The aim of this research is to test the theoretical model developed
regarding the mediatory role of self-esteem and optimism in the relationship
between adolescents’ subjective well-being and their time attitudes. A total of
529 students attending the 9th-12th grades of 13 high schools from Burdur and
Denizli participated in the study. 320 of these students are female (60.5%),
and 209 of them are male (39.5%) and their ages range between 15 and 18 (M=15.9; SD=.91). In the study, as data
collection tools, Adolescent Time Attitude Inventory, Adolescent Subjective
Well-Being Scale, Life Orientation Test and Coopersmith Self-Esteem Inventory
Short Form were employed. According to results obtained from the study, time
attitudes predict adolescents’ subjective well-being positively. However, this
effect decreases significantly among adolescents with a higher level of
self-esteem and optimism.
Subjective well-being time attitude self-esteem optimism adolescent
Bu araştırmanın amacı ergenlerin öznel iyi
oluş ve zaman tutumları arasındaki ilişkide benlik saygısı ve iyimserliğin
aracılık rolünü incelemektir. Araştırmaya Burdur ve Denizli’de toplam 13
lisenin 9-12. sınıflarına devam eden 529 öğrenci katılmıştır. Katılımcıların
320’si kız (%60,5), 209’u erkektir (% 39,5)
ve yaşları 15-18 arasında değişmektedir (X=15,9; SS=,91). Çalışmada veri toplama araçları olarak Ergen Zaman
Tutum Envanteri, Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeği, Yaşam Yönelimi Testi ve
Coopersmith Benlik Saygısı Envanteri Kısa Formu kullanılmıştır. Araştırmadan
elde edilen sonuca göre ergenlerin zaman tutumu öznel iyi oluşları ile doğrudan
ve anlamlı olarak ilişkilidir, ancak bu ilişki benlik saygısı ve iyimserlik
düzeyi yüksek olan ergenlerde anlamlı düzeyde azalmaktadır.
Öznel iyi oluş zaman tutumu benlik saygısı iyimserlik ergenler
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2017 |
Gönderilme Tarihi | 19 Ekim 2016 |
Kabul Tarihi | 12 Ocak 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 41 Sayı: 41 |