The Iconography of Birds Offered at the Temple After Childbirth in Byzantine Art

Yıl 2025, Sayı: 7, 52 - 58, 29.03.2025

Ozan Hetto

https://doi.org/10.62425/palmet.1615349

Öz

The continuation of the lineage through childbirth and the role of motherhood are among the most significant attributes that sanctify a woman. By nature, the menstrual cycle and postpartum bleeding have led, especially in monotheistic religions, to the perception of a woman's blood as impure during these periods. During this time, entering the temple, participating in worship, and engaging in marital relations were considered sinful and prohibited. According to Jewish beliefs, a purification ritual had to be performed after childbirth by offering a pair of birds (doves or pigeons) at the temple.
These offerings, in accordance with Jewish traditions, were sacrificial in nature. In Christian art, depictions of this ritual are encountered in scenes such as the Presentation of Jesus or Mary in the Temple. The practice, rooted in Jewish tradition, continued until the crucifixion of Jesus, who was perceived as the ultimate sacrifice. In Christianity, Jesus' self-sacrifice on the cross symbolically abolished animal offerings, leading to the replacement of doves with other elements.
This study examines the ritual of offering birds after childbirth and its reflections in Byzantine art. In particular, the Presentation of Jesus in the Temple scenes highlights the traces of birds presented as purification offerings by women. Furthermore, specific examples reveal varying depictions of this ritual. This work aims to analyze the artistic transformation and reinterpretation of women’s purification offerings, specifically bird sacrifices, within the context of Byzantine art.

Anahtar Kelimeler

Byzantine Art, Women, Postpartum Purification, Bird Depictions, Christian Iconography

Bizans Sanatında Doğum Sonrası Mabede Sunulan Kuşların İkonografisi

Öz

Kadının doğurarak soyu sürdürmesi ve anne olması onu kutsallaştıran en önemli özelliğidir. Doğası gereği menstrüasyon döngüsü ve doğum sonrası kanama süresi özellikle tek tanrılı dinlerde kadının kanının bu süreçte kirli kabul edilmesine yol açmıştır. Bu dönemde tağınağa girmesi, ibadet etmesi ve eşiyle cinsel birliktelik yaşaması günah kabul edilip yasaklanmıştır. Yahudi inancı gereğince doğumdan sonra tapınağa bir çift kuş (güvercin ya da kumru) sunarak arınma töreni gerçekleştirilmelidir. Yahudi geleneklerine uygun olarak gerçekleştirilen bu sunular birer kurban niteliği taşımakla birlikte Hristiyan resim sanatında İsa’nın ya da Meryem’in tapınağa taktimi sahnelerinde bu ritüele dair tasvirler ile karşılaşılmaktadır. Yahudi geleneğinde uygulanan bu ritüel, İsa’nın çarmıhta kendini kurban edişine kadar devam etmiştir. Ancak Hristiyanlıkta, İsa’nın nihai kurban olarak kabul edilmesi, hayvan kurbanını sembolik anlamda sonlandırmış ve güvercinlerin yerini başka unsurlara bırakmasına yol açmıştır.
Bu çalışma, doğum sonrası tapınağa adak sunma ritüelini ve bu ritüelin Bizans tasvir sanatındaki yansımalarını incelemektedir. Özellikle, İsa’nın Mabede Takdimi sahnelerinde, kadınların arınma adakları olarak sunulan kuşların izleri dikkat çekmektedir. Bununla birlikte, spesifik örneklerde bu ritüelin farklı tasvir biçimleri de görülmektedir. Çalışma, Bizans resim sanatında kadınların arınma ritüeli olan yakmalık kuş sunularını ele alarak, bu ritüelin sanatsal bağlamdaki değişim ve dönüşümünü analiz etmeyi amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler

Bizans Sanatı, Kadın, Doğum Sonrası Arınma, Kuş Tasvirleri, Hıristiyan İkonografisi

Kaynakça

• Göbeklı Tepe and Karahan Tepe in the Context of Socıal Stratıfıcatıon. Karadeniz Uluslararası Bilimsel Dergi, 1(56), 122-142.
• Baldock, J. (1990). The Elements of Christian Symbolism. Great Britain.
• Berman, S. (1973). The Status of Women in Halakhic Judaism. Tradition: A Journal of Orthodox Jewish Thought, 2(14), 5–28.
• Bonnefoy, Y. (2000). Antik Dünya ve Geleneksel Toplumlarda Dinler ve Mitolojiler Sözlüğü I. Ankara.