KALKINMA KAVRAMININ FARKLI BOYUTLARI EKSENİNDE YEREL DÜZEYDE SÜRDÜRÜLEBİLİR KALKINMA UYGULAMALARI: KIRŞEHİR ÖRNEĞİ

Yıl 2017, Cilt: 13 Özel Sayı: 1, 15 - 32, 20.11.2017

Mustafa Kocaoğlu

Öz

Yönetsel
bağlamda ortaya çıkan paradigma değişimi, belli kavramlar üzerinden ifade
edilmeye başlanmıştır. Kalkınma ve sürdürülebilir kalkınma kavramı da bunlardan
bazılarıdır. Bu bağlamda kalkınma ekseninde beliren bu değişim, ekonomik
temelli klasik kalkınma anlayışının yerine toplumsal ve çevresel kaygıların da
gözetildiği sürdürülebilir bir kalkınma anlayışına yönelmektedir.
Sürdürülebilir kalkınmanın en somut uygulaması ise mikro ölçekte ve yerel
düzeyde kendisini göstermektedir. Bu çalışmada da öncelikle kalkınmanın farklı
düzeylerdeki görünümleri incelenmiş ve kalkınma kavramı, küresel, ulusal,
bölgesel ve yerel ölçekte açıklanmaya çalışılmıştır. Daha sonra sürdürülebilir
kalkınma kavramı çok yönlü bir bakış açısıyla tanımlanmış, özellikle yerel
düzeyde sürdürülebilir kalkınma uygulamalarına da temel oluşturacak şekilde,
sürdürülebilir kalkınmanın uygulama bileşenleri ve alt temaları ifade edilmeye
çalışılmıştır. Çalışmanın uygulama kısmında ise Kırşehir ilinin kalkınma
sürecinin sürdürülebilir kalkınmanın bir takım bileşenleri çerçevesinde
incelenmesi uygun görülmüştür. Bu amaçla Kırşehir’de yaşayan vatandaşlara anket
uygulanmış ve çeşitli istatistiki analizler neticesinde bir takım verilere
ulaşılmıştır. Buna göre Kırşehir’de yerel düzeyde sürdürülebilir kalkınmanın
gerçekleştirilmesine yönelik girişimlerin olduğu ve uygulama sonuçlarının
ortaya çıkmaya başladığı ancak, bu sürecin henüz sona ermediği ve çeşitli
bileşenler açısından halen eksiklikler olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Kalkınma, Sürdürülebilir Kalkınma, Yerel Sürdürülebilir Kalkınma

Kaynakça

• BİÇER, İ. (2009). Bir Bölgesel Kalkınma Projesi Olarak Güneydoğu Anadolu Projesi’nin (GAP) Ulusal Kalkınmadaki Yeri, Ulusal Kalkınma ve Yerel Yönetimler, 4. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyum Bildirileri, Cilt-1, 585-602. BOSSEL, H. (1999). Indicators for Sustainable Development: Theory, Method, Applications, A Report to the Balaton Group, Canada:IISD. BOZLAĞAN, R. (2004). Sürdürülebilir Gelişme Kavramı Üzerine Yapılan Tartışmalara Bir Bakış, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 18, Sayı 3-4, 1-19. DARLOW, A. (1996). Cultural Policy and Urban Sustainability: Making a Missing Link, Planning Practice and Research, Vol. 11, No. 3, 291-301. DOĞAN, A. E. (2009), Ulusaldan Yerele Kalkınma Söylemi ve Yerel Yönetimlerin Disipline Edilmesi, Ulusal Kalkınma ve Yerel Yönetimler, 4. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyum Bildirileri, TODAİE Yayını, Cilt-1, 15-25. GÖYMEN, K. (2012). Yerel Kalkınma Önderi ve Paydaşı Olarak Belediyeler, https://research.sabanciuniv.edu/1427/1/ KorelGoymen.pdf. (02.02.2012) GÜRLÜK, S. (2010). Sürdürülebilir Kalkınma Gelişmekte Olan Ülkelerde Uygulanabilir Mi?, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, Ekim, Cilt 5, Sayı 2, 85‐99. HAŞTEMOĞLU, H. Ş. (2006). 1960’larda Sürdürülebilirlik ve Kentleşme: Isparta, İstasyon Caddesi Örneği, SÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, Mimarlık Anabilim Dalı, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Isparta. ISLAM S.M.N., M. Munasinghe ve M. Clarke (2003). Making Long-Term Economic Growth More Sustainable: Evaulating the Costs and Benefits, Ecological Economics, Vol. 47, 149–166. IULA-EMME (2002), Sürdürülebilir Kalkınma ve Yönetişim, Birleşmiş Milletler Sürdürülebilir Kalkınma Dünya Zirvesi Türkiye Ulusal Raporu- TEMA III, İstanbul: IULA-EMME Yayını. KARABULUT, T. (2007). Türkiye’de Bölgesel Kalkınma Politikaları ve Kurumsal Gelişmelerle İlgili Genel Bir Değerlendirme, Hüseyin Özgür-Muhammet Kösecik (Ed.), Yerel Yönetimler Üzerine Güncel Yazılar-II içinde (s.738-761), Ankara: Nobel Yayınları. KAYA, E. (2013). Kent Yönetiminde Yeni Yaklaşım, Yerel Kalkınma Yönetimi, http://erolkaya.com/wp-content/uploads/yky.pdf (21.07.2013). KAYA, E. (2012). Yerel Kalkınma Yönetimi, http://erolkaya.com/wp-content/uploads/yerelkalkinmayonetimi.pdf, (15.02.2012). KAYA, Z. (2009). Ulusal, Bölgesel ve Kırsal Kalkınmada Yerel Yönetimlerin Rolü, Ulusal Kalkınma ve Yerel Yönetimler, 4. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyum Bildirileri, TODAİE Yayını, Cilt-1, 27-33. KELEŞ, R. (2000). Kentleşme Politikası, Ankara: İmge Kitabevi. KHATOR, R. (1998). The New Paradigm: From Development Administration to Sustainable Development Administration, International Journal of Public Administration, Vol. 21, Issue 12, 1777-1801. KOÇAK, H. (2009), Yerel Kalkınmaya Katkısı Bağlamında Yerel ve Bölgesel Kalkınma Kuruluşlarının İşlevleri (Avrupa Örnekleri ve Türkiye), Ulusal Kalkınma ve Yerel Yönetimler, 4. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyum Bildirileri, TODAİE Yayını, Cilt-2, 727-733. MUNASINGHE, M. (2004). Environmental Macroeconomics -- Basic Principles, Munasinghe Institute for Development (MIND), Sri Lanka: Colombo. NEGİZ N. ve Yıldız Z. (2009). Yerel Yönetimler İçin Bir Kalkınma Dinamiği: Turizm (Isparta İncelemesi), Ulusal Kalkınma ve Yerel Yönetimler, 4. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyum Bildirileri, TODAİE Yayını, Cilt-2, 993-1008. NEMLİ, E. (2004). Sürdürülebilir Kalkınma: Şirketlerin Çevresel ve Sosyal Yaklaşımları, İstanbul: Filiz Kitabevi. PALABIYIK H. (2005). Sürdürülebilirlik ve Yerel Yönetimler: Uygulanabilirliği ve Ölçümü Üzerine, Hüseyin Özgür-Muhammet Kösecik (Ed.), Yerel Yönetimler Üzerine Güncel Yazılar-I içinde (s. 611-627), Ankara: Nobel Yayınları. REC, (2006). Avrupa Birliği Katılım Sürecinde Türkiye İçin Sürdürülebilir Kalkınma Yaklaşımları, Toplantı Sunumları ve Tartışmalar, Ankara: REC Yayını. REPETTO, R. (1986). World Enoughand Time, Succesful Strategies for Resource Management, New Haven, Conn: Yale University Press. SADİOĞLU, U. ve Öktem, M. Kemal (2009). Ulusal Kalkınmanın Döngüsü: Türkiye’nin Kalkınma Yönetimi Sorunsalı, Ulusal Kalkınma ve Yerel Yönetimler, 4. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyum Bildirileri, Cilt-1, 83-102. SARIKAYA, M. ve Kara, F. Z. (2007). Sürdürülebilir Kalkınmada İşletmenin Rolü: Kurumsal Vatandaşlık, Yönetim ve Ekonomi Dergisi, Cilt 14, Sayı 2, 221-233. SGK (2012). “SGK 2011 Faaliyet Raporu”, http://www.sgk.gov.tr/2011FaaliyetRaporu.pdf (30.12.2012). SİNEMİLLİOĞLU, M. O. (2009). Sürdürülebilir Bölgesel Kalkınma ve Türkiye Süreci, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Kış, Cilt 8, Sayı 27, 245-268. ŞAHİN, S. Z. (2009). Katılımcı Stratejik Planlamanın Yerel Kalkınma Çerçevesine Katkıları: Ankara Stratejik Planlama Süreci Örneği, Ulusal Kalkınma ve Yerel Yönetimler, 4. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyum Bildirileri, TODAİE Yayını, Cilt-1, 35-48. TEKİN, A. (2011). Küreselleşen Dünyada Bölgesel Kalkınma Dinamikleri, Kamu Politikaları ve Bölgesel Kalkınma Ajansları, Dumlupınar Ünv Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 29, Nisan, 37-48. TURGUT, N. (1997), Sürdürülebilir Kalkınmanın Sağlanmasında Katılımın Rolü, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, Cilt 52, Sayı 1, 701-715. TÜİK-ADNKS (2012), İllere göre il/ilçe merkezi ve belde/köy nüfusu – 2011, http://rapor.tuik.gov.tr/reports/rwservlet?adnksdb2&ENVID=adnksdb2Env&report=wa_turkiye_il_koy_sehir.RDF&p_il1=40&p_kod=2&p_yil=2011&p_dil=1&desformat=html (09.12.2012). TÜİK (2012). İl Düzeyinde Temel İşgücü Göstergeleri - Dönemi: 2010, http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=25 (30.12.2012). WCED (1987). Our Common Future, Oxford, New York: Oxford Uni. Press. YIKMAZ, R. F. (2011). Sürdürülebilir Kalkınmanın Ölçülmesi ve Türkiye İçin Yöntem Geliştirilmesi, Uzmanlık Tezi, Ankara: DPT Yayını, Yayın No. 2820.