THE NECESSARY OF THE URBAN MUSEUM FOR SUSTAINABLE URBAN PROTECTION IN DENİZLİ

Yıl 2019, Sayı: 34, 29 - 37, 21.01.2019

Ayşegül Koyuncu Okca , Bengin Bilici

https://doi.org/10.30794/pausbed.455539

Cited By: 1

Öz

The historical process and cultural
heritage are a city phenomenon. In urban, conservation activities seem to be
more effective in protecting concrete cultural heritage, but the sustainability
of intangible cultural heritage often remains behind. It is necessary to
preserve the concrete and tangible cultural heritage together for the life of
the urban identity. This purpose of study: It tells the values that should be
taken for the survival of traditional cultural heritage in Denizli and the
values that should be in Denizli urban museum and in sustainable urban
conservation approaches do is with emphasis on the necessity at urban museum.
This study examines the traditional cultural heritage of Denizli, it is
importance in terms of this cultural heritage should be in the city museum and
pioneering the steps to be taken in this regard. For the realization of this
study, literature search, field research, observation and interview techniques
were used as means to reach the aim of understanding the method. The values of
cultural heritage unique to Denizli had documented and photographed by us.

Anahtar Kelimeler

Sustainable Urban Conservation, Denizli, Urban Museum, Traditional Occupation

DENİZLİ’DE SÜRDÜRÜLEBİLİR KENTSEL KORUMA İÇİN KENT MÜZESİNİN GEREKLİLİĞİ

Öz

Kenti kent yapan olgunun temelinde kentin
tarihsel süreci ve kültürel mirası yer almaktadır. Kentlerde, somut olan
kültürel mirasın korunmasında koruma faaliyetleri daha etkin bir şekilde
görünmekteyken somut olmayan kültürel mirasın sürdürebilirliği çoğu zaman arka
planda kalmaktadır. Kente ait dokuyu oluşturan somut ve somut olmayan kültürel
miras bir arada korunduğunda ancak o zaman doğru bir kent kimliği
yaşatılmaktadır. Bu çalışmanın amacı; sürdürülebilir kentsel koruma
yaklaşımlarında geleneksel kültürel mirasın bütünleşik olarak yaşatılması için
etkili olan kent müzelerinin gerekliliği üzerinde durularak, Denizli’de
geleneksel kültürel mirasın yaşatılması için atılması gereken adımlardan ve
Denizli kent müzesinde olması gereken değerlerden bahsetmektir. Bu çalışma Denizli’deki
geleneksel kültürel miras incelemesi, bu kültürel mirasın kent müzesi
bünyesinde olması gerektiğini vurgulaması ve bu konuda atılacak adımlara
öncülük etmesi açısından önem taşımaktadır. Bu çalışmanın gerçekleşmesi için
yöntem anlayışı ışığında amaca ulaşmada gerekli araçlar olan literatür
taraması, alan araştırması, gözlem ve söyleşi teknikleri kullanılmıştır. Denizli’ye
özgü kültürel miras değerleri tarafımızdan fotoğraflanarak belgelenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Sürdürülebilir Kentsel Koruma, Denizli, Kent Müzesi, Geleneksel Meslek

Kaynakça

• Buyurgan, S. ve Mercin, L. (2010). Görsel Sanatlar Eğitiminde Müze Eğitimi ve Uygulamaları, Öncü Basımevi, Ankara.
• Çelik, D. ve Yazgan, M. E. (2007). “Kentsel Peyzaj Tasarımı Kapsamında Tarihi Çevre Korumaya Yönelik Yasa ve Yönetmeliklerin İrdelenmesi”, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Cilt 9, Sayı: 11, s. 4.
• Güler, M ve Ekinci, Y. (2010). “Tarihi Çevre Korumanın Yönetsel Boyutu ve Alan Yönetimi”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, Cilt 19, Sayı 3, s. 12.
• Güler, T. Şahnagil, S. Güler, H. (2016). “Kent Kimliğinin Oluşturulmasında Kültürel Unsurların Önemi: Balıkesir Üzerine Bir İnceleme” Paradoks Ekonomi, Sosyoloji ve Ekonomi Dergisi, Cilt 11, s. 91.
• Hayta, Y. (2016). “Kent Kültürü ve Değişen Kent Kavramı”, Bitlis Eren Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 5, Sayı 2, s. 166.
• https://ich.unesco.org/doc/src/00009-TR-PDF.pdf, Erişim Tarihi: 14.08.2018.
• Keskin, N. (2014). “Kentlerde Yeni Bellek Mekânları: Kent Müzeleri”, Folklor/Edebiyat Dergisi, Cilt: 20, Sayı: 79, s. 33-34.
• Koçan, N. ve Çorbacı, Ö. L. (2012). “Tarihi Çevreleri Koruma Sürecinde Yeni Yaklaşımlar: Kongre Turizmi, Safranbolu Çarşı Örneğinde Bir Araştırma”, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, Cilt 3, Sayı 2., s. 33.
• Koyuncu Okca, A. (2016). “Denizli’de Kaybolmaya Yüz Tutmuş Kimi Geleneksel Meslekler”, Akademik Bakış Dergisi, Sayı 58, Kırgızistan, s. 204-219.
• Köse, E. (2010). “Uygulamalar Işığında Türkiye’de Kent Müzeciliği Kavramının Değerlendirilmesi” T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı, Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Mazı, F. (2009). “Tarihi Çevrenin Korunmasında Sosyo-Ekonomik Faktörlerin Etkisi” Mevzuat Dergisi, Yıl 12, Sayı 138, s. 11.
• Oğurlu, İ. (2014). “Çevre- Kent İmajı - Kent Kimliği- Kent Kültürü Etkileşimlerine Bir Bakış” İstanbul Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, Sayı 13, s. 280.
• Özdemir, N. (2012). Kültür Ekonomisi ve Yönetimi Seçki, Hacettepe Yayıncılık, Ankara.
• Özcan, K. (2016). “Kent Planlamada Sürdürülebilirlik Gündemi: Bir Kavramsallaştırma Denemesi”, Avrasya Terim Dergisi, Volume 4, Issue 2, s. 9-10.
• Sarıkaya Levent, Y. (2011). “Kültür Mirasına İlişkin Koruma Politikaları ve Uygulamalarında Kamu Yararı İlkesi”, Toplum ve Demokrasi, Yıl 5, Sayı 11, s. 119.
• Taşçı, H. (2014). Bir Hayat Tarzı Olarak Şehir, Mekân, Meydan, Kaknüs Yayınları, İstanbul.
• Uralman, N. H. (2012). Müze Halkla İlişkileri Aracılığıyla Kentlilik Bilinci Oluşturma: Çanakkalede’ki Müzelerin Değerlendirilmesi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.