Dîvân şiirinde görülen mâşuka ait unsurlar ve bunlara dair benzetmeler esasen birer remiz olup arkalarında dinî veya dünyevî anlamlar gizlidir. 15. yüzyılın önemli şâirlerinden olan Dede Ömer-i Rûşenî mutasavvıf bir şâir olmakla birlikte tasavvuf yoluna intisab etmeden önce yazdığı âşıkâne gazallerle de kendisini devrinin edebiyat âlemine kabul ettirmiş bir isimdir. Dolayısıyla onun şiirlerini yorumlarken dinî ve tasavvufî olduğu doğrudan belli olanlar dışında dinî ve dünyevî anlamları birlikte düşünmek yararlı olacaktır. Bu çalışmada, yukarıda zikredilen hususlara dikkat edilerek sevgilinin güzellik unsurlarından biri olan “boy”un Rûşenî Dîvân’ında kullanılışına dâir örnekler sunulmuş ve bazı değerlendirmeler yapılmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 14 Şubat 2016 |
Gönderilme Tarihi | 14 Şubat 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Sayı: 5 |