Nietzsche, Batı
siyasal yaşamına damga vuran tarihsel eğilimi “demokratik hareket”in gelişimi
olarak değerlendirir. Ancak bu demokratik gelişim politik nihilizmin bir
tezahürü olan siyasal dekadansı ifade etmektedir. Demokratik değerlerin siyasal
yaşama egemen kılınmasında önemli rol oynayan devrim, söz konusu dekadansın
gelişim tarihinde önemli bir uğrak ve aşamayı ifade etmektedir. Efendi ve köle
değerlerinin mücadelesi olarak okunan tarihte “son büyük köle ayaklanması”nı
temsil eden Fransız Devrimi etkileri halen devam eden bir olaydır/isyandır. Devrimin
idealleri olan eşitlik, kardeşlik ve özgürlük gerçekte hıncın ifadesi olan
Hıristiyani sürü değerleridir. Siyasal değişimi motive eden radikal
umut/iyimserlik ve total değişimi reddeder.
Nietzsche, devrimci coşku ve sosyopolitik idealleri tehlikeli düşler
olarak niteler. Rousseau’nun temsilcisi olduğu devrimin değerleri soylu
değerleri ifade eden Rönesans değerlerini yıkmıştır. Buna karşın Nietzsche,
devrimin taşıyıcısı olduğu demokratik değerlerin üstesinden geldiğini düşündüğü
Napolyon’u soylu değerlerin temsilcisi olarak takdir eder.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 10 Eylül 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 15 Sayı: 2 |