.
• Kara M, Çetinkaya Ş. (2019). Türk toplumunda babalık kavramı ve baba- bebek bağlanmasında hemşirelik. Türkiye Klinikleri Hemşirelik Bilimleri, 11(2), 200-210. http://doi.org/10.5336/nurses.2018-62565.
• Kartal YA, Erişen B. (2020). 6-12 aylık bebeği olan babaların bebeklerine bağlanma durumu ve ilişkili faktörler, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 8(2), 44-49. https://doi.org/10.24998/maeusabed.714408. Kavlak O, Şirin A. (2007). Anne ve babaya ait bağlanma ve hemşirenin rolü, Ege Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 23(2), 183-184.
• Kuruçırak Ş. (2010). 4-12 aylık bebeğı̇ olan babaların, babalık rolü algısı ile bebek bakımına katılımı arasındakı̇ ilı̇şkı̇. Antalya Akdeniz Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Doğum ve Kadın Hastalıkları Hemşireliği Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.
• Kuruçırak Ş, Kulakaç Ö. (2014). The experiences and involvements of fathers during 4-12 months of their children’s lives: a mixed method study. Turk Journal of Public Health, 2014, 12(2), 113- 126. https://doi.org/10.20518/thsd.24549.
• Kuzucu Y. (2011). Değişen babalık rolü ve çocuk gelişimine etkisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(35), 79-91.
• Lowdermik D, Perry SE. (2004). Maternity&Women’s Health Care (8 thed). Philadelphia: Mosby&Evolve, p. 402-656.
• Maighan M. (2006). Mercer’s Becoming a MotherTheory in Nursing Practice. Edit. Alligood MR.,3. Nursing theory: utilitization&application, Mosby Comp. St. Louis Missouri, p. 393-410.
• Mikulincer M, Shaver PR. (2007). Boosting Attachment Security to Promote Mental Health, Prosocial Values and İnter-Group Tolerance. Psychological Inguiry, 18(3),139-156. https://doi.org/10.1080/10478400701512646.
• Noh NI, Yeom HA. (2017). Development of the Korean Paternal-Fetal Attachment Scale (K- PAFAS). Asian Nursing Research, 98- 106. https://doi.org/10.1016/j.anr.2017.05.001.
• Nordahl KB. (2014). Early father-child interaction in a father-friendly context. Norway (Doctoral Thesis): Bergensis Universitas.
• Işık S, Çetişli NE. (2020). Paternal depresyon ve baba-bebek bağlanması arasındaki ilişki. Çukurova Medical Journal, 45(4), 1663-1671. https://doi.org/10.17826/cumj.779530.
• Özçatal EÖ. (2011). Ataerkillik, toplumsal cinsiyet ve kadının çalışma yaşamına katılma. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(1), 21-39.
• Paulson JF, Dauber SE, Leı̇ferman JA. (2010). Parental Depression, Relationship Quality, and Nonresident Father Involvement with their Infants. Journal of FamilyIssues, 32(4), 528- 549. https://doi.org/10.1177%2F0192513X10388733.
• Premberg A, Hellström AL, Berg M. (2008). Experiences of thefirstyear as father. Journal of Compilation, 22, 56-63. https://doi.org/10.1111/j.1471-6712.2007.00584.x.
• Rutter M, Eric T. (2002). Child and Adolescent Psychiatry (4th ed.). India: Blackwell, p. 1056-1057.
• Seçer Z, Çeliköz N, Yaşa S. (2007). Bazı kişisel özelliklerine göre okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden çocukların babalarının babalığa yönelik tutumları. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Selçuk Üniversitesi, 18, 425- 438.
• Semerci B. (2009). Birlikte büyütelim, çocuk ruh sağlığı (Özel Baskı). İstanbul: Alfa Yayınları, p. 69-101.
• Şahin H, Demiriz S. (2014). Beş altı yaşında çocuğu olan babaların, babalık rolünü algılamaları ile aile katılım çalışmalarını gerçekleştirmeleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 18(1), 273- 294.
• Üstünöz A, Güvenç G, Akyüz A, Oflaz F. (2010). Comporison of maternal and paternal fetal Attachment in Turkish couples. Midwifery, 26(2), 1-9. https://doi.org/10.1016/j.midw.2009.12.006.
• Vallin E, Nestander H, Wells MB. (2019). A literature review and meta-ethnography of fathers’ Psychological health and received social support during unpredictable complicated childbirths. Midwifery, 68, 48–55. https://doi.org/10.1016/j.midw.2018.10.007.
• Yago S, Hirose T, Okamitsu M, Okabayashi Y, Hiroi K, Nakagawa N, Omori T. (2014). Differences and similarities between father-infact interaction and mother-infant interaction. Journal of Medicaland Dental Sciences, 61, 7-16. https://doi.org/10.11480/610102.
• Yu CY, Hung CH, Chan TF, Yeh CH, Lai CY. (2012). Prenatal predictors for father–infant attachment after childbirth. Journal of Clinical Nursing, 21,1577–1583. https://doi.org/10.1111/j.1365-2702.2011.04003.x.